محض رضای عشق


تاریک کوچه‌های مرا آفتاب کن
.
با داغ‌های تازه، دلم را مجاب کن
.
ابری غریب در دل من رخنه کرده است
.
بر من بتاب، چشم مرا غرق آب کن
.
ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز
.
برخیز و چون سکوت، دلم را خطاب کن
.
ای تیغ سرخ زخم، کجا می‌روی چنین
.
محض رضای عشق، مرا انتخاب کن
.
ای عشق، زیر تیغ تو ما سر نهاده‌ایم
.
لطفی اگر نمی‌کنی، اینک عتاب کن
.
.
سلمان هراتی