*****.....آيات نازله در وصف اميرالمومنين علي (ع).....*****

[soheil_g]

بسم رب المهدی

"انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزکوة و هم راکعون." (سوره مائده/ 55)

بنا به نقل مفسرین و مورخین عامه و خاصه آیات زیادى(بیش از سیصد آیه) درباره ولایت على علیه السلام و فضائل و مناقب آن حضرت در قرآن

کریم آمده است که نقل همه آنها از عهده این کتاب خارج است لذا ما در اینجا فقط به نقل چند مورد از کتب معتبره اهل سنت اشاره می‌نمائیم که

جاى چون و چرا براى آنان باقى نماند.

1ـ آیه تبلیغ:

ابو اسحق ثعلبى در تفسیر خود وطبرى در کتاب الولایة و ابن صباغ مالکى و همچنین دیگران

نوشته‏اند که آیه تبلیغ یعنى آیه 67 سوره مائده "یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک ..." درباره على علیه السلام نازل شد و رسول خدا صلى الله علیه و آله

دست على را گرفت و فرمود: من کنت مولاه فعلى مولاه اللهم و ال من والاه... .

شواهد التنزیل، جلد 1، ص 189/ فصول المهمه، ص 27.

_________________
پرستوي مـهاجـرم چـرا ز لانـه مـيـــروي
اگـر زلانــه مـيـروي چـرا شــبــانه ميروی

قرار من شکيــب من مـهاجر غـريـب مــن
فـداي غـربـتـت شــوم کــه مـخفـيانه ميروي

حيات جان اميد من علـي بود از تـو خجــل
کــه بــا کـــبــودي بـــدن ز تــازيـانـه ميروي

[soheil_g]

-آیه ولایت

عموم مفسرین و محدثین مانند فخر رازى و نیشابورى و زمخشرى و دیگران از ابن عباس و ابوذر و سایرین نقل کرده‏اند که روزى سائلى در

مسجد از مردم سؤال نمود و کسى چیزى به او نداد، على علیه السلام که مشغول نماز و در حال رکوع بود با انگشت دست راست اشاره به سائل نمود و سائل

متوجه شد و آمد انگشتر را از دست او خارج نمود و آیه "انما ولیکم الله و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزکوة و هم راکعون." نازل گشت یعنى ولى و صاحب اختیار شما فقط خدا و رسول او و مؤمنینى هستند که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع زکوة می‌دهند. (اگر چه مؤمنین

راصیغه جمع آورده که در حال رکوع صدقه می‌دهند ولى در خارج مصداق واقعى آن منحصر به فرد بوده و على علیه السلام می‌باشد، بعضى هم گفته‏اند چون ائمه

دیگر نیز داراى مقام ولایت بوده و اولاد معصومین على علیه السلام می‌باشند لذا به صیغه جمع قید شده است.)

در آن حال رسول اکرم صلى الله علیه و آله از سائل پرسید آیا کسى به تو چیزى داد؟ سائل ضمن اشاره به على علیه السلام عرض کرد این انگشتر را او به من داد.

علماى اهل سنت با این که به نزول این آیه درباره ولایت على علیه السلام اقرار دارند اما بعضى از آنها مانند ابن حجر و غیره در اینجا طفره رفته و می‌گویند کلمه ولى

به معنى دوست و ناصر است نه به معنى اولى به تصرف در صورتی که از ظاهر کلام کاملا معلوم است که ولى به معنى زعیم و صاحب اختیار است زیرا آیه شریفه با

انما که افاده حصر می‌کند شروع شده است یعنى صاحب اختیار و اولى به تصرف شما فقط خدا و رسول او و کسى است که در حال رکوع صدقه داده است اگر ولى

به معنى دوست باشد انحصار آن به خدا و رسول او و شخص راکعى که صدقه داده است بى معنى و دور از منطق خواهد بود چون در این صورت مؤمنین جز خدا و

رسول و على علیه السلام دوست دیگرى نخواهند داشت در حالی که مؤمنین همه دوست و ناصر یکدیگرند و دوستى چیزى نیست که خداوند آن را در انحصار خود و

اولیائش قرار دهد، در این مورد حسان بن ثابت حضرت امیر علیه السلام را مدح کرده و چنین گوید:

فانت الذى اعطیت اذ کنت راکعا فدتک نفوس القوم یا خیر راکع‏

فانزل فیک الله خیر ولایة و بینها فى محکمات الشرایع

یعنى تو آن کسى هستى موقعی که در رکوع بودى بخشش نمودى پس جان‌هاى مردم فداى تو باد اى بهترین رکوع کننده. خداوند هم در شأن تو

بهترین ولایت را نازل کرد و آن را در قرآن کریم ضمن شرایع محکم دین بیان فرمود و معلوم و واضح است که مقصود از بهترین ولایت همان زعامت و رهبرى است نه

یارى و دوستى و معانى دیگر.
_________________
پرستوي مـهاجـرم چـرا ز لانـه مـيـــروي
اگـر زلانــه مـيـروي چـرا شــبــانه ميروی

قرار من شکيــب من مـهاجر غـريـب مــن
فـداي غـربـتـت شــوم کــه مـخفـيانه ميروي

حيات جان اميد من علـي بود از تـو خجــل
کــه بــا کـــبــودي بـــدن ز تــازيـانـه ميروي