آشنایی با گیاه آپارتمانی گازمانیا
آشنایی با گیاه آپارتمانی گازمانیا
نام علمی: Guzmania lingulata
نام انگلیسی: Scarlet star
خانواده: آناناسیان (Bromeliaceae)
گازمانیا
آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.
این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.
برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.
گل گازمانیا که بر گیاه بالغ ۳-۴ ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود.
وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد. این گیاه تا ارتفاع ۳۰ سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به ۴۵ سانتیمتر می رسد.
نیازمندی های محیطی
خاک:
سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:
۱-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود. می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.
۲-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.
آبیاری : به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر ۳ الی ۴ هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر ۴-۳ هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.
نور: به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.
دما: دمای بالاتر از ۱۸ درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.
تکثیر: این گیاه یک گیاهMonocarpic (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع ۸ سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید. ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.
