ارتقاي ديسک سخت

يک ديسک سخت دوم نصب کنيد

ابتدا، درپوش جعبه ي کامپيوترتان را باز کنيد و اطمينان يابيد که يک اتاقک اضافي مخصوص ديسک سخت داريد.اگر نداشته باشيد، مجبوريد يک ديسک سخت اکسترنال بخريد. يک راه ديگر، تعويض ديسک سخت است؛ بخش«تعويض» را در انتهاي اين مقاله بخوانيد.اکثر توصيه ها و مراحل نصب که در زير آمده است براي تعويض نيز کارساز است.
سپس، از وجود يک هدر(1)(محل اتصال)يا پورت استفاده نشده ي SATA (2)، که در يکي از عکس هاي اين مقاله نشان داده شده است، بر روي مادربوردتان اطمينان يابيد.اگر يک هدر آزاد SATA داشته باشيد، مي توانيد يک ديسک سخت SATA بخريد.
اگر مادربورد شما يک هدر SATA نداشته باشد، مادربورد را از لحاظ داشتن يک هدر IDE (3)آزاد بررسي کنيد (عکس هدر IDE را ببينيد).هر هدر IDE با يک کابل مي تواند براي دو دستگاه، مثلاً يک ديسکران سي دي/دي وي دي و يک ديسک سخت، خدمات بدهد.IDE به نام هاي ديگري چون (4)EIDE(5),ATA, PATA و DAM (6)نيز مشهور است.
حال که مي دانيد که چه نوع رابطي را نياز داريد_ SATA يا IDE _ يک ديسک سخت اينترنال 3.5 اينچي مخصوص کامپيوتر هاي رو ميزي مي توانيد بخريد. بعضي از کاربران ترجيح مي دهند که ديسک هاي سخت 2.5 اينچي را نصب کنند، که احتمالاً به يک محفظه ي فلزي اضافي نياز دارد.اين نوع ديسک هاي سخت از لحاظ مصرف برق کارآمدتر هستند، اما هر گيگابايت آنها گران تر تمام مي شود.
در پي آن، مشخص کنيد که سرعت براي شما مهم تر است يا ظرفيت.ما به ديسک هاي سختي اتکا مي کنيم که ديسک ها يا دوري هاي داخلي خود را با سرعت 7200 دور در دقيقه(7) مي چرخانند، زيرا اين ديسک هاي سخت توازن خوبي بين کارايي و فضاي ذخيره فراهم مي سازند.قيمت ديسک هاي سخت 5400 دور در دقيقه اي ارزان تر است، اما سرعت خواندن و نوشتن داده هاي آنها کم است.
اگر سرعت مهمتر از هر چيز ديگري براي شما باشد يک ديسک سخت 10000 دور در دقيقه اي Western Digital(8) را مي توانيد بخريد.اين ديسک سخت را مجبوريد در اتاقکي نصب کنيد که در نزديکي خود يک فن خنک کننده دارد.SSDها نيز سريع کار مي کنند، اما باز هم هر گيگابايت آنها گران قيمت تر از هر گيگابايت يک ديسک سخت 10000 دور در دقيقه اي تمام مي شود.
در اکثر موارد، توصيه مي شود که ديسک سختي را انتخاب کنيد که در شمار آخرين محصولات يک سازنده است، مانند ديسک سخت Caviar Black محصول Western Digital يا ديسک سخت Barracuda 7200.12 محصول Seagate(9).ديسک هاي سخت جديد معمولاً کارآمدتر هستند و ظرفيت بالاتري دارند.
در مورد سرعت رابطSATA يا IDE ديسک سختي که مي خريد _ مثلاً به ترتيب سرعت هاي 150 مگابايت در ثانيه يا100 مگابايت در ثانيه _نگران نباشيد.هردو سرعت مذکوربيشتر از توان خواندن و نوشتن ديسک سخت است. اگر ديسک سخت نهانگاه(10)بزرگ تري داشته باشد بهتر است.به عنوان مثال، در انتخاب بين يک ديسک سخت مجهز به 32 مگابايت نهانگاه و يک ديسک سخت مجهز به 16 مگابايت نهانگاه، اولي را انتخاب کنيد.
