ترياک، حشيش، کراک، كوكائين و خطرات و عوارض آنها

1- ترياک
ترياك از شيره گياه خشخاش با نام علمي "پاپاور سومنيفروم" به دست مي آيد. در حدود بيست نوع آلكالوئيد مجزا از ترياك مشتق مي شود كه معروفترين آنها مرفين است. آلكالوئيدهاي نيمه مصنوعي كه از مرفين ساخته مي شوند، شامل هروئين، كدئين و هيدرومرفين هستند. مواد كاملاً مصنوعي شبيه ترياك كه در آزمايشگاه ساخته مي شوند، شامل مپريدين، متادون و پروپوكسيفن مي باشند.

قديمي ترين وسيله استفاده از ترياك وافور است كه از يك حقه سفالي يا چيني و يك دسته چوبي ساخته شده است. وسايل ديگر مانند قليان هاي كوچك و يك لوله ساده نيز براي استعمال ترياك استفاده مي شود كه در همه اين موارد با سوزاندن ترياك، آلكالوئيدهاي آن تصعيد و استنشاق شده و از راه تنفسي جذب مي شود. راه ديگر استفاده از ترياك، راه خوراكي است كه از مخاط گوارشي جذب مي شود. يك راه بسيار خطرناك ديگر كه به ندرت استعمال مي شود، جوشاندن و تزريق سياه رگي ترياك است كه علاوه بر خطر مسموميت شديد با ترياك، به دليل استفاده از سرنگ هاي آلوده مشترك، خطر ابتلاء به هپاتيت و ايدز را هم به دنبال دارد. آلكالوئيدهاي ترياك اثرشان را با چسبيدن به گيرنده هاي خود در دستگاه عصبي اعمال مي كنند.

در سال 1974 ميلادي يك عامل داخلي با اثرهايي شبيه به ترياك كشف شد و انكفالين نام گرفت. چندين شكل از اين ماده از مغز جدا شد که آنها را آندورفين ناميدند. آندورفين ها در انتقال عصبي شركت دارند و براي از بين بردن درد در بدن به كار مي روند. هنگامي كه شخص دچار صدمه جسمي مي شود، اين مواد بطور طبيعي آزاد مي شوند و مسئول از بين بردن درد در مواقع صدمه حاد به بدن هستند. هروئين بسيار قوي تر از مرفين و بيشتر از آن محلول در چربي است. در نتيجه، در مدت زمان كوتاه تري از سد مغزي عبور نموده و شروع اثر آن سريعتر است.

كدئين به طور طبيعي در حدود نيم درصد در ترياك وجود دارد. بعد از جذب، كدئين مقداري تبديل به مرفين مي شود و به گيرنده هاي عصبي مرفين مي چسبد. مواد مصنوعي مانند متادون، مپريدين و پنتازوسين هم به گيرنده هاي مرفين مي چسبند. تغيير در تعداد گيرنده هاي مرفين در اثر تماس مداوم با ترياك صورت مي گيرد و باعث ايجاد وابستگي مي شود. با چهار بار استفاده مداوم از ترياك، تحمل شخص نسبت به آن بالا مي رود. اما براي ايجاد شدن علائم قطع دارو يعني ايجاد وابستگي بدني، تعداد دفعات بيشتري لازم است.

2- حشيش
- اسامي عاميانه: Grass ،Hash ،Dope ،Blow ،Draw
- شكل ظاهري: به صورت تكه هاي جامد از رزين گياه شاهدانه مي باشد. قهوه اي و يا مشكي است.
- نحوه استعمال آن به صورت دود كردن با سيگار همراه با سيگار برگ و همراه با چپق و يا قليان، پختن آن و مصرف به همراه غذا، همراه با چاي نيز دم مي كنند.
- از اثرات آن ريلكس كننده حواس؛ شنوايي و بينايي (به خصوص رنگها) قوي تر مي گردند؛ اشتها آور است؛ فرد حراف و يا منزوي مي گردد؛ واكنش به محرك ها كند مي شود؛ دقيقه ها طولاني شده و زمان دير مي گذرد؛ اجسام عادي، عجيب به نظر مي رسند.
- از خطرات کوتاه مدت آن مي توان به احساس سردرگمي، اضطراب، هراس، بد گماني، توانايي يادگيري كاهش مي يابد، هماهنگي حركات مختل مي شود، اشاره کرد.
- از خطرات دراز مدت آن مي توان به پارانوئيد، اسكيزوفرني، جنون، روانپريشي، افسردگي و اضطراب، استعمال آن همراه با سيگار سبب آسيب جدي به ريه ها مي گردد، اشاره کرد.

3- کراک
كراك ماده مخدر جديدي است كه بنا به مشخصاتي كه دارد، به مراتب بدتر از ايدز و بدتر از سرطان و غير قابل مقايسه با حتي هروئين، شروع به نسل كشي بين جوانان کرده است. اگر جوانان و خانواده ها عمق اين فاجعه را سريعاً در نيابند، نسل جوان در معرض تهديدي جدي قرار دارد. خطري كه در كمتر از 2 سال جوانان را مثل برگ خزان به زمين خواهد انداخت.

