آموزش برنامه نویسی به زبان c

آرایه ها و رشته ها
مجموعه ای از عناصر همنوع را آرایه می گویند.همانطور که متغیر های معمولی نامگذاری می شدند ؛ آرایه ها نیز نامگذاری می شوند.برای دسترسی به عناصر آرایه از متغیری به نام اندیس استفاده می کنیم.(متغیر اندیس دار همان آرایه ست)
خوب است که در این مبحث بدانیم:
1.در آرایه یک بعدی که همان لیست می باشد(نام دیگرش) می توانیم برای دسترسی به سایر عناصر آرایه از اندیس استفاده کنیم.
2.نوع آرایه یکی از انواع قابل قبول در C است.
3.نام آرایه نیز برای دسترسی به عناصر آرایه مورد استفاده قرار می گیرد.
4.طول آرایه را با یک عدد صحیح مثبت مشخص می کنیم.
5.اندیس آرایه ها در C از صفر شروع می شود.
6.میزان حافظه ای که به آرایه اختصاص داده می شود،به این شکل استفاده می شود:


طول ارایه ضرب در (طول نوع آرایه)=میزان حافظه آرایه (برحسب بایت)


آرایه ی یک بعدی را به این صورت نشان می دهیم:


[طول آرایه] نام آرایه نوع آرایه


مرتب سازی آرایه ها
از مرتب سازی ، می توانیم به عنوان یک امر مهم در برنامه نویسی یاد کنیم.مرتب سازی را می توانیم به دو شکل داشته باشیم.

1.مرتب سازی صعودی(از کوچک به بزرگ)


x [0] < x [1] < x [2] < x [3] < … < x [n]


2.مرتب سازی نزولی(از بزرگ به کوچک)


x [0] > x [1] > x [2] > x [3] > … > x [n]


جستجو در آرایه
یکی از اعمالی که در یک سیستم مورد استفاده قرار می گیرد ، جستجو کردن است.مثل جستجوی نام فردی در سیستم دفترچه ی تلفن.
در آرایه ها ی نا مرتب از جستجوی ترتیبی و در آرایه های مرتب از جستجوی دودویی استفاده می کنیم.


جستجوی ترتیبی برای آرایه های نامرتب
در این روش عنصر مورد جستجو ، با هر یک از عناصر آرایه مقایسه می شود.چنانچه با هم برابر بودند ؛ جستجو به پایان می رسد و در غیر اینصورت ، عمل مقایسه با عنصر بعدی آرایه صورت می گیرد.این روند تا یافتن عنصر مورد نظر و یا جستجوی تمامی آرایه ادامه پیدا می کند.و اگر در آرایه عنصر مورد نظر یافت شد می گوییم که :جستجو موفق است.


جستجوی دودویی برای آرایه های مرتب(BINARY)
در این روش عنصر موردنظر با عنصر وسط آرایه مقایسه می شود.اگر برابر بود،جستجو خاتمه می یابد.اگر عنصر مورد جستجو از عنصر وسط بزرگتر یا کوچکتر بود ، آرایه به دو بخش تقسیم می شود:
1.بخشی که عناصر آن بزرگتر از عنصر مورد جستجو هستند.
2.بخشی که عناصر آن کوچکتر از عناصر مورد جستجو هستند.
اگر عنصر مورد جستجو از عنصر وسط بزرگتر بود ، جستجو در بخش بالایی آرایه انجام می گیرد.در غیر اینصورت در بخش پایینی آرایه.و این روند تا زمانی ادامه می یابدکه عنصر مورد نظر یافت شود یا کل عناصر آرایه جستجو گردد.

--------------------------------------------------------------------------------------------
پ.ن:
با پورش به علت تاخیر.