نصب فيزيکي

بخش اول اين ارتقا سوار کردن ديسک سخت جديد در جعبه ي کامپيوتر است.
گام 1.کامپيوتر را خاموش و کابل برق آن را از پريز برق شهر بيرون بکشيد.درپوش جعبه ي کامپيوتر را باز کنيد، و سپس اتاقکي را براي نصب ديسک سخت جديد انتخاب کنيد. از يک دستبند ضد الکتريسيته ي ساکن بهره بگيريد ، يا گاه و بي گاه به يک فلز زمين شده ي بزرگ، مانند پايه هاي فلزي يک ميز دست بزنيد.
گام 2.اگر لازم باشد که يک کارت توسعه ، يک فن، يک محفظه ي ديسک سخت، يا وسيله اي ديگر را براي دستيابي اتاقک ديسک سخت انتخابي بيرون بياوريد، اين کار را انجام دهيد.
گام 3.به دقت ديسک سخت جديد را از بسته ي آن خارج کنيد.ديسک سخت را با احتياط ، شبيه به يک شانه تخم مرغ ، جابجا کنيد، چون حتي يک سقوط کوتاه بر روي ميز نيز مي تواند ديسک سخت را خراب کند.
گام 4.اگر يک ديسک سخت IDE نصب مي کنيد، اطمينان يابيد که پرش زن هاي(11)( کلاهک هاي پلاستيکي حاوي يک سيم اتصال)پشت آن در وضعيت درست خود هستند.اگر ديسک سخت تنها وسيله بر روي کابل رابط باشد، پرش زن ها را بيرون بياوريد و آنها را روي پين هايي که معادل وضعيت Master است، طبق نمودار يا جدولي که در يک برچسب بر روي ديسک سخت آمده است نصب کنيد. اگر لازم باشد که اين ديسک سخت را به کابلي که يک ديسک سخت ديگر به انتهاي آن کابل وصل شده است(و روي Master ميزان شده است)وصل کنيد، وضعيت پرش زن هاي ديسک سخت جديد را روي Slave ميزان کنيد. اگر وسيله ي موجود به رابط مياني کابل وصل شده باشد و وضعيت پرش زن هاي آن روي Slave ميزان شده باشد، ديسک سخت جديد را روي حالت Master ميزان کنيد.
گام 5.ديسک سخت جديد را با احتياط در اتاقک خود به حالت کشويي وارد کنيد، به گونه اي که رابط ها و پرش زن هاي آن قابل دستيابي باشد(به طرف مادربورد باشد).از هر چهار پيچ گنجانده شده به همراه ديسک سخت براي محکم کردن ديسک سخت در مکان خود و جلوگيري از لرزش_که مسئله ساز است_بهره بگيريد.پوشش ديسک هاي سخت از جنس آلومينيم است، از همين روي مواظب باشيد که با يک پيچ کج و يا با زور زياد رزوه هاي سوراخ هاي ديسک سخت را خراب نکنيد.
«هدرهاي IDE معمولاً 39 پين فلزي دارند.اکثر کابل هاي داده اي IDE به شکل نوارهاي خاکستري هستند.»
گام 6.سپس، يک کابل تغذيه را که از منبع تغذيه مي آيد به ديسک سخت وصل کنيد.ممکن است يک رابط 4 پيني Molex يا يک رابط تغذيه ي SATA به شکل L باشد.اگر ديسک سخت SATA شما هر دو نوع رابط تغذيه را داشته باشد، فقط يکي از آنها را به کار بگيريد، وصل کردن دو رابط تغذيه ي مختلف به يک ديسک سخت مي تواند آن ديسک سخت را خراب کند.اگر منبع تغذيه ي کامپيوتر شما رابط درست را نداشته باشد يک مبدل بخريد و آن را به کار بگيريد.
