کرم الله تمری

قرآن مجید نام های بسیاری دارد که در زبان فارسی با بعضی اسم و برخی صفت می باشد. (گرچه در دستور زبان عربی موصوف و صفت هر دو اسم حساب می شوند.) شماره نام های قرآن پنجاه وپنج و یا بیشتر از آنست و اینک بیست نام (دوازده اسم و هشت صفت) را با آیات مربوط ذیلا نقل و ترجمه می کنیم.

الف ـ نامه ها

1. «قرآن» به معنای خوانده شده یا مجموعه آیات و سور «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن» (سوره بقره،آیه 185)

ترجمه: (ماه روزه) ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده است.

2. «فرقان» به معنی جدا کننده حق از باطل یا به معنی بتدریج نازل شده «تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیرا» (سوره فرقان، آیه1)

ترجمه: منشأ خیر و برکت خدائی است که فرقان را بر بنده اش نازل کرد تا آنها جهانیان را بیم دهد.

3. «کتاب» به معنی مجموع آیات و سور «ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین» (سوره بقره،آیه2)

ترجمه: این کتاب که هیچگونه شکی در آن وجود ندارد، هدایت کننده پرهیزکاران است.

4. «ذکر» به معنی یادآوری «انا نحن نزلنا الذکر وانا له لحافظون» (سوره حجر،آیه 9)

ترجمه: یقینا ما خودمان، ذکر (قرآن) را فرو فرستادیم و با کمال قدرت نگهبان آنیم.

5. «تنزیل» به معنی تدریج نازل شده «تنزیل من الرحمان الرحیم» (سوره فصلت،آیه2) ترجمه: (قرآن) تنزیلی از جانب خداوند بخشنده مهربان است.

6 و7 و8 و9 . «موعظه، شفاء، هدی، رحمت» (به ترتیب) به معنای پند و اندرز ـ بهبودی بخش امراض باطنی ـ راه نماینده ـ نعمت و وسیله بهره مندی «یا ایها الناس قد جائتکم موعظه من ربکم و شفاء لما فی الصدور وهدی ورحمه للمؤمنین» (سوره یونس،آیه57)

ترجمه: ای مردم برای شما از جانب خدا پند و اندرزی و شفائی برای بیماری های باطنی آمده است که در عین حال هدایت و رحمتی برای مؤمنان است.

10 . «مهیمن» به معنای نگهبان حقیقت ادیان و مسلط بر حقایق کتب آسمانی پیش از خود «وانزلنا الیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه من الکتاب ومهیمنا علیه» (سوره مائده،48)

ترجمه: ما قرآن را به راستی و درستی بر تو نازل کردیم درحالی که کتب آسمانی پیش از خود را تصدیق و حقیقت آنها را حفظ می کند.

11. «نور» به معنی روشنی و روشنگری «واتبعوا النور الذی أنزل معه» (سوره مائده،آیه 48) ترجمه: و پیروی کردند از نوری که با وی «محمد(ص)» نازل شده است.

12 . «روح» به معنی اساس و بنیاد اسلام و اخلاق انسانی «وکذلک اوحینا الیک روحا من امرنا» (سوره شوری،آیه 52)

ترجمه: و این چنین وحی کردیم به سوی تو (به تو) روحی از امر خود.

ب ـ صفات

1.«مجید» به معنای بزرگ «والقرآن المجید» (سوره ق، آیه1)

ترجمه: قسم به قرآن مجید (با مجد و عظمت...).

2. «عزیز» به معنی غالب و منیع «وإنه لکتاب عزیز» (سوره فصلت،آیه41)

ترجمه: راستی که قرآن کتاب عزیزی است (عزیز در لغت به معنای شکست ناپذیر و غالب غیر مغلوب است که از آن به کلمه «منیع» تعبیر کردیم).

3. «کریم» به معنی بزرگوار «إنه لقرآن کریم» (سوره واقعه،آیه 77)

ترجمه: راستی که این کتاب قرآنی بزرگوار است.

4. «عظیم» به معنی بزرگ «ولقد آتیناک سبعا من المثانی والقرآن العظیم» (سوره حجر،آیه87)

ترجمه: ما به تو (ای پیامبر) هفت آیه «مثانی» و قرآن عظیم را دادیم.

«مثانی» به معنی آیه های دو بار نازل شده و یا دوبار در نماز خوانده شده است که مقصود آیات سوره حمد می باشد.

5. «مبین» به معنی آشکار و روشنگر «تلک آیات الکتاب المبین» (سوره شعرا، آیه2)

ترجمه: این ها، آیه های کتاب روشن است (کتابی که مطالبش آشکار و روشنگر حقایق است).

6. «حکیم» به معنی محکم و پر از حکمت «والقرآن الحکیم * إنک لمن المرسلین» (سوره یس، آیات2ـ3)

ترجمه: سوگند به قرآن پر از حکمت که تو از فرستادگان الهی هستی.

7. «عربی» به معنی آشکار و نازل شده به زبان عربی «وکذلک انزلناه قرآناً عربیاً» (سوره طه، آیه 113)

ترجمه: واین چنین آن را قرآنی به زبان عربی نازل کردیم.

8. «مبارک» به معنی سودمند و نافع «وهذا ذکر مبارک أنزلناه» (سوره انبیا، آیه50)

ترجمه: و این ذکری مبارک (یادآوری سودمندی) است که نازل کردیم.