کاربر سایت
می نویسم٬ می نویسم از تو
کاربر سایت
بزرگمهر: آنچه هستید شما را بهتر معرفی می کنید تا آنچه می گویید.
رومارسس : با اندیش? آشفته دانش آموختن در گردباد آتش افروختن است .
اُرد بزرگ : چهار چوب نگاه ما زمینی است ، اما برآیند اندیشه ما می تواند آسمانی باشد .
روزولت : هر اندازه فداکاری ما در جنگ زیادتر و دشوارتر باشد ، تاج افتخاری که از آن حاصل می شود باشکوه تر خواهد بود
اُرد بزرگ : کارمندان نابکار ، از دزدان و آشوبگران بیشتر به کشور آسیب می رسانند.
رنه دکارت : باید بخواهیم تا بتوانیم!
اُرد بزرگ : کاهلی خشم بدن را در پی دارد و چه زود بدن لرزش و جنبش آن را بروز می دهد .
رنه دکارت : می اندیشم پس هستم ، هستم چون فکر می کنم ، و فکر می کنم چون شک می کنم .
نادر شاه افشار : وقتی پا در رکاب اسب می نهی بر بال تاریخ سوار شده ای شمشیر و عمل تو ماندگار می شود چون هزاران فرزند به دنیا نیامده این سرزمین آزادی اشان را از بازوان و اندیشه ما می خواهند . پس با عمل خود
می آموزانیم که پدرانشان نسبت به آینده آنان بی تفاوت نبوده اند .و آنان خواهند آموخت آزادی اشان را به هیچ قیمت و بهایی نفروشند .
متورمن کولن : بعضی از سخنوران نمی دانند با دستهایشان هنگام صحبت چه کار بکنند . بهتر است جلو دهانشان را بگیرند .
اُرد بزرگ : کردار ناپسند خویش را با زر هم نمی توانی پنهان سازی .
مارسل پیره وو : وقتی زندگی چیز زیادی به شما نمی دهد ، دلیلش آن است که شما هم چیز زیادی از او نخواسته اید .
رسورجن: توهین ها مانند سک? تقلبی اند . ما ناگزیریم آنها را بشنویم ، ولی مجبور نیستیم قبولشان کنیم .
ارد بزرگ : چو گرمای تن مردان کهن به آسمان پر کشید به گرمای خود ، تن هواخواهان اندیشه خویش را گرما دهند .
روچستر : قبل از ازدواج دربار? تربیت اطفال شش نظریه داشتم ، حالا شش فرزند دارم ولی دارای هیچ گونه نظریه ای نیستم
روو : حافظه گنجینه ای است که باید در آن سرمایه گذاری کنیم تا بتوانیم کمکی را که به آن نیاز داریم از آن دریافت کنیم .
راسین : با شلاق اراده می توان اسبی وحشی و سرکش را رام کرد.
اُرد بزرگ : فرودستان ، در بهترین هنگامه هم ، بهانه های فراوان ، برای انجام ندادن بایسته های خویش دارند .
رابرت زند : آدم ها فقط در یک چیز مشترکند : متفاوت بودن .
میکلانژ : تمام وعده و نویدهای دنیا فریبی بیش نیست و بهترین دستور و بهترین دستور زندگانی این است که اعتماد به نفس داشته باشی و و در پرتوی سعی و مجاهدت خود به مقامی برسی .
نادر شاه افشار : خردمندان و دانشمندان سرزمینم ، آزادی اراضی کشور با سپاه من و تربیت نسلهای آینده با شما ، اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادرها نخواهد بود .
اُرد بزرگ : فرهنگ های همریشه ، انگیزه و موجب همبستگی کشورها در آینده است .
موپاسان : انسان از حشرات هم کوچکتر است ، چون آنها برای کشتن ما فقط نیش می زنند ، ولی ما برای کشتن آنها تمام وجودشان را له و نابود می سازیم .
