بیماری های خود ایمنی

[samane333]

امروزه بسیاری از بیماری‌های مزمن و صعب‌العلاج در گروه بیماری‌های خودایمنی طبقه‌بندی می‌شود. این بیماری‌ها بر اثر حمله سلول‌های ایمنی یک فرد به اعضا و جوارح خودش ایجاد می‌شود.سلول های ایمنی وظیفه دفاع از سلول های بدن را به عهده دارد و با حمله به مهاجمان آنها را نابود می کند، اما در شرایط خاصی سلول های ایمنی به دلایلی که هنوز کاملا شناخته شده نیست به جای سلول های خارجی، سلول های خود بدن را مورد تهاجم قرار می دهد. به این ترتیب یکی از اندام ها یا گروهی از سلول های بدن مورد تخریب قرار می گیرد.از میان بیماری ها امروزه بیماری های مهمی در گروه بیماری های خودایمنی قرار می گیرد.«مولتی پل اسکلروزیس» یا ام اس که در اثر حمله سلول های ایمنی به غلاف سلول های عصبی بدن ایجاد می شود و در سال های اخیر بسیار شایع شده است؛ از معروف ترین این بیماری هاست.بیماری «هاشیموتو» که عامل کم کاری تیروئید است نیز در اثر حمله سلول های ایمنی به سلول های تیروئید ایجاد می شود و امروزه درصد زیادی از افراد، بخصوص زنان را مبتلا ساخته و عامل اصلی کم کاری تیروئید است.بیماری کرون که در غرب یکی از عوامل اصلی التهاب روده هاست و موجب اسهال و درد مزمن شکم می شود نیز از همین دسته بیماری هاست.بیماری «روماتیسم مفصلی» که التهاب مفاصل است نیز در اثر حمله سلول های ایمنی به سلول های مفصل رخ می دهد.عامل «دیابت تیپ یک» که در کودکان و نوجوانان رخ می دهد، تخریب سلول های پانکراس است. این سلول ها نیز مورد تهاجم سلول های ایمنی خودمان قرار می گیرد و آنها هستند که این بیماری مهلک را ایجاد می کنند. درباره تمام این بیماری ها می توان آنتی بادی ها را اندازه گرفت و سطح بالای این مواد در خون گواه خودایمنی بودن این بیماری هاست.در چند سال اخیر مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است و اکنون ما می دانیم وقتی برخی از سلول های دفاعی بدن در دوران زندگی با مهاجمان خارجی برخورد نکنند و به اصطلاح فرد در محیط سالم و استریل از نظر مهاجمان خارجی مثل میکروب ها و انگل ها به سر ببرد، این سلول ها فعال می شوند و به خود بدن صدمه می زنند.گواه این موضوع این است که تمام بیماری های برشمرده شده در کشورهای غربی و پیشرفته که عاری از آلودگی های انگلی و میکروبی هستند، شایع تر است و اکنون اندک اندک شاهد فوران این گروه بیماری ها در کشورهای دیگر مثل ایران هستیم. اکنون این پرسش پیش می آید آیا فرار از مهاجمان خارجی یعنی میکروب ها و انگل ها و زندگی مکانیزه، استریل و عاری از هر گونه میکروب و انگلی اشتباه بوده است؟