گام 7.سرانجام، يک کابل داده اي را بين محل اتصال ديسک سخت و هدر SATA يا IDE بر روي مادربورد وصل کنيد.وصل کردن رابط هاي SATA آسان است؛ کافي است دو سر کابل نارنجي رنگ آن را به محل اتصال ديسک سخت و هدر روي مادربورد وصل کنيد.براي IDE ، وسيله يMaster بايد به سر کابل داده اي و وسيله ي Slave(اگر موجود باشد)به رابط مياني کابل داده اي وصل شود.سر معمولاً رنگي کابل به مادربورد وصل مي شود.طرف قرمزرنگ کابل نواري IDE به پين شماره 1 وصل شود.به هنگام وصل کردن رابط هاي IDE دقت کنيد که پين ها خم نشوند، يا کابل را بر عکس وصل نکنيد.اگر ديسک سخت جديد شما مجبور باشد که به طور مشترک از يک کابل داده اي با وسيله اي ديگر استفاده کند، اگر شريک کابل يک ديسک سخت باشد کارآمد تر از يک ديسکران سي دي يا دي وي دي عمل خواهد کرد.
گام 8.کابل برق کامپيوتر را وصل کنيد و کامپيوتر را روشن کنيد.
برپا سازي

ما بعضي از شگفت زدگي ها را دوست نداريم.به ويژه آنها که با داده هاي ما سرو کار دارند.از همين روي، پيش از آنکه يک ديسک سخت جديد را برپا کنيم، از برنامه ي SeaTools(12)محصول شرکت Seagate براي آزمايش کامل يک ديسک سخت بهره مي گيريم.طبق دستورالعمل هاي نصب و کار Seagate ، ابتدا يک آزمايش کوتاه مدت و سپس يک آزمايش طولاني از آخر شب تا صبح را انجام مي دهيم.اگر ديسک سخت از اين آزمايش ها سربلند بيرون نيايد، ما آن را تعويض مي کنيم.
پس از اين کار اختياري اما توصيه شده، مي توانيد ديسک سخت تان را براي دريافت داده ها آماده سازي کنيد. دستور العمل هاي ما مخصوص ويندوز اکس پي و ويستا هستند، اما بعضي از عمليات مشابه عمليات نگارش هاي پيشين ويندوز هستند.
گام 1.روي Administrative Tools , Control Panel , Start(در حالت نمايشي Classic View ) ، و Computer Management و Disk Management(تحت Storage)کليک کنيد. ديسک سخت جديد در کادر پايين-وسط بايد با Disk n (که در آن «n»حرف نماينده ي ديسک سخت شماست) معرفي شود، و بايد ظرفيت آن را به شما بگويد.روي اين ديسک سخت جديد کليک -راست کنيد و Initialize Disk را انتخاب کنيد.اگر يک برنامه ي هدايت کننده به نمايش در بيايد، يک MBR(13) را در ديسک سخت تعبيه کنيد و برنامه ي هدايت کننده را ببنديد.
گام 2.سپس، روي ظرفيت ديسک سخت کليک -راست کنيد، که در اين مرحله بايد تحت عنوان Unallocated باشد.اطمينان يابيد که روي ديسک سخت موجودتان، مثلاً :C کليک-راست نکرده باشيد و سپس روي New Partition (ويندوز اکس پي )، يا
New Simple Volume(ويستا)کليک کنيد.دستورالعمل هاي برنامه را انجام دهيد تا يک پارتيشن اصلي (بخشي از فضاي ذخيره، معمولاً داراي يک حرف نماينده ي اختصاصي ديسک براي خودش )بر روي ديسک سخت جديد شما ساخته شود.به طور پيش فرض، واليوم(14)جديد از کل ظرفيت قابل دستيابي استفاده خواهد کرد، اما اگر بخواهيد بيش از يک پارتيشن داشته باشيد مي توانيد آن را کاهش بدهيد.ويندوز همچنين به پارتيشن جديد يک حرف نماينده ي ديسک (مانند :F)، يک نام ( New Volume)، و يک سيستم فايل(15)( (16)NTFS )اختصاص مي دهد.اگر مايل باشيد مي توانيد نام و حرف نماينده را تغيير بدهيد، اما انتخاب FAT32(17) به جاي NTFS را فقط وقتي توصيه مي کنيم که يک ديسک سخت نسبتاً کوچک (کمتر از 32 گيگابايت)را در يک کامپيوتر حاوي يک سيستم عامل قديمي، مانند ويندوز 98 نصب مي کنيد.
