5- ولایت مدارى
قرآن بدون هیچ قید و شرطى در كنار اطاعت مطلق از خداوند، دستور به اطاعت از پیامبر صلى الله علیه وآله و صاحبان امر، یعنى، ائمه اطهارعلیهم السلام
مىدهد.
« اطیعواالله واطیعواالرسول واولى الامرمنكم» (14)
«از خداوند و رسول و اولی الامر اطاعت كنید.»
جضرت زینب علیهاالسلام كه حضور هفت معصوم (15) را درك كرده، در تمامى ابعاد ولایت مدارى ( معرفت امام، تسلیم بى چون و چرا بودن،
معرفى و شناساندن ولایت، فداكارى در راه آن و ... ) سر آمد است.
او با چشمان خود مشاهده كرده بود كه چگونه مادرش ، حضرت زهرا (س) خود را سپر بلاى امام خویش قرار داد و خطاب به ولى خود گفت:
« روحى لروحك الفداء ونفسى لنفسك الوقاء » (16)
« [اى ابالحسن] روحم فداى روح تو و جانم سپر بلاى جان تو باد. »
و سرانجام جان خویش را در راه حمایت از على علیه السلام فدا نمود و شهیده راه ولایت گردید.
زینب علیهاالسلام به خوبى درس ولایت مدارى را از مادر فرا گرفت و آن را به زیبایى در كربلا به عرصه ظهور رساند.
ــ از یك سو در جهت معرفى و شناساندن ولایت، از طریق نفى اتهامات و یادآورى حقوق فراموش شده اهل بیت تلاش كرد.
از جمله در خطبه شهر كوفه فرمود:
« وانى ترحضون قتل سلیل خاتم النبوة ومعدن الرسالة وسید شباب اهل الجنة » (17)
« لكه ننگ كشتن فرزند آخرین پیامبر و سرچشمه رسالت و آقاى جوانان بهشت را چگونه خواهید شست؟ »
و همچنین در مجلس ابن زیاد (18) ، شهر شام، و مجلس یزید، ولایت و امامت را به خوبى معرفى نمود.
ــ از سوى دیگر سر تا پا تسلیم امامت بود ؛ چه در دوران امام حسین علیه السلام و چه در دوران امام سجاد علیه السلام حتى در لحظهاى
كه خیمه گاه را آتش زدند، یعنى در آغاز امامت امام سجاد علیه السلام نزد آن حضرت آمد و عرض كرد: اى یادگار گذشتگان ... خیمهها را آتش زدند
ما چه كنیم؟ فرمودند :«علیكن بالفرار؛ فرار كنید.» (19)
ــ از این مهمتر در چند مورد،حضرت زینب علیهاالسلام از جان امام سجاد علیه السلام دفاع كرد و تا پاى جان از او حمایت نمود.
الف- در روز عاشورا؛ هنگامى كه امام حسین علیه السلام براى اتمام حجت، درخواست یارى نمود، فرزند بیمارش امام زین العابدین علیه السلام
روانه میدان شد. زینب با سرعت حركت كرد تا او را از رفتن به میدان نبرد باز دارد، امام حسین علیه السلام به خواهرش فرمود: او را باز گردان، اگر
او كشته شود نسل پیامبر در روى زمین قطع مىگردد. (20)
ب - بعد از عاشورا در لحظه هجوم دشمنان به خیمهها ، شمر ( لعنة الله علیه ) تصمیم گرفت امام سجاد علیه السلام را به شهادت برساند،
ولى زینب علیهاالسلام فریاد زد:
تا من زنده هستم نمىگذارم جان زین العابدین در خطر افتد. اگر مىخواهید او را بكشید، اول مرا بكشید .
دشمن با دیدن این وضع، از قتل امام علیه السلام صرف نظر كرد. (21)
ج - زمانى كه ابن زیاد فرمان قتل امام سجاد علیه السلام را صادر كرد، زینب علیهاالسلام آن حضرت را در آغوش كشید و با خشم فریاد زد:
اى پسر زیاد! خون ریزى بس است. دست از كشتن خاندان ما بردار. و ادامه داد:
« والله لا افارقه فان قتلته فاقتلنى معه »
« به خدا قسم هرگز او را رها نخواهم كرد؛ اگر مىخواهى او را بكشى مرا نیز با او بكش. »
ابن زیاد به زینب نگریست و گفت: شگفتا از این پیوند خویشاوندى، كه دوست دارد من او را با على بن الحسین بكشم. او را واگذارید.
البته ابن زیاد كوچكتر از آن است كه بفهمد این حمایت فقط به خاطر خویشاوندى نیست، بلكه به خاطر دفاع از ولایت و امامت است.
اگر فقط مساله فامیلى و خویشاوندى بود، باید زینب علیهاالسلام جان فرزندان خویش را حفظ و آنها را به میدان جنگ اعزام نمىكرد.
آنكـه قلـبش از بــلا سرشـار بـود
دخت زهــرا ، زینب غمخوار بود
او ولایت را به دوشش مىكشید
چـون امــام عصــر او بیمــار بود
با طنیــن خطـبههـاى حیـــدرى
سخـت او رســواگــر كفــار بـود
مناقب و فضايل حضرت زينب (س)
پاسخ با نقل قول
