تحمل اخراجی ها، سخت تر از تحمل اسارت بود
رضا ایرامنش با اشاره به این كه هر چقدر كه از دوران جنگ فاصله می گیریم، به همان نسبت نیز از سینمای دفاع مقدس دور می شویم، گفت: دیدن «اخراجی ها» برای بچه های جنگ سخت تر از مشكلات دوران اسارت بود و این نوع فیلم ها به اسم سینمای دفاع مقدس، تیشه به ریشه این سینما می زنند.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی یازدهمین جشنواره فیلم مقاومت، انقلاب و دفاع مقدس، رضا ایرانمنش اظهار داشت: بعد از انقلاب و هم زمان با جنگ تحمیلی، سینمایی به نام سینمای جنگ در كشور ما شكل گرفت كه این سینما از اوائل دهه 60 تا اول دهه 70 رشد چشمگیری داشت و روند صعودی پیدا كرد، اما به‌تدریج افت كرد و خاموش شد.
وی ادامه داد: هنگامی كه به زمان گذشته برمی گردیم، باید صادقانه اعتراف كنیم كه یكی از متولیان سینمای دفاع مقدس، حوزه هنری سازمان تبلیغات بود كه در درجه اول به تربیت هنرمندانی پرداخت كه خودشان از نزدیك جنگ را لمس كرده بودند، لذا به هنرمندانی كه قصد ورود به عرصه سینمای جنگ را داشتند بها داد. اما اینك، بسیاری از مراكز فعال در سینمای دفاع مقدس جایی ندارد و اینها ریزش هایی است كه بعد از جنگ در عرصه فرهنگ و هنر كشور ما رخ داده است.
این بازیگر فیلم های دفاع مقدس اضافه كرد: در گذشته اگر كارگردانی یك سكانس از فیلم خود را به جنگ اختصاص می داد، می توانست از دولت مبلغ 10 میلیون تومان كمك مالی بگیرد و همین تشویق ها باعث شد تا جشنواره فیلم های دفاع مقدس شكل بگیرد اما امروز وجود یك سكانس از جنگ در فیلم با توجه به سختی های این سینما و هزینه بر بودن آن، نه تنها حمایت مالی از سوی دولت را نخواهد داشت بلكه سبب افزایش هزینه های فیلم خواهد شد و به همین منظور تهیه كننده ترجیح می دهد كه به همان فیلم های آپارتمانی و مُبلی بپردازد.
با تمام احترامی كه برای آقای ده‌نمكی قائل هستم، اما باید بگویم
فیلم ایشان نه تنها ارزش های دفاع مقدس را منعكس نمی كند بلكه در حد
طنز هم نیست و به لوده بازی نزدیك می شود. دیدن این فیلم آنقدر برای
بچه‌های جنگ سخت بود كه برخی ها مشكلات دوران اسارت را آسان تر از
دیدن این فیلم تحمل می كردند و این نوع فیلم ها است كه به اسم
سینمای دفاع مقدس تیشه به ریشه این سینما می زند
بازیگر فیلم «دكل» تصریح كرد: متاسفانه هر سال كه از پایان جنگ دور شدیم از این سینما هم دور شدیم. من یادم می آید كه در یكی از جشنواره های دفاع مقدس كه در شیراز برگزار شده بود، دل مان خوش بود كه لااقل همین جشنواره وجود دارد و آرزو می كردیم كه این جشنواره بین‌المللی شود كه گویا این دوره تحقق پیدا كرده... به هرحال جنگ ما در دنیا بی نظیر بوده و مشابهی جز در حماسه عاشورا نداشته است لذا این جنگ و نوع حماسه های رزمندگان ایرانی برای مخاطبین خارج از كشور جذابیت دارد و باید در حوزه بین‌المللی این سینما تلاش بیشتری كرد.
ایرانمنش با بیان این كه سینمای دفاع مقدس كم فروغ شده و دلسوزی ندارد از وزیر ارشاد، معاونت سینمایی، مدیرعامل بنیاد فارابی، مهندس ضرغامی و همه پدران دلسوز كه جزو بچه های جنگ و جبهه محسوب می شوند، خواست تا آتش تنور دفاع مقدس را شعله ورتر سازند.
بازیگر فیلم «سجاده آتش» اظهار داشت: بی شك تاریخ از ما خواهد پرسید كه چرا به درستی جنگ را برای نسل های بعدی به تصویر نكشیده ایم؟
وی با اشاره به همه فیلم های دفاع مقدس كه تاكنون تولید شده است، افزود: همه این فیلم ها همچون سرسوزنی از یك اقیانوس است، در حالی كه می‌توان بیشتر از این سرچشمه سیراب شد.
ایرانمنش اضافه كرد: من افق روشنی در سینمای دفاع مقدس نمی بینم چرا كه زمانی می توانیم از افق روشن حرف بزنیم كه سینمایی داشته باشیم اما آیا به راستی ما الان سینمای دفاع مقدس داریم؟
بازیگر فیلم «آخرین شناسایی» گفت: اگر به فیلم هایی كه با مضمون دفاع مقدس در سال های اخیر تولید شده اند، نگاهی بیندازیم، متوجه خواهیم شد آنچه كه به نام فیلم دفاع مقدس ساخته شده تنها نامی از این سینما بوده و از محتوا و ارزش های دفاع مقدس تهی بوده است.
وی با اشاره به فیلم «اخراجی ها» یادآور شد: با تمام احترامی كه برای آقای ده‌نمكی قائل هستم، اما باید بگویم فیلم ایشان نه تنها ارزش های دفاع مقدس را منعكس نمی كند بلكه در حد طنز هم نیست و به لوده بازی نزدیك می شود. دیدن این فیلم آنقدر برای بچه‌های جنگ سخت بود كه برخی ها مشكلات دوران اسارت را آسان تر از دیدن این فیلم تحمل می كردند و این نوع فیلم ها است كه به اسم سینمای دفاع مقدس تیشه به ریشه این سینما می زند.
ایرانمنش از همه نهادهایی كه در حوزه سینمای دفاع مقدس فعالیت می كنند، خواست تا از موازی كاری در این كار بپرهیزند و به صورت واحد و یكپارچه، تمركز خود را بر روی این سینما بگذارند تا خروجی بهتری را شاهد باشیم.
