مهم نیست ندانید بالخ یعنی ماهی. مهم نیست ندانید ایاخ یعنی پا. اگر ندانید اورییم توتولوب دی یعنی دلم گرفته است هم زیاد مهم نیست؛ اما اگر مسافر شهر تبریز هستید باید بدانید وقتی گرسنه‌تان می‌شود باید سراغ خورش هویج، كوفته تبریزی، دلمه برگ، كباب تابه‌ای، آش دوغ یا آش گوجه‌فرنگی را بگیرید.
البته اگر بدانید قرابیه، اریس، اهری، حلوای گردویی، راحت‌الحلقوم و نوقا هم از شیرینی‌ها و سوغات معروف شهر تبریز است، آن‌وقت می‌توانید با دست پر به شهرتان برگردید. پس لطفا این اسامی یادتان بماند. بستگی دارد چه جور مسافری باشید و چقدر از تجربه كردن غذاهای محلی شهرهای مختلف استقبال كنید. اما اگر پایتان به تبریز رسید غذاهایی را كه در منوی تمام رستوران‌های ایران مشترك است، فراموش كنید و سری به چند رستوران و هتل خوب بزنید و طعم‌های جدید را بچشید. اگر از ورودی شرقی وارد شهر تبریز می‌شوید و ورودتان با گرسنگی‌تان همزمان شده می‌توانید به رستوران ـ كافی‌شاپ وحید یا رستوران تك در ورودی شرقی شهر كنار پارك صدف بروید. در این دو رستوران حتما یكی از غذاهای باب میلتان را پیدا می‌كنید و فرصت به دست می‌آورید تا با رفع گرسنگی و خستگی راه برای وعده‌های بعد، رستوران‌های دیگری را انتخاب كنید. اگر انتخابتان برای خوردن ناهار یا شام، مجتمع تفریحی پتروشیمی باشد مطمئن باشید با یك تیر دو نشان زده‌اید، چون در این مجتمع كافی‌شاپ، خانه پیتزا، رستوران سنتی و مدرن و آلاچیق در فضای باغ را كنار هم تجربه می‌كنید. اگر هم طرفدار غذاهایی هستید كه از ماهی درست می‌شود حتما به رستوران بالیق در گلشهر تبریز سری بزنید و در صورتی كه اهل نشستن روی كرسی و ریختن چای از سماورهای قدیمی هستید به رستوران باغ بنفشه در جاده ویلایی هروی بروید. اما از اینها جالب‌تر رستوران و كافی‌شاپ‌های هتل 5 ستاره پارس ایل گلی و رستوران هتل صخره‌ای 5 ستاره كندوان است كه تجربه خوردن غذا در فضایی را كه بوی اصالت و تاریخ می‌دهد، فراموش نشدنی می‌كند. فكرش را بكنید كوفته تبریزی‌ای كه در دل صخره‌ها، لای نان تازه گذاشته شود و دلمه برگی كه در فضای اسرارآمیز داخل كوه خورده شود چه طعمی دارد. اگر هم واقعا عاشق غذا خوردن در محیطی كاملا سنتی و اصیل هستید حتما رفتن به رستوران سنتی شهریار را در برنامه‌تان قرار دهید. این رستوران در گذشته حمامی به نام نوبر بوده كه حالا هم شكل و شمایل قدیمی‌اش را حفظ كرده، اما به جای آن‌كه مردم در این مكان تن و بدنشان را به آب بسپارند، برای خوردن غذا از دست گارسون‌هایی كه لباس‌های كاملا سنتی پوشیده‌اند به دلشان صابون می‌زنند.