+ نوشته شده در سه شنبه دهم مرداد 1385ساعت 2:28 قبل از ظهر توسط زهره منوچهری | 32 نظر
پاسخ به سوالات

پاسخ به سوالات دوستان:

پاسخ به یک زبان آموز:
در بحث داده ها ، داده ها معمولا به چند دسته تقسیم می شدند : با استفاده از کلماتی مثل signed (با علامت)، unsigned (بدون علامت)، long و short می توان انواع جدیدی را ایجاد کرد.می توانیم این کلمات را با انواع int استفاده کرد.اما char را فقط با signed و unsignedبه کار می بریم؛ همچنین long همراه با double استفاده می شود.

پاسخ به خانم مریم:
برنامه ای که سه عدد صحیح را از ورودی خوانده ، و در خروجی میانگین آنها را نشان دهد.

#include<conio.h>
#include<stdio.h>
int main()

{
int x,y,z;
float ave;
clrscr();
printf("Enter three integers:");
scanf(%d%d%d,&x,&y,&z);
ave=(float)(x+y+z)/3;
printf("\nave=%6.2f",ave);
getch();
return 0;
}

پاسخ به آقای پرهام :
انتقال کنترل غیر شرطی_دستور goto
این دستور سبب انتقال کنترل از نقطه ای به نقطه ی دیگر از برنامه می شود.
برای بیان الگوی استفاده از این دستور بهتر است که ابتدا در مورد لیبل یا برچسب اطلاعاتی داشته باشیم:
برچسب دستور ، مثل متغیر ها نامگذاری می شوند و به(:) ختم می شوند.مثلا:loop .در ضمن انتقال کنترل توسط این دستور فقط در داخل یک تابع امکان پذیر است.

الگوی استفاده از این دستور:

Goto <label>;

پاسخ به خانم زینب ایمان پور:
بله! اندیس حلقه ی تکرار در بحث ساختار تکرارfor همان شمارنده می باشد.

جلسه ی هشتم

ساختارهای تصمیم
اگر بخواهیم تحت شرایطی،تعدادی از دستورات اجرا شود و یا تعدادی دیگر از دستورات اجرا نشود؛ باید از ساختارهای تصمیم استفاده کنیم.این ساختارها شرطی را تست کرده در صورت صحیح بودن شرط ، مجموعه ای از دستورات را انجام می دهد.

ساختار تصمیم if
همان دستور انتقال کنترل شرطی است،شرطی را تست می کند و در صورتی که آن شرط دارای ارزش درستی باشد،مجموعه ای از دستورات را اجرا می کند.

الگوهای استفاده از این ساختار:
الگوی اول:
(شرط) if
; دستور
else
; دستور

الگوی دوم:
(شرط) if
}
; دستور اول
; دستور دوم
.
.
.
; دستورn ام
{
else
{
; دستور n1
; دستور n2
.
.
.
; دستور n
{

در هر یک از روش های کاربرد، چنانچه شرط مورد بررسی دارای ارزش درستی باشد،دستور یا دستورات بعد از else اجرا خواهد شد.اگر تعداد دستوراتی که بعد از if یا else می آیند ؛ بیش از یک دستور باشد ، دستورات را بین { و } قرار می دهیم.
دئر ضمن ناگفته نماند که این دستور می تواند فاقد قسمت else باشد.در اینصورت چنانچه شرط مورد بررسی دارای ارزش درستی باشد،دستورات بعد از if اجرا می شوند و گرنه بدون اجرای این دستورات ، کنترل اجرای برنامه از if خارج می شود.

ساختار تصمیم else if
اگر شرط های متعددی داشته باشیم و بخواهیم از دستور if استفاده کنیم باید آنها را به شکل تو در تو استفاده کنیم.که این امر علاوه بر اینکه باعث طولانی شدن برنامه می شود ، از خوانا بودن برنامه نیز می کاهد.پس به جای if های تو در تو از ساختار else if استفاده می کنیم.

