مکان های دیدنی استان بوشهر

[فلفل نمك]

گورستان شغاب - بوشهر

این قبرستان در جنوب بوشهر قرار دارد و اخیرا توسط اداره میراث فرهنگی کشف شده است.


در این قبرستان اسکلت اموات در داخل خمره های بزرگ و کوچک نخودی رنگ مدفون شده اند که روی برخی از خمره ها نوشته ای نیز نقش بسته است. اشیاء کشف شده دیگر این قبرستان که در خمره های بزرگ و کوچک قیراندود قرار گرفته اند مشتمل بر تابوت های سنگی مکعب شکل و مهره های عتیق تزیینی است. این قبرستان به عیلامی ها تعلق دارد.

[فلفل نمك]

بقعه شیخ منصور خزایی - دشتستان بقعه شیخ منصور خزایی در روستای زیارت شهرستان دشتستان واقع شده است. این اثر مربوط به دوره تیموریان است.



تبار امام زاده علا الدین منصور معروف به شیخ منصور خزایی با هشت واسطه به امام علی االنقی (ع) می رسد. شیخ منصور خزایی به دنبال دشمنی خلفای عباسی با اولاد حضرت علی (ع) به همراه صد نفر در زمان خلافت ابومحمد حسن، سی و سومین خلیفه عباسی به ایران حرکت می کند. او پس از ورود به زیارت و مواجه شدن با محاصره والیان و حاکمان عباسی که از سوی خلیفه دستور گرفته بودند، کشته و در همان روستا به خاک سپرده شد. بقعه و بارگاه این امام زاده در زمان امیر تیمور لنگ گورکانی و توسط معماران سمرقندی ساخته شده است. این بقعه بنایی مستطیل شکل با گنبدی پلکانی بر فراز آن است که از قسمت زیرین تا بالا از تعداد پلکان ها کاسته شده و یک پله در راس هرم کم شده است. در محل این مقبره کتیبه ای سنگی متعلق به قرن هشتم هجری که نیاکان این امام زاده بر روی آن نوشته شده، موجود است.

[فلفل نمك]

برج قلعه خورموج - دشتی

این برج بقایای قلعه عظیم «خورموج» است که در منطقه خورموج قرار دارد. سبک معماری آن سلجوقی است


این اثر از سبک قلعه سازی دوره ساسانی که با استفاده از طاق نماها و گچ بری در آرایش دیوارها و درون اتاق ها بنا شده است. قلعه خورموج یکی از آثار شکوهمند تاریخی استان بوشهر است که طی زمان تغییر یافته و رو به ویرانی گذاشته است و در حال حاضر یکی از برج های آن باقی مانده است.

[فلفل نمك]

برج خان - بندر ریگ گناوه برج خان در شهر بندر ریگ از بنادر استان بوشهر واقع شده است. بنای برج خان متعلق به خانعلی حیات داوودی است که قدمتی 230 ساله دارد و به اسم مالک برج معروف است.



سبک معماری بنا؛ بیت میلانی است. نمونه این ساختمان در کشور های خلیج و ساختمان های بافت قدیم شهر وجود دارد. ساختمان دارای دو بخش اندرونی و بیرونی بوده و از نوع حیاط مرکزی است که اتاق ها اطراف و حوض در وسط حیاط تعبیه شده است. بنای برج دو طبقه است که در هر طبقه دارای دو اتاق به ابعاد 5×5 است و بین آن ها راهرو وجود دارد. جلو اتاق ها طارمه یا بالکن واقع است که با 14 ستون از نمای روبه رو نگه داشته شده است.

پشت بام دارای سرستون هایی با گل میخ گلوله ای است که چون نگهبانی به نظر می رسند که روبه روی خلیج فارس به مراقبت از برج ایستاده اند. مصالح به کار رفته در ساختمان، سنگ های اسفنجی است که شامل فسیل ها، مرجان، گوش ماهی و صدف های دریایی است. ملاط به کار رفته ساروج و پوشش ساروج و پوشش سقف از چوب صندل(چندل) و بوریا است. تزیینات روی آن حکاکی شده است. هم چنین بنا دارای پرده کرکره های چوبی از پشت یعنی بیرون اتاق هاست. هلال های رنگی، زیبایی خاصی به ساختمان بخشیده است و نیز گره چینی های زیبای درها و پنجره ها و گنجه های دیواری جالب توجه است. گچ بری های زیبایی داخل بنا و در سر درها به کار رفته که شکل خاصی به ساختمان بخشیده است. قاب چوبی آیینه های نصب شده در اتاق ها و چوب لباسی و تزیینات چوبی که به شکل دم حیوانات و سربز کوهی می باشد، بر زیبایی ساختمان افزوده است.

