باند فرود دریای منجمد، قطب جنوب
باند فرود دریای منجمد، قطب جنوب: فرودگاه دریای منجمند که حتی در بهترین شرایط خود زیر سنگینی بار هواپیماها خم می‌شود، یکی از هفت فرودگاه صعب‌العبور دنیاست که حتی بدترین فرودهایی که تا کنون در عمر خود تجربه کرده‌اید، در مقایسه با فرود بر روی آن بسیار راحت و دلنشین به نظر می‌رسد.

فرودگاه یوآنکو ای.ایروسکین صابا، جزایر آنتیلز هلند
صابا، جزایر آنتیلز هلند: این فرودگاه در منطقه‌ای حادثه خیز در ناحیه شمال شرقی جزیره آنتیل هلند قرار دارد. جزیره‌ای عجین شده با بادهای اقیانوسی سهمگین که خلبان‌ها و هواپیماهایشان را به نبردی سخت با خود همراه می‌سازد، باند فرود این فرودگاه تنها 399 متر طول دارد و به همین جهت قدرت مانوری اندک را هنگام فرود خلبان‌ها در اختیارشان قرار می‌دهد. این خشکی دشنه‌مانند واقع در صبا –جزیره کوچکی در دریای کارائیب که تحت قیمومیت هلند قرار دارد- یک تفرجگاه آرام است اما برای باند فرود جای بسیار غریبی است. باند فرود فرودگاه خوانکو ای. یراسکوین به شدت کوتاه است. در هر دو طرف باند فرود پرتگاه‌های صخره‌ای وجود دارند، بنابراین جایی برای اشتباه وجود ندارد.

فرودگاه پارو، بوتان
فرودگاه پارو، بوتان: این فرودگاه در وسط رشته کوه‌های هیمالیا قرار گرفته است و اگر دقیق تر بگوییم در وسط یک دره تنگ و باریک. کوه‌های سربه فلک کشیده اطراف این فرودگاه کوهستانی 4900 متر از سطح دریا ارتفاع داشته و این کاشانه هواپیماهای کوچک و بزرگ را به آغوش گرفته است. در این میان، خلبان‌های ماهر و کار آزموده تنها مردمانی هستند که می‌توانند پرنده‌های فلزی خود را با عبور از بلندی‌های سرپوشیده مجاور فرودگاه به سلامت روی سطح باند به فرود آورند. برای معدود خلبانانی که تاییدیه فرود آمدن در فرودگاه بین‌المللی پارو بوتان را دارند، وجود قله‌های رشته کوه هیمالیا نزدیک شدن به این فرودگاه را به وظیفه‌ای خطیر و نفس‌گیر تبدیل می‌کند. اما آموزش‌های مدرن حتی طاقت‌فرساترین فرودها را به فرودی نسبتا امن مبدل می‌سازد.

باند فرود ماتکین، لسوتو
باند فرود ماتکین، لسوتو: این فرودگاه در لبه دهلیز یا راهرویی کوهستانی به طول 2030 متر قرار گرفته است. فرودگاهی با باند فرود پر دردسر برای خلبانان. به گفته خلبانان، امتداد واقعی این باند 399 متر است، زیرا هواپیماها برای پرواز و سرعت گیری مجبور به طی مسیری سربالایی به مسافت 609 متر هستند. مسافران در اینجا با یک سقوط احتمالی از ارتفاع 609 متری روبه‌رو هستند، رخدادی که چندان هم غیرمعمول نیست. به دلیل طول کوتاه باند پرواز ، بسیاری از خلبانان فضای کافی برای برخاستن از روی زمین در اختیار ندارند. در نتیجه آنها از روی صخره به پایین می‌پرند و عملیات برخاستن از روی زمین را در حین سقوط انجام می‌دهند!

فرودگاه اسوالبارد، نروژ
فرودگاه اسوالبارد، نروژ: تابلوهای راهنما در فرودگاه اسوالبارد به مقصدهایی در سراسر دنیا اشاره می‌کنند که همگی در جنوب جزایر اسوالبارد نروز واقع شده‌اند. این فرودگاه که در نزدیکی لانگیربین واقع شده است، شمالی‌ترین فرودگاه تجاری دنیا است و به نوعی خانه تمام مخاطرات آب و هوایی در بالای مدار قطبی به شمار می‌رود.