کاربر سایت
غریب آمده بودم غریب خواهم رفت
نچیده سیب به رویای سیب خواهم رفت
میان بوسه طنابی به دار می بافند
به گونه با گل سرخ فریب خواهم رفت
صدای خواب براحساس شهر می پیچید
وگفت با دل من بی نصیب خواهم رفت
ومرگ سهم تمام حیات حـّوا بود
اسیردست رسوم عجیب خواهم رفت
به شوق باغ پراز یاس های شهرقدیم
ازاین بهاردروغین نجیب خواهم رفت
اگرچه گریه براین شهرجرم زندان داشت
میان همهمه هاعن قریب خواهم رفت
زمان کوچ شد افسوس،دست من خالیستغریب آمده بودم غریب خواهم رفت
کاربر سایت
گل آفتاب گردان رو به نور می چرخد و آدمی رو به خدا .ما همه آفتابگردانیم.
اگر آفتابگردان به خاک خیره شود و به تیرگی، دیگر آفتابگردان نیست.
آفتابگردان کاشف معدن صبح است و با سیاهی نسبت ندارد.
اینها را گل آفتابگردان به من گفت و من تماشایش می‌کردم که خورشید کوچکی بود در زمین و هر گلبرگش شعله‌ای بود و دایره‌ای داغ در دلش می‌سوخت.
آفتابگردان به من گفت: وقتی دهقان بذر آفتابگردان را می‌کارد، مطمئن است که او خورشید را پیدا خواهد کرد.
آفتابگردان هیچ وقت چیزی را با خورشید اشتباه نمی‌گیرد؛ اما انسان همه چیز را با خدا اشتباه می‌گیرد.
آفتابگردان راهش را بلد است و کارش را می‌داند. او جز دوست داشتن آفتاب و فهمیدن خورشید، کاری ندارد.
او همه زندگی‌اش را وقف نور می‌کند، در نور به دنیا می‌آید و در نور می‌میرد. نور می‌خورد و نور می‌زاید.
دلخوشی آفتابگردان تنها آفتاب است.
آفتابگردان با آفتاب آمیخته است و انسان با خدا.
بدون آفتاب، آفتابگردان می‌میرد؛ بدون خدا، انسان.
آفتابگردان گفت: روزی که آفتابگردان به آفتاب بپیوندد، دیگر آفتابگردانی نخواهد ماند و روزی که تو به خدا برسی، دیگر «تویی» نمی‌ماند.
و گفت من فاصله‌هایم را با نور پر می‌کنم، تو فاصله‌ها را چگونه پُر می‌کنی؟ آفتابگردان این را گفت و خاموش شد.
گفت‌وگوی من و آفتابگردان ناتمام ماند.
زیرا که او در آفتاب غرق شده بود.
جلو رفتم بوییدمش، بوی خورشید می‌داد.
تب داشت و عاشق بود.