[فلفل نمك]

دژ برازجان دشتستان - برازجان

دژ برازجان که در مرکز شهر برازجان قراردارد تا مدت های مدیدی به عنوان زندان مورد استفاده قرار می گرفت


در اصل کاروان سرایی از دوره قاجاریه است. این کاروان سرا ویژگی منحصر به فردی دارد و به همین جهت به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده است

[فلفل نمك]

ریشهر - بوشهر ریشهر در 8 کیلومتری جنوب شهر بوشهر واقع شده است. قدمت آثار کشف شده آن به هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد می رسد.


. آثار مکشوف در سال های 1872 تا 1877 میلادی و نتایج اکتشافات باستان شناسان فرانسوی به سرپرستی پزار در سال 1914 میلادی که شامل کتیبه های میخی عهد «شو تروک ناخنوته» و آثار بناها و اشیا مفرغی و سفال های نقش داراست، نشان می دهد که ریشهرازهزاره دوم پیش از میلاد یکی از شهرهای مهم امپراتوری عیلام بوده است. از آجر نوشته های عیلامی معلوم می شود که این شهر در آن عصر به نام «لیان» خوانده می شده است. ظاهرا لیان به سبب موقعیت خاص جغرافیایی یکی از حلقه های ارتباطی تمدن های خاور و باختر دنیای قدیم بوده است چرا که مرزهای جنوبی فلات ایران به سبب هم جواری با دریا و سایر شرایط جغرافیایی به ساکنان فلات هند اجازه می داد که از آب های ساحلی، برای ارتباط تجاری با تمدن های ایران و دشت بین النهرین استفاده کنند. نام ریشهر خلاصه شده «ریوارد اردشیر» است.

اردشیر بابکان شهرهای متعددی در زمان حکومت خود برپا نمود که در واقع ریوارد اردشیر یکی از آن ها می باشد که می توان گفت تجدید بنای همان شهر لیان بوده است. این شهر در دوران ساسانیان یکی از مهم ترین مراکز علمی و ادبی محسوب می شد و در آن جا جماعتی از دانشمندان و نویسندگان جای داشتند. ریشهر بعد از اسلام تا سده هایی چند رونق داشت. گفته می شود که این شهر در قرن شانزدهم در حدود دو هزار خانه مسکونی داشته و دو منطقه باستانی «تل پی تل» و «شاه نشین» نیز در همان حوالی ریشهر شناسایی شده اند. منطقه ریشهر در تاریخ 24 شهریور 1310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

[فلفل نمك]

عمارت ملک - بوشهر این عمارت که به صورت مجموعه ساختمانی متعلق به یک قرن قبل است. در هشت کیلومتری شهر قرارگرفته است.


مساحت زیربنای آن 4000 متر مربع بوده و در دوره قاجاریه توسط معماران فرانسوی با مصالح محلی احداث شده و درب و پنجره آن زیر نظر مهندسین فرانسوی ساخته شده است. عمارت متعلق به یکی از ثروتمندان بوشهر به نام محمد مهدی ملک التجاره بوده است. وی برای سفر تفریحی- تجاری به کشور فرانسه رفته و در آن جا کاخ یکی از وزرای قرن وسطی را می بیند و نمونه آن را در بوشهر پیاده می کند. این کاخ توسط م*****ین انگلیس اشغال شده و به صورت مقر نظامی آن ها در آمد. آن ها بعد از سال ها استقرار در این کاخ با ورشکست شدن ملک التجار(صاحب اصلی کاخ) لوازم نفیس آن را با قیمت کم خریداری کرده و با خود بردند. در اواخرسلطنت رضا شاه این عمارت که خوابگاه نظامیان شده بودف پس از چندین بار بازسازی رو به ویرانی نهاد و متاسفانه به خاطر وسعت زیاد هنوز مرمت نشده است

[فلفل نمك]

عمارت امیریه - بوشهر

ساختمان اصلی بنا مربوط به دوره قاجاریه است که نخست به دستور امیر وقت جنوب معروف به سید حسین بلدیه در آن محل انجام وظیفه می کرده است.


بنا از دو طبقه تشکیل شده است. در جلو ایوانی بزرگ وجود دارد که دارای دو درگاه ورودی است و در طبقه بالا بالکنی با جنس چوب است. وسط دو درگاه ورودی از داخل ساختمان اتاق بزرگ در دو طبقه درست شده است که احتمالا برای پذیرایی و یا کنفرانس بوده و دارای چشم اندازی زیبا به بیرون و منظره دریا می باشد. ساختمان دارای حیاط مرکزی و تمامی اتاق ها دورتا دور واقع شده اند که در هر طبقه ده اتاق وجود دارد. در گوشه خاوری راه پله ای برای رفتن به پشت بام ساخته شده است. جنس درها و پنجره ها از چوب ساج بوده و حفاظ آن ها در جلو می باشد. درها دو لنگه هستند و دارای نقش و نگار هستند.