فرودگاه کورچویل، فرانسه
فرودگاه کورچویل، فرانسه: این فرودگاه خصوصی در كشور فرانسه قرار دارد و طول باند آن تنها 1722‌فوت یعنی چیزی حدود 538 متر است. خلبانانی كه در این باند فرود می‌آیند باید بسیار ورزیده و ماهر باشند زیرا انتهای باند باید هواپیما را 90‌درجه بچرخانند و در مسیر باند نگه دارند. حركت در این باند نیازمند مهارت و شجاعت بسیاری است زیرا وجود باد‌های شدید و همچنین یخ‌زدگی باند در فصل زمستان به همراه شیب 18.5 درصدی زمین، عاقبت فرود در این باند را غیرقابل پیش‌بینی می‌كند. 2008 متر بالاتر از سطح دریا، این باند فرود صخره‌ای در کوه‌های آلپ جایی است که سکانس افتتاحیه فیلم «همیشه فردایی هست» جیمز باند از اینجا آغاز می‌شود. مطابق مقررات، شما برای فرود روی آن تنها یک بار فرصت دارید. اگر شما این فرصت را از دست بدهید، شانس دومی ندارید و باید جای دیگری را برای فرود پیدا کنید.

فرودگاه بارا، اسکاتلند
فرودگاه بارا، اسکاتلند: فرودگاه بارا، در حاشیه بیرونی جزایر هیبریدی اسکاتلند در منطقه بارا قرار گرفته است. باند فرود این فرودگاه، خلیج عریض و کم عمقی است که سهولت و سختی فرود روی آن رابطه مستقیمی با جزر و مد آب دریا دارد. مسولان برج مراقبت در جزیره بارای اسکاتلند باید تمام گزارش‌های استاندارد هواشناسی و ترافیک هوایی را مرور کنند، اما هم‌زمان نیز باید حواسشان به یک عامل نسبتا غیرعادی نیز باشد: جدول جزر و مد! یکی از سه باند فرود بارا، باند فرود صدفی شکلی که با نام Traigh Mhor شناخته می‌شود، در شرایط مدی شدید زیر آب می‌رود.
فرودگاه بین المللی شاهزاده جولیانا، سنت مارتین
فرودگاه بین المللی شاهزاده جولیانا، سنت مارتین: این فرودگاه كه به نام فرودگاه سنت مارتین نیز شناخته می‌شود در جزیره سنت مارتین در دریای كارائیب قرار دارد و به‌رغم پر خطر بودن یكی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های حوزه كارائیب به شمار می‌رود؛ اما چه چیزی این فرودگاه را در بین خطرناك‌ترین فرودگاه‌های جهان قرار داده است؟ در واقع این فرودگاه برای هواپیماهای كوچك و متوسط طراحی و ساخته شده است، اما امروزه هواپیماهای غول‌پیكر مانند بوئینگ 747 و ایرباس آ 340 روی آن فرود می‌آیند. بزرگترین مشکل این فرودگاه باند فرود آن است که امتدادی 2180 متری دارد. وسعتی که تنها برای جت‌های کوچک و متوسط مناسب است. اما، این فرودگاه که اکنون دومین فرودگاه شلوغ منطقه نامیده می‌شود به غیر از پرنده‌های جت کوچک،میزبان پهن پیکرهایی همچون بویینگ 747 و ایرباس A340s بوده که با معضلات فراوانی برای فرود آمدن در باند آن مواجه هستند. مشکلی همچون برخورد با فنس‌های اطراف.
فرودگاه ملی ریگان، واشنگتن دی سی
فرودگاه ملی ریگان، واشنگتن دی سی: فرودگاه ملی ریگان، دقیقاً در مرکز دو منطقه ممنوعه هوایی قرار گرفته است. موقعیت ویژه این فرودگاه باعث شده است تا خلبانان برای فرود روی باند آن از بین دو ساختمان مهم آمریکا، پنتاگون و مقر فرماندهی سیا، عبور کنند. اما، مشکل اساسی، مربوط به زمان برخاستن هواپیماها است. امری که نیازمند اوج گیری سریع و گردش به چپ به موقع توسط خلبانان برای اجتناب از برخورد با کاخ سفید است.