انتقال کنترل غیر شرطی
دستور if شرطی را بررسی کرده و بر اساس نتیجه ی شرط دستوراتی را نیز انجام می دهد.در زبان برنامه نویسی C دستورالعملهایی وجود دارند که بدون تست شرطی می توانند کنترل اجرای برنامه را از نقطهای به نقطه ی دیگر منتقل کنند . این دستورات را انتقال کنترل غیر شرطی می گویند.
دستورات کنترل غیر شرطی شامل دستور break،continue و goto می باشد.

break
این دستور کمک میکند تا از حلقه های تکرار خارج شویم.
الگوی استفاده از دستور:
Break;
اگر چند حلقهی تو در تو داشته باشیم،این دستور موجب خروج از درونی ترین حلقه ی تکرار می شود.

continue
این دستور باعث انتقال کنترل به ابتدای حلقه،در حلقه ی تکرار می شود.پس از انتقا کنترل به ابتدای حلقه ، شرط حلقه بررسی می گردد،اگر دارای ارزش درستی باشد،ابقیه ی دستورات اجرا می شود و اگر دارای ارزش نادرستی باشد حلقه ی تکرار مورد نظر خاتمه می یابد.


goto
به علت استفاده ی بسیار کم آن در برنامه نویسی در اینجا از توضیح آن صرف نظر می کنیم.

جلسه ی هفتم

ساختار تکرار while
یکی دیگر از امکاناتی است که برای تکرار اجرای دستورات به کار می رود.
الگوهای استفاده از این ساختار:

الگوی اول:
(شرط) while
; دستور
الگوی دوم:

(شرط) while
{
; دستور اول
; دستور دوم
.
.
.
; دستور n ام
{

ساختار تکرار do…while
این ساختار نیز مانند ساختار تکرار while است؛ با این تفوت که :
در ساختار while شرط حلقه در ابتدای حلقه آزموده شده ، اما در این ساختار شرط حلقه ، در انتهای حلقه تست می گردد.
نتیجه گیری:
دستورات موجو در حلقه do…while در هر حای ، حداقل یک بار اجرا می گردد.
الگوهای استفاده از این ساختار:

الگوی اول:
do
; دستور
(shart); while
الگوی دوم:
do
}
; دستور اول
; دستور دوم
.
.
.
; دستور n ام
while (shart);

جلسه ی ششم


ساختارهای تکرار
وقتی بخواهیم یک یا چند دستور را چندین بار اجرا کینم بهتر است که از ساختارهای تکرار استفاده نماییم.این نوع ساختارها تحت شرایطی این اعمال(تکرار یم یا چند دستور)را برای ما انجام می دهند.

ساختار تکرار for
این ساختار یکی از امکانات ایجاد حلقه می باشد و معمولا در حالتی که تعداد دفعات تکرار حلقه از قبل مشخص باشد، به کار می رود.
در این ساختار،متغیری وجود دارد که تعداد دفعات تکرار حلقه را کنترل می کند.

اندیس حلقه:
متغیر را اندیس حلقه ی تکرار می نامیم.(دادرای یک مقدار اولیه است و در هر بار اجرای دستورات حلقه،مقداری به آن اضافه می شود.(می تواند عددی منفی ،مثبت،صحیح و یا اعشاری و یا کاراکتری باشد.))

گام حرکت:
مقداری که پس از هر بار اجرای حلقه به اندیس حلقه اضافه می گردد.

شرط حلقه:
به وسیله ی شرط حلقه مشخص می شود که دستورات داخل حلقه تا چه زمانی باید ادامه پیدا کند.و تا زمانی این شرط ادامه پیدا می کند که شرط دارای ارزش درستی باشد ، در غیر اینصورت از حلقه خارج می گردد.

الگوی استفاده از دستور for :
به دو صورت می توانیم از این دستور استفاده نماییم:
الگوی اول:


(گام حرکت ; شرط حلقه ;مقدار اولیه ی اندیس حلقه)for
{
; دستور اول
; دستور دوم
.
.
.
; دستور n ام
}

الگوی دوم:

(;;)for
}
; دستوراول
; دستور دوم
.
.
.
; دستورn ام
}

در الگوی دوم می بینیم که ، for فاقد مقدار اولیه ، شرط حلقه ، و گام حرکت است.این دستور برای اجرای حلقه ی تکرار بی نهایت(حلقهی تکراری می باشد که شرط پایان ندارد) مورد استفاده قرار می گیرد.برای اتمام این حلقه باید کلیدCTRL+BREAK را فشرد.

