معرفی چند سرویس شبکه ای در لینوکس

معرفی چند سرویس شبکه ای در لینوکس
در حال حاضر جديد ترين نسخه اين ماجول توسط بسيارى از شركت هاى صاحب نام دنياى نرم افزار و شبكه مثل SON،HPI،BM و ديگران، در حال توسعه و نصب روى سيستم عامل مورد پشتيبانى آن ها است.
در برخى لينوكس ها، مثلSUSE نيز كه به كامل بودن ابزارهاى مديريتى شبكه شهرت دارند، BIND در قالب سرويس هاى موجود در Yast، در چند قدمى بهره بردارى قرار دارد. واسط كاربرهايى كه براى BIND طراحى مى شوند، شامل يك يا چند پانل اصلى هستند كه معمولا ً يكى از آن ها براى تعريف نام دامنه و آدرس IP مربوط به آن است كه در تمام سرورهاى DNS چه ويندوز و چه لينوكس تحت عنوان Zone شناخته مى شود.
قسمت هاى ديگر نيز جهت ساير تنظيمات DNS مثل معرفى كامپيوترهاى موجود در دامنه مورد نظر، تنظيمات امنيتى و امثال آن در نظر گرفته شده است.
Netwrok Information ServiceNIS
زمانى كه تعدادى كامپيوتر لينوكس يا يونيكس در يك شبكه جمع شده باشند و بخواهند به تعدادى از منابع يكديگر مثل فايل، چاپگر و هر چيز ديگرى دسترسى پيدا كنند، مسئله امنيت دسترسى و نام كاربرى، رمز عبور، مجوز استفاده و امثال آن از اهميت ويژه اى برخوردار مى شود.
در اين صورت بايد سرورى در شبكه موجود باشد كه بتواند در مرحله اول مشخص كند كه چه منابعى براى استفاده چه افراد يا كامپيوترهايى در سطح شبكه موجود است.
اين كار را سرويس NIS با كمك سرويس هاى ديگرى كه مسئوليت مستقيم اشتراك گذارى منابع را در سطح شبكه به عهده دارند، انجام مى دهند.
در واقع NIS در اين رابطه وظيفه دارد با گردآورى مجموعه اى از اسامى گروه هاى كاربرى، كاربران و رمزهاى عبور آنان، به هنگام درخواست يك كلا ينت براى استفاده از منابع يك كلا ينت ديگر، نام كاربرى و رمزعبور وارد شده توسط درخواست كننده را در اختيار كامپيوتر ميزبان قرار دهد تا در صورت كسب مجوز، گويى كاربر مورد نظر در همان كامپيوتر ميزبان وارد شده و مشغول استفاده از منابع آن است.
بدين ترتيب NIS وظيفه توزيع اطلا عات كاربران بين كامپيوترهاى ميزبان را در سطح شبكه به عهده دارد.
جهت استفاده از اين سرويس، بايد بخش NIS Server را روى يكى از كامپيوترهاى موجود در شبكه و بخش NIS Client را روى كليه كامپيوترهايى كه قصد استفاده از اين سرويس و در نتيجه منابع موجود روى شبكه را دارند، نصب كنيم. واسط كاربر پيكربندى اين سرويس در لينوكس ها معمولا ً ساده است، در بخش سرور، در مهم ترين قسمت، معرفى دامنه اى كه اين سرور قصد ارائه سرويسى NIS به آن دارد انجام مى شود و در بخش Client آدرس IPسرويس دهنده (NIS Server) تنظيم مى گردد.
Network File System NFS
همان طور كه گفته شد، سرويس NIS در كنار سرويس هاى ديگر شبكه اى كه وظيفه در اختيار قرار دادن منابع خود به ديگران را دارند، معناى بهترى پيدا مى كند. يكى از اين سرويس ها NFS است كه به كلا ينت ها اجازه مى دهد پارتيشن هاى موجود در هاردديسك يا هر درايو كامپيوتر ديگرى را Mount نمايند و به گونه اى از آن استفاده كنند كه گويى يكى از پارتيشن ها يا درايوهاى خودشان است. اين سرويس به مدير سيستم اجازه مى دهد برخى فايل هاى عمومى و منحصربه فرد را براى دسترسى (خواندنى، نوشتنى) برخى افراد مجاز روى فقط يك كامپيوتر قرار دهد و به آن ها جهت استفاده از آن ارائه نمايد.
زمانى كه يك درخواست جهت استفاده از يك درايو يا فايل از طريق NIS به NFS مى رسد، NFS عمل هويت سنجى را براى كامپيوتر درخواست كننده انجام مى دهد تا متوجه شود آيا درخواست كنندهِ مورد نظر براى استفاده از سرويس NFS آن سرور خاص مجاز است يا خير.
بنابراين از لحاظ NFS عمل هويت سنجى فقط براى كامپيوتر درخواست كننده انجام مى شود.
به معناى ديگر، اين كه كدام كاربر در حال استفاده از اين كامپيوتر است، به NFS مربوط نمى شود.
اگر كامپيوتر درخواست كننده براى استفاده از سرويس NFS مجاز بود، آنگاه NFS فايل پيكربندى خود در شاخه /etc/exports را بررسى مى كند تا ببيند كه آن كامپيوتر مجاز، براى استفاده از كدام فايل سيستم موجود داراى صلا حيت است. واسط هاى كاربرى موجود بر سرويس NFS نيز معمولا ً ظاهر ساده اى دارند.