بسم الله الرحمن الرحیم


[SIZE=2]قاتل امام حسين ـ عليه السّلام ـ دشمن خدا؟



از امام زمان (عج الله تعالي فرجه الشريف) توقيعات فراواني در زمينه‎هاي گوناگون صادر شده است كه در برخي از آنها مناظراتي با مخالفان از طريق نواب خاص

انجام شده است و البته ايشان تأكيد مي‏‎كردند كه اين پاسخ‏‎ها را از امام زمان (عج) آموخته‎اند؛ ما در اينجا به يكي از مناظراتي كه توسط حسين بن روح يكي

از نواب خاصّ حضرت بيان شده است اشاره مي‎كنيم:


«أبي جعفر محمد بن علي بن حسين بن بابويه قمي»
نقل مي‎كند شخصي از أبي القاسم حسين بن روح نوبختي پرسيد:‌

«آيا حسين بن علي ­ـ عليه‎السلام ـ ولي خدا بود؟»


گفت: «آري.»


پرسيد: «آيا قاتل آن حضرت دشمن و عدوّ خدا بود؟»


گفت: «آري.»


پرسيد: «پس چرا خداوند دشمن خود را بر وليّ خود مسلط كرد؟»


حسين بن روح پاسخ داد: «بدان كه خداوند با بشر تكلّم نمي‎كند مگر با واسطه؛ حال اگر بخواهد فرستادگاني از غير جنس بشر بفرستد مردم از آنان اطاعت

نمي‎كنند؛ پس ناگزير افرادي از جنس بشر را به رسالت بر مي‎انگيزد و براي اينكه بر مردم ثابت شود كه ايشان از جانب خدايند و در سخنان خود صادق‎اند،

معجزاتي را برايشان قرار مي‎دهد بطوري كه مردم از انجام آن عاجزند؛ سپس چون مردم به رسالت اين افراد پي بردند، خداوند متعال بر اساس مصلحت و

حكمت خود گاهي رسولان و انبياء خود را غالب مي‎كند و گاهي مقهور؛ زيرا اگر ايشان در تمام احوال غالب و پيروز باشند، مردم ايشان را خدا مي‎پندارند و از

خداوند غافل مي‎شوند، به همين دليل خداوند متعال، احوال انبياء و اولياءش را مانند احوال ساير مردم قرار داده است و البته ايشان در حالت سختي و

آزمايش‎هاي الهي صابر و شكيبا و در حالت پيروزي و عافيت شاكرند.»



فرداي آن روز، حسين بن روح، به يكي از شيعيان كه فكر مي‎كرد اين پاسخ‎ها تراوش فكري خود اوست اظهار داشت:


«اگر از آسمان سقوط كنم و طعمة مرغان هوا گردم يا باد تندي مرا به محل دوري پرتاب كند، در نظرم بهتر از اين است كه در دين خدا رأي و نظرية شخصي خود

را اظهار كنم. مطالبي كه ديروز شنيدي از حجت خدا (عج) شنيده شده است».
[1]


---------پی نوشت----------------------
[1] . احتجاج طبرسي ج 2، ص 472.

_________________


امام مهدى‏عليه السلام :
إنّا يُحيطُ عِلمُنا بأنبائِكُم و لايعَزُبُ عَنّا شَى‏ءٌ مِن أخبارِكُم.

ما از همه خبرهاى شما آگاهيم و چيزى از خبرهاى شما از ما پنهان نيست.
بحار الأنوار ، ج 53 ، ص 175