«هدر هاي SATA و کابل هاي داده اي SATA داراي رابط هايي به شکل L و با پهنايي حدود 2.5 سانتي متر هستند.»
گام 3.سرانجام، گزينه ي Quick Format را انتخاب کنيد و برنامه را به پايان برسانيد.پس از چند لحظه، ديسک سخت جديد شما بايد فرمت و آماده ي استفاده شده باشد.
تعويض

اگر بخواهيد که ديسک سخت جديد ، ويندوز و برنامه ها ي کاربردي شما را سريع تر کند مي توانيد ديسک سخت جديد را جايگزين ديسک سخت قديمي خود کنيد.به همين سان، اگر جعبه ي کامپيوتر شما يک اتاقک آزاد براي يک ديسک سخت جديد نداشته باشد، و نخواهيد که يک ديسک سخت اکسترنال نصب کنيد، باز هم مي توانيد يک ديسک سخت جديد را جايگزين ديسک سخت قديمي خود کنيد.
در اين موارد، ديسک سخت جديد را با استفاده از مراحل بالا از طريق کابل هاي داده اي و تغذيه به کامپيوتر وصل کنيد، بي آنکه آن را به طور فيزيکي در کامپيوتر نصب کنيد. براي انتقال همه ي داده هاي روي ديسک سخت قديمي به ديسک سخت جديد، برنامه ي کپي سازي داده هايي را که به همراه ديسک سخت به شما ارائه شده است_مانند برنامه ي Data Lifeguard محصول Western Digital _ به اجرا در آوريد.(بسياري از چنين برنامه هايي به شما امکان مي دهند که اندازه ي پارتيشن ها را براساس کوچکي يا بزرگي ديسک سخت جديد تغيير بدهيد).
آنگاه، ديسک سخت قديمي را از کامپيوتر خارج کنيد و ديسک سخت جديد را به جاي آن نصب کنيد.ممکن است مجبور باشيد که ابتدا پرش زن آن را در حالتSlave تنظيم کنيد و آن را به رابط مياني کابل داده اي وصل کنيد، برنامه ي جابجايي داده ها را به اجرا در آوريد، و در پي آن، پس از آنکه ديسک سخت قديمي را خارج کرديد، ديسک سخت جديد را در حالت Master ميزان کنيد و سر انتهايي کابل را به آن وصل کنيد.کامپيوتر را راه اندازي کنيد.
البته، اگر ديسک سخت قديمي شما از کار افتاده باشد، ممکن است نتوانيد داده هاي آن را بازيابي کنيد.ديسک سخت جديد را به جاي آن نصب کنيد، سي دي نصب ويندوز را در ديسکران سي دي قرار دهيد، و کامپيوتر را باز راه اندازي کنيد.برنامه ي
Windows Setup به شما امکان خواهد داد که پيش از آنکه ويندوز را نصب کنيد ديسک سخت جديد را پارتيشن و فرمت کنيد.
پي نوشت :

1-header.
2-Serial Advanced Technology Attachment.
3-Integrated Drive Electronics.
4-Parallel ATA.
5-Enhanced IDE.
6-direct memory access
7-rpm.
8-http://www.wdc.com.
9-http://www.seagate.com.
10-cache.
11-jumper.
12-tiny.cc/QCqfl.
13-master boot record.
14-Volum.
15-file system.
16-New Technology File System.
17-32-bit File Allocation
Table.