مدیر بازنشسته
زآ كه چون برگ خزانم رخ زردی‌‌ست
با یاد تو دم ساز دل من دم سردی‌ست
گر رو به تو آورده‌ام از روی نیازی‌‌ست
ور دردسری می‌دهمت از سر دردی‌ست
از راهروان سفر عشق درین دشت
گلگونه سرشكیست اگر راهنوردى ست
در عرصه اندیشه من با كه توان گفت
سرگشته چه فریادی و خونین چه نبردى ست
غمخوار به جز درد و وفادار به جز درد
جز درد كه دانست كه این مرد چه مردی است
از درد سخن گفتن و از درد شنیدن
با مردم بیدرد ندانی كه چه دردی است؟
چون جام شفق موج زند خون به دل من
با این همه دور از تو مرا چهره زردی است مهرداد او ستا
شیشه ی نازک احساس مرا دست نزن
چندشم می شود از لک انگشت دروغ
آن که میگفت که احساس مرا می فهمد
کو کجا رفت ؟که احساس مرا خوب فروخت
مدیر بازنشسته
به همه خاطـره هایم گره ی کور زدم
به یکی انگ و دگر وصله ی ناجور زدمتو شدی منکـر ما بودن ما اینهمه سال
همه بر خیل خوش خاطرم هاشور زدمازهمان دم که پرید عطر وجودت ز تنم
مـُـردم و بـر بدنم یکـسـره کافــور زدملب من نوش دگر جز لب تو نوش نکرد
بوسه تنها به لب خمره ی انگور زدمخسته از آن همه روزِ پُرِ نیرنگ و ریا
دل بریدم ز سحر بر شب بی نور زدمرگ خشکیده ی من تیزی تیغی نبرید
من به آن تیغ تـبـر تیزی ساطــور زدمتو تنت را به تن گرم دگر دادی و من
تن سردم به تن یـخ زده ی گـور زدمچشم بر من تو ببستی و منم بر دنیاکامیار کریمی
باز از پیش خدا چشمکت از دور زدم
شیشه ی نازک احساس مرا دست نزن
چندشم می شود از لک انگشت دروغ
آن که میگفت که احساس مرا می فهمد
کو کجا رفت ؟که احساس مرا خوب فروخت
کاربر سایت
یه مدته که نیستی دلم هواتو کرده
اتـاقـکـــ قـلبـمـو غمت اجاره کرده
شـباهـمش به یادت نگام به آسمونه
کی برگردی کنارم فقط خدا میدونه
این ساعت رودیواردیگه دیوونم کرده
میگه دیدی که رفتش هنوزم برنگشته
آخـه تـاکـی جـدایـی دیگـه طاقت نداره
ایـن دلـه خـسـته ی من همیشه بدمیاره
تموم کن این دوری رو بایه نگاه دوباره
چشام به یاده عشقت همش داره می باره
کاش میدونستی عشقم چقدر دله من تنگه
انتخاب سریع یک انجمن
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول