((*مشاعره*))

[bos3000]

در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم

با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

[bos3000]

نگاه می کنم نمی بینم چشم مرا هوای تو پر کرده

گوش می کنم نمی شنوم گوش مرا صدای تو پر کرده

[bos3000]

هله هله چون که صوفی گفت می

پیش عارف کی بود معدوم شئ

[bos3000]

ياد بگذشته به دل ماند و دريغ
نيست ياري كه مرا ياد كند
ديده ام خيره به ره ماند و نداد
نامه اي تا دل من شاد كند
خود ندانم چه خطايي كردم
كه ز من رشته الفت بگسست
در دلش جايي اگر بود مرا
پس چرا ديده ز ديدارم بست

[bos3000]

ترس مویی نیست اندر پیش عشق

جمله قربانند اندر کیش عشق

[bos3000]

قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم

دوستان از راست می رنجد نگارم چون کنم

[bos3000]

مثنوی را چون تو مبدا بوده ای

گر فزون گردد تواش افزوده ای

[bos3000]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

[bos3000]

سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه ی من

اگر ادا نکنی قرض دار من باشی

[bos3000]

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت
دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قـلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

یک آسمان ستـاره ی آتش گرفته را
بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

من در سکوت و بغض و شکایت ر سرنوشت
خطی به روی بخت نــگونم کشید و رفت

تا از خیال گنگ رهایــــــی رها شوم
بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت

شاید به پاس حرمت ویرانه هــای عشق
مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنــــم
رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت

دیگر اسیر آن من بیــــــگانه نیستم
از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت