هم حسی...

[!ALIPOUR!]

هوالجمیل

آدمها رنگها را می بینند، طعم ها را میچشند، بوها را استشمام میکنند،صداها را می شنوند،...یکدیگر را لمس میکنند....اما من:
گاهی رنگها را میچشم ؛ مثلا رنگ قرمز که ترش و شیرین است مثل آلبالو....ملایم تر که میشود؛مثل توت فرنگی!
طعمها را می بینم؛ مثلا طعم هندوانه شبیه تابستان است،زیر سایه بان باغ،آن دورترها کنار آدمهایی که زمانی همه کنار هم هندوانه میخوردیم....طعم انار،شبیه استادم ،آن روز که به همه ی ما یک انار هدیه داد...
بوها را لمس میکنم؛ امان از عطرهایی که آغوشی را،گونه ای را...دستی را...در خاطراتم لمس پذیر میکنند...

صداها را استشمام میکنم؛ مثل صدای ضبط شده پدربزرگی که هرگز ندیدم، چقدر بوی عطر مادربزرگم را میدهد....
و تو را...تو را اما لمس نمیکنم!...... برای من هنــــــوز با چهار حس از حواس پنجگانه ام،حقیقت داری...
یکی یکی توت فرنگی ها را از سقف خاطراتم آویزان میکنی، هربار چاق تر و شیرین تر از قبل...
و من چشم به آسمانی دارم که توت فرنگی ها را از آن آویخته ای...