چه زمانی توله ها دندان های خود را از دست می دهند ؟سگ
یکی از بزرگترین مشکلاتی که ما در زمان بزرگ کردن یک توله با آن سروکار داریم گاز گرفتن و جویدن زیاد این توله هاست . این موضوع می تواند برای شما کمتر خسته کننده به نظر بیاید اگر شما در سال اول تولدخود اهمیت بیشتری به این موضوع بدهید .سگ
توله ی شما در حال کنار آمدن با تغییر بزرگیست که در حال به وجود آمدن در دهان اوست .
سگ ها دو مجموعه دندان دارند : 82 عدد شیری در دوران تولگی که در نهایت با 28 عدد دندان ثابت در بزرگسالی جایگزین خواهند شد. وقتی توله ها در سن دو و یا سه هفتگی هستند دندان های شیری روی لثه
ی آنها شروع به رشد می کنند که با دندان های پیشینسانان شروع می شود و در نهایت با دندانسگ
پرمولر خاتمه می یابد .
تا سن 2 هفتگی باید تمام دندان های شیری در جای خود رشد کرده باشند . صاحبان توله ها می دانند که دندان های شیری اولیه کوچک و بسیار تیز هستند . به همین علت است که مادران توله ها آنها را در پنج یا شش هفتگی از شیر می گیرند .
از دست دادن دندان های شیری :
در سنین 2 تا 28 هفتگی ریشه ی دندان های شیری شروع به دوباره جذب کردن می کند و دندان ها شروع
به افتادن می کنند . این فرایند به دندان های دائمی کمک می کند که به طور عادی رشد کنند . بعد از دندان های شیری , دندان های دائمی پیشینسانان و دندان پرمولر رشد خواهند کرد .سگ
آخرین سری دندان هایی که در یکبالغ رشد می کنند دندان های مولر هستند . توله ها فاقد دندان مولر هستند و به همین دلیل تعداد دندان های شیری توله ها کمتر از تعداد دندان های دائم آنهاست . در تمام نژاد هایسگها تمام دندان های دائم باید در 2 ماهگی کامل شوند .سگ
آیا دندان های دائم به صورت نرمال رشد خواهند کرد ؟
به محض اینکه شما توله ی خود را خریداری کردید باید مراقبت از دندان های او را شروع کنید . در این زمان ما همچنین پیشنهاد می کنیم که برای اطمینان از رشد صحیح دندان ها , دندان های او را چک و مشاهده کنید . حالتی را که در آن توله دندان شیری را برای باز کردن راه برای رشد دندان دائمی از دست نداد، حفظ کردن دندان شیری گویند . داشتن دو دندان در یک مکان به معنای این هست که یکی از دندان ها می تواند سبب به وجود آمدن مشکلات دندانی بشود . غذا ها نیز با ماندن و جمع شدن در لا به لای دندان ها می توانند باعث بروز بیماری های پریودنتال ( واقع در اطراف دندان یا دندان ها را گویند م.) شوند . همچنین فشار از طرف دندان شیری که نیفتاده است (حفظ کردن دندان شیری) می تواند باعث به ریختن دندان های دائم بشود و جایگاه دندان های دائم را نامتعارف سازد و یا ممکن است با فشار آوردن به لب ها و یا لثه باعث ایجاد زخم در آنها بشود و یا از اینکه دندان های بالا و پایین با هم جفت بشوند جلوگیری به عمل می آورند و احتمال دارد که این خود باعث بروز مشکلات جویدنی شود .
دندان های شیری که در زمان مشخص خود نمی افتند را باید با جراحی برداشت . اما این کار باید به سرعت بعد از رویت این دندان ها صورت بگیرد تا دندان دائم فرصت رشد صحیح خود را داشته باشد . درهای عقیم , در حدود 2 تا 6 ماهگی تمام دندان های شیری زائد باید حتما برداشته شوند .