حال اگر بخواهیم یک حلقه ی تکرار را در حلقه ای دیگر قرار دهیم،از اصطلاحی به عنوان حلقه های تکرار تو در تو استفاده می کنیم .

یک اصل مهم در رابطه با حلقه های تکرار تو در تو:
این است که ؛ به ازای هر بار اجرای حلقه تکرار خارجی ، حلقه تکرار داخلی به طور کامل اجرا می شود.انتهای حلقه تکرار داخلی ، زودتر از حلقه ی تکرار خارجی مشخص می شود.

مثلا:

for (i=0;i<5;i++
}
.....
for(j=0;j<7;j++)
{
…..
{
.....
{
(حلقه ی تکرار با اندیس i ، حلقه ی خارجی و حلقه با اندیس j ، حلقه ی داخلی می باشد)
ناگفته نماند که اگر حلقه های تکرار تو در تو ، از یکجا شروع و به یکجا ختم شوند، حلقه ی خارجی نیاز به { } ندارد.

مثلا:
for(i=0;i<5;i++)
(++for(j=0;j<=8;j
}
.....
{

جلسه ی پنجم

scanf()

برای ورود اطلاعات از کی بورد از تابعscanf() استفده می کنیم.که این تابع یک تابع همه منظوره در ورود دادها است.الگوی این تابع در فایلstdio.h می باشد که با یک جستجوی ساده در محیط برنامه می توانیم به این موضوع پی ببریم.این تابع همه ی داده ها را از ورودی خوانده و به راحتی در حافظه ذخیره می نماید.

الگوی استفاده از scanf()

(<عبارت دوم> , "<عبارت اول>")scanf()

<عبارت دوم>شامل آدرس متغیرهایی است که باید از ورودی خوانده شوند و <عبارت اول> نحوه ی خوانه شدن ورودی را مشخص می کند.

<عبارت اول>شامل سه نوع کاراکتر است:

1.کاراکترهای فرمت.این کاراکترها تعیین می کنند که چه نوع اطلاعاتی باید از ورودی خوانده شود.(این کاراکتر ها نیز با % شروع می شوند.)

2.کاراکترهای فضای خالی(space)فضای خالی باعث می شود تا این تابع از این فضای خالی در ابتدای اطلاعات ورودی صرف نظر کند.tab,new line,form feed نیز به عنوان فضای خالی محسوب می شوند.

3.کاراکترهایی قبل از فضای خالی و فرمت.وجود چنین کاراکتری موجود می شود تا چنانچه همان کاراکتر در رشته ی ورودی وجود داشته باشد,آن را خوانده از آن صرف نظر کند.

(وقتی دستورscanf() اجرا می شود,منتظر می ماند تا داده ها را از صفحه کلید دریافت نمیاد.هنگام وارد کردن داده,هر یک از اقلام داده را با یک فاصله یا کاما(,)از هم جدا می کنیم و پس از ورود داده ها,کلیدEnter را فشار می دهیم.)

خواندن کاراکتر با توابعgetch() و getche()

این توابع کاراکتری را از ورودی خوانده و در متغیر مورد نظر قرار می دهد.این توابع در فایلconio.h قرار دارند.

الگوی استفاده از این توابع به صورت ذیل است:
;()getch/getche = متغیر

وقتی برنامه به این دستورات می رسد,منتظر می ماند تا کلیدی فشار داده شود.در آن صورت کاراکتر معادل این کلید,در متغیر قرار می گیرد.
و یا به صورتی دیگر:
getch();
getche();

در اینصورت برنامه منتظر می ماند تا کلیدی از صفحه کلید فشار داده شود.پس از فشردن کلید,اجرای بقیه دستورات برنامه ادامه می یابد.

تفاوتهای این دو تابع:
تابعgetch() عکس العملی در صفحه ی نمایش ندارد.یعنی وقتی کلیدی فشار داده می شود,کاراکتر معادل آن در صفحه ی نمایش ظاهر نمی شود.در حالی که تابع getche() پس از خواندن کاراکتر آن را در صفخه ی نمایش نشان می دهد.در ضمن در این توابع برعکس تابع scanf() هیچ نیازی به فشردن کلید Enter نیست.

جلسه ی چهارم




همانطور که گفته شد این زبان ، یک زبان ساخت یافته است و هر برنامه در این زبان ، شامل یک یا چند تابع است.یکی از این توابع main() است.این تابع به عنوان تابع اصلی بوده و بقیه ی تئوابع جزء توابع فرعی هستند.
اجرای یک برنامه باید با تابع اصلی شروع شود یعنی همان main() .ابتدا باید تابع اصلی و سپس تابع فرعی را بنویسیم. بعد از main() متغیر های مورد استفاده ی این تابع تعریف می شود.
سپس تابع اصلی با یک } شروع و به{ ختم می شود.تعریف توابع فرعی پس از توابع اصلی صورت می گیرد.
نباید فراموش کرد که توابع مورد استفاده ی برنامه نویس در کجا قرار دارند و برنامه چگونه به آنها دسترسی پیدا می کند.این توابع و سایر اطلاعاتی که کامپایلر برای ترجمه ی برنامه به آنها وجود دارد،در تعدادی از فایل ها به نام فایل های سرآیند (header)قرار دارند.
پسوند فایل های سرآیند .h است.و معمولا بر روی فهرستی از دیسک به نام INCLUDE قرار دارند.برنامه نویس باید بداند که که هر تابع مورد استفاده در برنامه در کدام فایل سرآیند قرار دارد و همان فایل را به برنامه اضافه کند.
برای اتصال فیل های سرآیند از دستوری به نام #include استفاده می شود.این دستور قبل از main() قرار می گیرد.


<فایل سرآیند>#include
int main()
{

اعلان متغیرها
دستورات اجرایی
}

Printf
این تابع در فایل stdio.h قرار دارد و برای چاپ اطلاعات در صفحه ی نمایش به کار می رود.

نحوه کاربرد تابع printf :
به دوصورت به کار می رود :

(" <عبارت 1> ")printf
(<عبارت 2>،"<عبارت1>")printf

<عبارت2> اطلاعاتی است که باید به خروجی منتقل شود و <عبارت1> می تواند شامل موارد ذیل باشد:
1.اطلاعاتی که باید عینا در خروجی چاپ شود.
2.کاراکترهای تعیین کننده ی فرمت خروجی.(این نوع کاراکترها نوع اطلاعاتی را که در <عبارت2>ذکر شده اند و باید به خروجی بروند مشخص می کنند.این کاراکتر ها با % شروع می شوند.)
3.کاراکترهای کنترلی.(این نوع کاراکتر ها شکل خروجی اطلاعات را مشخص میکنند و با \ شروع می شوند)

کاراکترهای فرمت (عمومی ترین آنها)

%c یک کاراکتر یه خروجی می رود.

d% اعداد صحیح دهدهی مثبت و منفی به خروجی می رود.

%f اعداد صحیح دهدهی مثبت و منفی به خروجی می رود.

%%علامت%

البته ناگفته نماند که حدود17 کاراکتر فرمت را زبان c می شناسد که در اینجا به همین چهار کاراکتر اکتفا می کنیم.

کاراکترهای کنترلی

\f موجب انتقال کنترل به صفحه ی جدید می شود.

\n موجب انتقال کنترل به خط جدید می شود.

\" چاپ کوتیشن( " )

back slash \\

و چند نوع دیگر که در صورت لزوم به توضیح آنها نیز می پردازیم.

مثال:
برنامه ای که دو رشته را به خروجی می برد:

#include <stdio.h>

int main()

{

printf("programingwithc.");

printf("blogfa.com");

}

و جمله ای که در خروجی چاپ می گردد:

جلسه ی سوم

عملگرها
نمادهایی هستند که اعمال خاصی را انجام میدهند.