ورودی عمارت دارای چشم اندازی بسیار زیباست و پوشش سقف از چوب صندل یا چندل است. ستون های جلو ساختمان نیز از جنس چوب ساج است. در جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت (به دلیل نزدیکی به دریا) و موریانه نخست اطراف ستون ها را با بید کنبال که از پوست درخت نارگیل درست می شود پیچانده و سپس روی آن را با گچ تزیین کرده اند. چوب های کنده کاری به کار رفته در طارمه و نقوش در و پنجره ها، گچبری سر در ها، کنده کاری و گوه های برنجی به کار رفته در درگاه ورودی از عوامل تزیینی بنا هستند. این بنا هم اکنون موزه مردم شناسی است. ساختمان توسط شهرداری بوشهر در سال 1378 مرمت و تعمیر شده است

[فلفل نمك]

عمارت تنگستانی - بوشهر

عمارت تنگستانی در جنوب شهر بوشهر، محله بهمنی که جای خوش آب و هوای این بندر است، قرار گرفته است.


این بنا متعلق به دوره قاجار بوده و از طرف ملک التجار به محمد باقر خان تنگستانی اهدا شده است. خاندان تنگستانی یکی از معدود خانواده های با نفوذ ومقتدر جنوب باختری ایران در چند سده پیش به شمار می رود. اولین بار در زمان نادر شاه افشار نام یکی از بزرگان خاندان تنگستانی آورده شده است. احمد شاه، خان تنگستانی در به قدرت رساندن کریم خان زند و رساندن سپاه به وی نقش عمده ای داشته است.

مساحت بنا 20504 متر مربع که دارای پهنای 19804 متر مربع و اعیان 700 متر می باشد و ساختمان در وسط باغی وسیع و زیبا با پوششی از درختان نخل قرار گرفته است. آب انباری بزرگ در باغ احداث شده که آب ساختمان ها را تامین می کرده است. این آب انبار در زمستان ها از آب حاصل از ریزش باران پر و برای تابستان ذخیره می شده است. بنا از 6 اتاق پنج دری بزرگ تشکیل شده که در بین آن ها راهرو قرار گرفته است. هم چنین چهار طرف آن طارمه احاطه کرده که باعث گردش هوا در ساختمان شده و در تابستان های گرم هوای مطبوع و خنکی را باعث می شود.

مصالح به کار رفته سنگ های مرجانی است که از کنار دریا کنده شده و مقاوم در برابر گرما و رطوبت هستند. ملاط گچ و ساروج نیز در آن به کار رفته است. پوشش سقف از چوب چندل بوده است. بنا کاربرد مسکونی داشته و هم اکنون به عنوان منزل مسکونی کارمندان میراث فرهنگی بوشهر مورد استفاده قرار می گیرد. این بنا به طور مداوم توسط میراث فرهنگی تعمیر و مرمت می شود

[فلفل نمك]

عمارت دهدشتی - بوشهر

این عمارت در شهر بوشهر، خیابان انقلاب، ضلع شمال باختری مسجد امام و پشت بانک مسکن شعبه مرکزی است و از لحاظ واقع شدن در بافت قدیم در محله کوتی است.


در عصر قاجار توسط حاج غلامحسین دهدشتی که تاجر روغن بوده احداث گردیده و به «عمارت دهدشتی» مشهور شده است. اسناد تجاری زیادی در این خانه پیدا شده که هم اکنون طبقه بندی شده و در سازمان میراث فرهنگی نگهداری می شوند. بعضی از اسناد به خط برجسته سیاق است و قدمت برخی از تمبرهای اسناد به 200 سال پیش می رسد. این تمبر ها مربوط به کشور های بریتانیا، هندوستان، آلمان و نیز تمبرهای عصر قاجاریه است.

این ساختمان به لحاظ معماری از اهمیت فوق العاده خاصی برخوردار بوده و چهار طبقه دارد. اکثر ساختمان های بافت قدیم بوشهر دو طبقه و تعداد انگشت شماری سه طبقه بوده اند. عمده مصالح تشکیل دهنده آن را گچ، سنگ های مرجانی، آهک، چوب ساج و صندل تشکیل می دهند. پوشش سقف از چوب صندل است. سقف اتاق پذیرایی نقاشی رنگ و روغن شده که برگرفته از نقاشی اروپایی می باشد. تزیینات و گچبری بسیار زیبایی در داخل اتاق ها و سیستم در و پنجره ها به کار گرفته شده است که توجه هر بیننده ای را به خود جلب می نماید. هم چنین گره چینی هلال ها، درها، کنده کاری روی اتاق ها و پنجره های دیواری از عوامل تزیین است. شیشه های رنگی باعث تلطیف نور و زیبایی بیش تر ساختمان شده اند. ساختمان دارای چند ارسی زیبا با گره چینی و شیشه های رنگی است. عمارت دهدشتی کاربری تجاری- مسکونی داسته و اکنون نیز ممکن است به صورت موزه فرهنگ مورد استفاده قرار گیرد. این بنا از سال 1377 توسط میراث فرهنگی بوشهر مرمت شده است