خداحافظی کردم، داشتم می‌رفتم که نسیمی رد شد و گفت: نام آفتابگردان همه را به یاد آفتاب می‌اندازد، نام انسان آیا کسی را به یاد خدا خواهد انداخت؟
آن وقت بود که شرمنده از خدا رو به آفتاب گریستم
کاربر سایت
به شمابر نخورد؛دل من میل تامل داردغم فردا؛ به خودم روی سخن ها داردخانه ای را که فرو ریخته ای،سقفش راغم آرامش وآسایش وآبادی داردماهی تنگ؛ به بن بست خورده استغم رود وغم دریا وجهیدن داردقفس تنگ پرنده به زبان آمده استغم خود نه؛غم پرواز و پریدن داردشاخه را خشک نکن ،جدا نکن؛نور بدهغم بالا وبزرگی و تکامل داردریشه را آب بده، بار بده؛ تبر نزنغم پایین وغم راه و دویدن دارد
کاربر سایت
اگه بی هوا کسی وارد زندگیت شد ؛ بدون کار “خدا” بوده ! , اگه بی محابا دلها قبل از دستها بهم گره خورد ؛ بدون کار “خدا” بوده ! , اگه گریه هات تو خنده غفلت دیگران شنیده نشد تا خرد نشی ؛ بدون تنها محرمت “خدا” بوده ! , حالا هم اگه دلت شکسته و بغض تنهائی خفه ات کرده ؛ شک نکن تنها مرحمت “خداست” که ؛ از سر تواضع یه بهونه واسه نوازشت گیر آوردهعشق آلوچه نیست که بهش نمک بزنی، دختر همسایه نیست که بهش چشمک بزنی، غذا نیست که بهش ناخونک بزنی، رفیق نیست که بهش کلک بزنی عشق مقدسه , باید جلوش زانو بزنیعشق ان چیزی است که بیشتر از هر چیزی داشتنش را دوست داریم وبیشتر از هر چیزی دادنش را دوست داریم وهیچ کس در نمی یابد که عشق همان چیزی است که همواره داده می شود و پذیرفته نمی شود .مرا این گونه باور کن : کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته ، خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته !!! نمی دانم مرا آیا گناهی هست؟ که شاید هم به جرم آن غریبی و جدایی هست؟ مرا این گونه باور کن..دوست دارم شب را به غم سر کنم ٬ دفتری را از اشک چشمم تر کنم ،نام آن دفتر نهم دیوان عشق ٬ عشق را عنوان آن دفتر کنم…بعضی اشخاص چنان به خود مغرورند که اگر عاشق بشوند به خود بیشتر عشق می ورزند تا به معشوقشبـيه برگ پايـيزي پس از تـو قسمت بادم
خداحافظ ولي هرگز نخواهي رفت از يادم
خداحافظ و اين يعني در اين اندوه مي ميرم
در اين تنهايي مطلق که مي بندد به زنجيرم
هميشه با تـو بودنهاي من ديـري نمي پايد
و بعد از تو کسي ديگر به ديدارم نمي آيد
چونه بگـذرم از عـشـق از دلـبـسـتگي هايم
چگونه مي روي با آنکه مي داني چه تنهايم
کاربر سایت
تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه
روی تو شکفت در سرشکم
دیدم که هنوز عاشقم آه
یک لحظه نشد خیالم آزاد از تودر پی آن نگاه های بلند ،
یک روز نگشت خاطرم شاد از تو
دانی که ز عشق تو چه شد حاصل من
یک جان و هزار گونه فریاد از تو
حسرتی ماند و
آه های بلند!
از بس که غصه تو قصه در گوشم کرد
غمهای زمانه را فراموشم کرد
یک سیـــنه سخن به درگهت آوردم
چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد
کاربر سایت
پاك يعني
سرزمين لحظهيعني بيدادعشق منباختن عشقجان يعنيزندگي ليلي وقمار مجنوندر عشق يعني ... شدنساختن عشقدل يعنيكلبه وامق ويعني عذراعشق شدنمن عشقفرداي يعنيكودك مسجديعني الاقصيعشق / منعشق آميختن افروختنيعني به هم عشق سوختنچشمهاي يكجا يعني كردنپر ز و غم دردهاي گريهخون/ درد بيشمارعشق منيعني الاسراركلبه مخزناسرار يعني
من / عشق
کاربر سایت
گفتي مي خوام بهت بگم همين روزا مسافرم
«بايد برم» براي تو فقط يه حرف ساده بود
کاشکي مي ديدي قلب من به زير پات افتاده بود
شايد گناه تو نبود، شايد که تقصير منه
شايد که اين عاقبتِ اين جوري عاشق شدنه
سفر هميشه قصه رفتن و دلتنگيه
به من نگو جدايي هم قسمتي از زندگيه
هميشه يک نفر ميره آدم و تنها مي ذاره
ميره يه دنيا خاطره پشت سرش جا مي ذاره
هميشه يک دل غريب يه گوشه تنها مي مونه
يکي مسافر و يکي اين وره دنيا مي مونه
کاربر سایت
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