فرودگاه جیبلارتار
فرودگاه جیبلارتار: گستره پهن دریای مدیترانه از سمت شرق و خلیج بکر و دست نخورده آلجیسیراس(Algeciras) از سمت غرب، این فرودگاه را در بر گرفته اند. باند فرودگاه 1828 متر طول دارد، از اینرو خلبانان برای مانور در این باند نیازمند تبحر، تخصص و تجربه بالایی باید باشند.

فرودگاه تونکونتین، تگوسیکالپا، هندوراس
فرودگاه تونکونتین، تگوسیکالپا، هندوراس: تقریبا شجاع‌ترین آدم‌ها وقتی می‌بینند خبری از فرودگاه و باند پرواز نیست ولی هواپیما به سمت كوهستان صخره‌ای كه زیر پاهایتان قرار دارد شیرجه می‌زند، نفسشان را در سینه حبس می‌كنند. دقیقا در آخرین دقیقه كه شما به زمین بسیار نزدیك‌شده و حتم دارید تا لحظاتی دیگر سقوط می‌كنید، خلبان هواپیما را با زاویه‌ای 45 درجه چرخانده و تازه شما باند فرود را خواهید دید. در واقع این فرودگاه در میان دره‌ای كاسه مانند ساخته شده است. متاسفانه میزان سوانح هوایی كه سالانه در این فرودگاه رخ می‌دهد بسیار بالا بوده و به همین دلیل می‌توان این فرودگاه را خطرناك‌ترین فرودگاه جهان دانست.ارتفاع این فرودگاه از سطح دریاهای آزاد هزار متر است و هواپیمایی بزرگتر از بوئینگ 757، قادر به فرود روی آن نیستند. به جز باند 1862 متری آن، هواپیماها مجبورند برای رسیدن به فرودگاه از منطقه‌ای کاملا کوهستانی گذر کنند. پس از رسیدن به فر ودگاه هم، خلبان‌ها، اگر از تبحر بالای برخوردار باشند، مجبور به انحرافی 45 درجه بوده و باید دقایقی پیش از نزدیک شدن به فرودگاه به سرعت از ارتفاع خود بکاهند. خطرناك‌ترین فرودگاه موجود در این فهرست در كشور هندوراس در قاره آمریكا قرار دارد. در مورد این فرودگاه و میزان هیجان‌انگیز و البته پرخطر بودن آن كافی است بگوییم بهتر است هر تجربه‌ای را كه در مورد كوهنوردی و پرش از ارتفاع دارید، فراموش كنید.


فرودگاه بین المللی جان اف کندی، نیویورک
فرودگاه بین المللی جان اف کندی، نیویورک: قرار گرفتن فرودگاه مشهور کندی در نزدیکی دو فرودگاه دیگر نیویورک به نام های لاگاردیا(La Guardia) و نیو آرک (Newark) و ترافیک هوایی سنگین این منطقه، معضلات فراوانی را برای خلبان‌ها برای اجتناب از برخورد با یکدیگر به وجود آورده است. نصب سیستم‌های صدا گیر در این فرودگاه که از سال 1964 تاکنون فعالند، سقف پروازی 457 متری و ایمن را برای خلبانان به وجود آورده و فضای دید هشت کیلومتری را پیش از فرود در باند شماره 13 غربی در اختیار آنها قرار داده است.
فرودگاه مادیرا، فونچال، مادیرا
فرودگاه مادیرا، فونچال، مادیرا: فرودگاه مادیرا را کوه‌ها و اقیانوس از هم جدا کرده است. فرود آمدن در چنین فرودگاهی به خلبانانی خبره نیازمند است. خلبانانی تعلیم دیده که آموزش اختصاصی برای فرود در مناطقی ناهموار دیده‌اند. با این وجود باند فرود 2743 متری آن با امتداد و گسترش مخصوص به خود تا حدودی، راحتی را برای خلبانها به وجود آورده است. اگر چه نباید از برخی از بخش‌های خطرناک آن گذشت. خلبان در این منطقه پیش از فرود، باید کوههای مقابل را هدف قرار داده و در آخرین دقیقه کاهش ارتفاع دهد.

حال که درباره خطرناکترین فرودگاهها و باندهای پرواز اطلاعاتی کسب کردید شما را به دیدن عکسهایی از چنین باندهای پروازی دعوت می کنیم: