با امید قبولی عزاداری همه شما عزیزان نظرتان را به دعای زیبای امام صادق علیه السلام در حق شما عزاداران و زائران حسینی جلب میکنم:

معاویه بن وهب میگوید: برای تشرف به محضر امام صادق علیه السلام اجازه گرفتم. وقتی وارد شدم دیدم آن حضرت مشغول نماز هستند. منتظر نشستم تا نماز ایشان تمام شد. پس از پایان نماز آن حضرت شروع به مناجات با خدا نمودند و عرضه داشتند: ای کسی که ما را به کرامت و وصایت ممتاز کرد و به ما وعده شفاعت داد و علم گذشته و آینده را به ما عطا نمود و دلهای برخی از مردم را به ما متمایل ساخت من و برادرانم و زوار قبر اباعبدالله الحسین علیه السلام را بیامرز.زواری که برای نیکی به ما و به امید به دست آوردن پاداشی که در ایجاد پیوند با ما نهاده ای و نیز شادکردن دل پیامبرت -که درود تو بر او خاندانش باد- و فرمان برداری از ما و خشمگین کردن دشمنانمان و به دست آوردن خشنودی ات اموال خود را صرف کردند و رنج سفر را بر پیکرهای خود هموار نمودند.
(بار پروردگارا) پس از جانب ما خشنودی ات را پاداش آنان قرار ده و در شبان و روزان پاسشان دار و در میان اهل و فرزندانی که در وطن برجای نهادند بهترین جانشین برای آنان باش و با آنان همراه باش و شر هر ستمگر سرکش و هر آفریده ناتوان یا نیرومند و نیز شر شیاطین جن و انس را از آنان به دور دار وبه آنان که ما را بر فرزندان و اهل خویشان خود ترجیح دادند بهتر از آنچه انتظار دارند. عطا کن.
خدایا دشمنان ما بر (سفر و) بیرون آمدن آنان خرده گرفتند، ولی اینکار باعث نشد که نزد ما نیایند و با مخالفان ما از در مخالفت وارد نشوند. پس بر آن چهره هایی که آفتاب رنگشان را دگرگون کرده رحمت کن و آن گونه هایی را که بر قبر اباعبدالله نهاده میشود مورد رحمت قرار ده و آن دیدگانی را که به مهر ما گریان میشوند مشمول مهر خود قرار ده و آن دلهایی را که برای ما بی تاب شد و سوخت و فریادهایی را که برای ماست مشمول رحمت خود ساز. پروردگارا من این جانها و این تنها را تا زمانس که در روز تشنگی در کنار حوض کوثر ملاقاتشان کنیم به تو می سپارم. حضرت همانطور که در حال سجده بودند این دعا را میخواندند وقتی مناجات ایشان به پایان رسید عرضه داشتم: فدایت شوم اگر این دعایی که از شما شنیده بودم در حق کسی می بود که اصلا خدا راهم نمی شناخت به گمانم که آتش دوزخ را بهره ای در او نبود. به خدا قسم آرزو کردم که کاش حج نمیگزادم ولی به زیارت امام حسین علیه السلام رفته بودم. حضرت فرمودند: تو چقدر به او نزدیکی، پس چه چیز تو را از رفتن به آنجا باز می دارد؟ وفرمود: چرا اینکار را فرونهاده ای؟ عرضه داشتم: جانم به قربانت: نمیدانستم کار (زائران و دوستان اباعبدالله) تا این قدر ارجمند است. حضرت فرمودند: ای معاویه کسانی که در آسمان برای زائران ایشان دعا میکنند بیشتر از کسانی هستند که در زمین برایشان دعا می نمایند.

_________________
قال رسول الله صلی الله علیه و اله:
لا یقبل الله ایمان عبد الا بولایة علی و البرائة من اعدائه