عملگرهای محاسباتی
این نوع عملگر ها، محاسباتی را روی عملوندها انجام می دهند.
- تفریق و منهای یکانی
+ جمع
* ضرب
/ تقسیم
% باقیمانده ی تقسیم
-- کاهش
++ افزایش

تقدم عملگرهای محاسباتی
(از بالاترین تقدم به پایین ترین تقدم)
-- ++
- (منهای یکانی)
% / *
- +


عملگرهای رابطه ای
این نوع عملگرها ، ارتباط بین عملوندها را مشخص می کنند.

< بزرگتر
> کوچکتر
=< بزرگتر یا مساوی
=> کوچکتر یا مساوی
= = متساوی
=! نا مساوی


عملگرهای منطقی
این نوع عملگرها بر روی عبارات منطقی عمل می کنند. عبارات منطقی دارای دو ارزش درستی و نادرستی اند.(ارزش نادرستی با مقدار صفر و ارزش درستی با مقادیر غیر صفر مشخص می شوند.)

! نقیض(not)
&& و((and
|| یا(or)

تقدم عملگرهای منطقی و رابطه ای
!
= > > = < <
=! = =
&&
||
(تقدم این عملگرها پایین تر از سایر عملگرها ست)




عملگرهای ترکیبی
از ترکیب عملگرهای محاسباتی و علامت = مجموعه دیگری از عملگر ها ایجاد می شود که عمل محاسباتی و انتساب را انجام دهند.

= + انتساب جمع
= - انتساب تفریق
= * انتساب ضرب
= / انتساب تقسیم
= % انتساب باقیمانده ی تقسیم

جلسه ی دوم


انواع داده
هدف از برنامه نویسی ،ورود داده ها به کامپیوتر ، پردازش داده ها و استخراج نتایج است . پس داده ها نقش مهمی را در برنامه نویسی ایفا می کنند.

انواع داده ها و مقادیر قابل قبول آنها

هشت بیت :

char, -127 to 127

unsignec char, 0 to 255

signed char, -127 to 127

شانزده بیت :

short int, -32767 to 32767

unsigned short int, 0 to 65535

signed short int , -32767 to 32767

بین شانزده تا سی و دو بیت :

int , -32767 to 32767

unsigned int, 0 to 65535

singned int , -32767 to 32767

سی و دو بیت :

long int, -2147483647 to 2147483647

signed long int , -2147483647 to 2147483647

unsigned int, 0 to 4294967295

float, 7raghame deghat

شصت و چهار بیت :

double , 15raghame deghat

هشتاد بیت :

longf double , 19 raghame deghat

متغیر ها
متغیر نامی برای کلمات حافظه است که داده ها در آنها قرار می گیرند و ممکن است در طول اجرای برنامه تغییر کنند.برای مراجعه به متغبر از نامشان استفاده می کنیم.بنابرابن متغیرها امکان نامگذاری برای کلمات حافظه را فراهم می کنند.متغیر ها باید دارای نوع باشندویعنی متغیر های بدون نوع در C شناخته نمی شوند.
تعیین نوع متغیر را تعریف متغیر گویند.
برای تغینن نوع متغیر اینگونه عمل می کنیم :

; نام متغیر نوع داده

تعریف متغیر ها :

int x.y ;

float m.n;

char ch1.ch2;

double d1;

long int p1;

اسامی مجاز برای متغیر ها :

count

test23

sum

S_1

اسامی غیر مجاز برای متغیر ها :

1test

high!there

grade.1

.pcx

برای مقدار دادن به متغیر ها :

۱.هنگام تعریف نوع متغیر

int x,y =5 ;

۲.پس از تعریف نوع متغیر و با دستور انتساب(=)

int x,y,z ;

float f1,f2 ;

x=12 ;

y=z=2 ;

f1=f2=12.34 ;

۳.با دستورات ورودی

int x,z ;

scanf ("%d%d,&x,&z) ;