كراك هروئيني است كه تا حد امكان اشباع شده يعني يك گرم كراك از 10 تا 100 گرم هروئين ساخته شده ولي قيمت آن هم قيمت هروئين و در بعض مواقع به مراتب ارزانتر از هروئين است. اعتياد آن نسبت به هروئين بسيار شديدتر و فوري تر و ترك آن بسيار مشكل تر است. كراك ماده مخدر جديد است. يعني در واقع با نام جديد معرفي شده و نوجوانان و جوانان نمي دانند كه آن بدتر از هروئين است. بنابراين وحشتي كه از هروئين دارند و باعث مي شود كه به طرفش نروند، از كراك ندارند. اكثراً خيال مي كنند كه كراك چيزي در حد قرص هاي روان گردان و اكستازي است. به همين دليل از مصرف آن وحشت ندارند و اين شروع و علت فاجعه است. مصرف حتي يك بار كراك، اعتياد آور است و اين تفاوت اساسي كراك با قرص هاي اكستازي است كه اگرچه در بلند مدت كشنده هستند اما اعتياد با قدرت بالا ندارند. تبليغات زيادي كه شبانه روزي عليه قرص هاي اكستازي شده، باعث شده كه خطر كراك در سايه و پنهان باقي بماند.

كراك برخلاف هروئين، ترياك و حشيش و ... بدون بو است و مصرف آن بسيار ساده و بدون نياز به وسايل حجيم و صرف وقت است. حتي يك نوجوان مي تواند در حمام يا در توالت كراك استعمال كند. در ظرف كمتر از 1 الي 2 دقيقه چنانچه حتي بلافاصله شخص ديگري وارد حمام يا دستشويي بشود، متوجه نخواهد شد. حتي در شرايطي كه همه در خواب هستند، امكان مصرف آن زير پتو يا ملافه با يك فندك كوچك و دو عدد سنجاق وجود دارد.

كراك بسيار كوچك است. از نخود كوچكتر به اندازه يك عدس حتي يك دانه ماش را به نوك سنجاق مي چسبانند و همين اندازه مي تواند بارها با يك سنجاق داغ ديگر مورد استفاده قرار گيرد. بنابراين جاسازي آن بسيار ساده و خانواده ها به سادگي نمي توانند آن را كشف كنند. حتي چيزي شبيه دقيقاً يك تكه كچ از ديوار كنده شده و به اندازه يك ماش توجه هيچ كس را جلب نمي كند. با وجود اينكه مواد اوليه كراك در ايران هروئين است، بسيار ارزان تر از هروئين در اختيار نوجوانان و جوانان قرار مي گيرد. معتاد به ترياك مي تواند سال ها زنده بماند و در كنار مصرف، زندگي عادي خود را نيز داشته باشد. حتي كار كند و خانوده اش را سرپرستي كند. حتي معتاد هروئين مي تواند 10 تا 20 سال زنده بماند و اگر وادار به تزريق نشود، شايد حتي بيشتر. اما معتادي كه 3 ماه بعد از مصرف كراك تا 30 كيلو از وزن بدنش كم مي شود، آيا بيش از 2 سال مي تواند زنده بماند؟ معتاد به كراك در پايان اولين سال اعتيادش حداقل كبد و طحالش را قطعاً از دست خواهد داد. معتاد به كراك هرگز نمي تواند بيش از يك ماه زندگي عادي داشته باشد. پس از يك ماه، يا نشئه و در حال چرت زدن است و يا خمار و در حال درد كشيدن. آيا مرگي دردناكتر و مظلومانه تر از اين هم هست. مرگي كه در سايه بي اطلاعي مردم و جامعه اتفاق مي افتد؟ متأسفانه كراك در جامعه به سرعت در حال پيشروي و قرباني گرفتن است و چيزي نمانده تا به يك اپيدمي تبديل شود.

4- كوكائين
- اسامي عاميانه: Nose Candy ،Base ،Flake ،Toot ،White ،Blow ،Snow Rock ،Charlie
- گرد سفيد رنگي كه از برگ هاي خشك شده گياه كوكا به دست مي آيد. با پختن كوكائين همراه با جوش شيرين ماده مخدر ديگري بنام کراک (Crack) حاصل مي گردد. كراك بسيار اعتياد آور بوده و به شكل حبه هاي سفيد و يا قهوه اي رنگي مي باشد. معمولا با نشاسته، شكر، ويتامين C، پودر شير و پودر تالك تركيب مي گردد.
- نحوه استعمال آن استنشاق از راه بيني، تزريق وريدي، دود كردن كرك توسط پيپ، جويدن برگ ها، بكار بردن در غشاء مخاطي دهان، مهبل و مقعد.
- يك محرك مي باشد. اثراتش بسيار زود از ميان مي رود (30 دقيقه بعد) كه سبب مي گردد فرد احساس افسردگي و نا آرامي مي كند. حتي با يک بار مصرف، اعتياد آور است.

افزايش اعتماد به نفس، احساس نيرومندي و هوشياري، سبب تپش قلب مي گردد، انرژي زا، فرد حراف و يا كم حرف مي شود، سريع و چابك، شنگولي، از ميان رفتن تمركز، هماهنگي حركات و ميل جنسي، تنفس كم عمق و نامنظم، رفتار خشونت آميز، رعشه، بسيار زود اثرش ايجاد مي گردد (10 ثانيه پس از استعمال)، افزايش انرژي، تقويت نيروي جنسي، ترشح دپامين در مغز.

استنشاق آن از را بيني سبب آسيب به پره مياني بيني شده و در آن ايجاد حفره مي كند. آن قدر خطرناك است كه با اولين مصرف مي تواند سبب سكته قلبي گردد. مشكلات تنفسي، آسيب به ريه، تشنج و مرگ ناگهاني. در دراز مدت نيز سبب پارانوئيد، توهم، خشونت و كاهش وزن مي گردد. به مغز و قلب نيز آسيب جدي مي رساند.