بانوان برجسته مسلمان در قرن اول و دوم هجری
خدیجه
خدیجه، (محدث، متوفی سال 10 ه) دختر خویلد، بانویی با فضیلت از بانوان شرافتمند و بزرگوار،
اولین کسی بود که اسلام آورد و همواره حامی و پشتیبان همسرش رسول خدا صلی الله علیه و آله بود و از بذل جان و مال در راه دین خدا و پیامبرش دریغ نداشت.
وی 68 سال قبل از هجرت (پانزده سال قبل از عام الفیل) به دنیا آمد.
مادرش فاطمه دختر زائدة است.
خدیجه بانویی تاجر و شرافتمند و ثروتمند بود.
وی مردان را اجیر کرده و به آنها سرمایه میداد که به مضاربه تجارت کنند.
عموهای پیامبر صلی الله علیه و آله که قصد داشتند همسری برای آن حضرت بگیرند،
نزد خدیجه رفتند و از وی خواستند تا سرمایهای در اختیار نبی گرامی که آن زمان جوانی پاک و ستوده بود قرار دهد تا با آن به تجارت رود و با سود حاصل از این تجارت ازدواج کند.
خدیجه چون به صفات حضرت واقف شد، وی را برای تجارت به شام فرستاد.
در طی سفر میسره (غلام خدیجه) معجزات و کراماتی از حضرت مشاهده کرد و از راهبی شنید که وی پیغمبر خداست.
میسره پس از بازگشت همه آنچه را که شنیده بود به اطلاع خدیجه رساند.
شوق و رغبت خدیجه به حضرت بیشتر شد و در نهایت به رسول الله صلی الله علیه و آله ارادت و علاقه خویش را ابراز داشت
و پیشنهاد ازدواج داد و به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد:
«به سبب خویشاوندیت با من و شرف و بزرگی و امانتداریت در میان قوم، و اخلاق نیکو و راستگوییات، مایلم با تو ازدواج کنم »
تنها همین شرف و بزرگی وی را بسنده است که مادر دختری چون فاطمه زهرا علیها السلام است .
او به امام علی علیه السلام نیز علاقه داشت،
علامه مجلسی درباره حب و علاقه حضرت خدیجه علیها السلام نسبت به علی علیه السلام مطلبی نقل کرده که مضمون آن چنین است:
پس از ازدواج خدیجه علیها السلام با پیامبر صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام به دنیا آمد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله با خدیجه علیها السلام درباره دوستی و محبت علی علیه السلام صحبت فرمود.
خدیجه علیها السلام به علی علیه السلام محبت فراوان داشت و برای آنحضرت به وسیله خدمتکارانش، لباس، زیور آلات و ملزومات میفرستاد.
مردم میگفتند:
این (علی علیه السلام) برادر و محبوبترین افراد نزد او و نور چشم خدیجه است.
سعادت از همه سو به آن حضرت روی آورده بود.
الطاف و محبتهای خدیجه روز و شب، صبح و عصر به خانه ابوطالب روان بود.
از دیگر مناقب خدیجه علیه السلام، قبول ولایت علی علیه السلام و اولادش بود.آن را قبول و اظهار میداشت.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: جبرئیل نزد من آمد و گفت:
خدیجه را از طرف پروردگارش و من سلام برسان و او را به خانهای از جواهر در بهشت که هیچ رنجی در آن نیست بشارت ده.
حضرت خدیجه پس از بازگشت از دوران محاصره سخت مکیان در شعب ابی طالب،
در رمضان سال دهم، در سن 64 سالگی وفات یافت، آن سال را عام الحزن (سال اندوهها) نامیدند.