جلسه ی اول

به نام خداوند مهربان

برخی از مطالب این پست،برگرفته از کتاب برنامه نویسی به زبان C از مهندس جعفر نژاد قمی می باشد:

زبان Cدر سال 1972 توسط دنیس ریچی طراحی شد.این زبان تکامل یافته ی زبانBCPL از زبانB میباشد که طراح آن کن تامپسون می باشد،نتیجه شده است.علت نامگذاری C این است که بعد از B طراحی شد.
کسانی که تا حدودی با زبانهای برنامه سازی آشنایی دارند،می دانند که زبان دیگری به نام C++ وجود دارد و آن از C ناشی شده است.C++ علاوه بر ویژگیهای C ،ویژگیهای جدیدی دارد که در C موجود نیست.
زبانC یک زبان میانی است.زبانهای برنامه سازی را می توان به سه دسته تقسیم کرد:زبانهای سطح بالا،زبانهای میانی،زبانهای سطح پایین.

علت میانی بودن زبان C این است که، از طرفی همانند زبان سطح پایینی مثا اسمبلی قادر است مستقیما به حافظه دستیابی داشته باشد و با مفاهیم بیت،بایت و آدرس کارکند و از طرف دیگر،برنامه های این زبان،همچون زبانهای سطح بالایی مثل پاسکال،از قابلیت خوانایی بالایی برخوردارند.به عبارت دیگر،دستورالعملهای این زبان،به زبام محاوره ای انسان نزدیک است،که این ویژگی،مربوط به زبانهای سطح بالا است.
زبان C،یک زبان ساخت یافته است.در این زبان با استفاده از حلقه های تکراری مثل while،for، do while میتوان برنامه هایی نوشت که قابلیت خوانایی و درک آنها بالا باشد.

زبانهای ساخت یافته:
پاسکال
ادا
C،(C++)
ماجولا-2
جاوا

زبانهای غیر ساخت یافته:
فرترن
بیسیک
کوبول

کلمات کلیدی زبان

auto,break,case,char,const,cntinue,default,do,

double,else,enum,extern,float,

for,goto,if,int,long,register,return,short,signed,

sizedof,static,struct,switch,typedof,union,unsigne d,void,volatile,while

این زبان برنامه نویسی ،قابل انعطاف و بسیار قدرتمند است.در این زبان ،هیچ محدودیتی برای برنامه نویس وجود ندارد.هر آنچه را که فکر می کنید،میتوانید در این زبان پیاده سازی کنید.
این زیان،زبان برنامه نویسی سیستم است.برنامه های سیستم برنامه هایی هستند که امکان بهره برداری از سخت افزار و سایر نرم افزارها ر فرام می کنند.بعضی از برنامه های سیستم عبارت اند از :سیستم عامل ،مفسر،کامپایلر،ویراستارها ،واژه پردازها،مدیریت بانکهای اطلاعاتی واسمبلر. ارتباط تنگاتگی بین این زبان و اسمبلی وجود دارد و به این ترتیب می توان از تمتام قابلیت های اسمبلی در این زبان استفاده کرد. قابل حم است.معنای قابل حمل این است کهبرنامه هایی که به این زبان، در یک نوع کامپیوتر(مثل آی.بی.ام)نوشته شدند،بدون انجام تغییرات با انجام تغییرات اندک،در کامپیوترهای دیگر(مثل VAX -DEC) قابل استفاده اند.
C،زبان کوچکی است.تعداد کلمات کلیدی این زبان انگشت شمار است(30 کلمه ی کلیدی).تصور نشود که هر چه تعداد کلمات کلیدی زبان بیشتر باشد،آن زبان قدرتمند است.به عنون مثال زبان بیسیک در حدود صد وپنجاه کلمه ی کلیدی دارد ولی قدرت زبان---به مراتب بیشتر از زبان بسیک است.تجه داشته باشید که بعضی از کامپایلر هایC،علاوه بر این 32 کلمه ی کلیدی ،کلمات دیگری را به زبان اضافه کده اند.
esm,_ss,interrupt,_cs,cdecl,near,_ds,far,pascal,_e s,huge