احادیث امام حسین علیه السلام

[!ALIPOUR!]

احادیث امام حسین علیه السلام
امام حسين عليه ‏السلام : بادِروا بِصِحَّةِ الأجسامِ في مُدَّةِ الأعمارِ ؛
امام حسين عليه ‏السلام :در مدّت عمر ، در حفظ سلامت تن بكوشيد .
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسين عليه ‏السلام : لايَحِلُّ لِعَينٍ مُؤمِنَةٍ تَرَى اللّه‏َ يُعصى فَتَطرِفَ حَتّى تَغَيِّرَهُ ؛
امام حسين عليه ‏السلام :بر هيچ چشم مؤمنى روا نيست كه ببيند خدا نافرمانى مى‏شود و چشم خود را فرو بندد ، مگر آن كه آن وضع را تغيير دهد .

*************احادیث امام حسین (ع)***************

امام حسين عليه ‏السلام : أنَا قَتيلُ العَبَرَةِ لايَذكُرُني مُؤمِنٌ إلاّ استَعبَرَ ؛
امام حسين عليه ‏السلام :من كشته اشكم ؛ هر مؤمنى مرا ياد كند ، اشكش روان شود .
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسين عليه ‏السلام : يا أُختاه لاتَنسيني في نافِلَةِ اللَّيلِ ؛
امام حسين عليه ‏السلام :اى خواهرم ! مرا در نماز شب فراموش نكن .

*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسين عليه ‏السلام : مَن عَبَدَ اللّه‏َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه‏ُ فَوقَ أمانِيِّهِ و كِفايَتِهِ ؛
امام حسين عليه ‏السلام : هر كه خدا را ، آن گونه كه سزاوار او است ، بندگى كند ، خداوند بيش از آرزوها و كفايتش به او عطا كند .
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسين عليه ‏السلام : لاتَقولُوا بِألسِنَتِكُم ما يَنقُصُ عَن قَدرِ كُم ؛
امام حسين عليه ‏السلام :چيزى را بر زبان نياوريد كه از ارزش شما بكاهد .
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسين عليه ‏السلام : إنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَيكُم مِن نِعَمِ اللّه‏ِ عَلَيكُم فَلاتَمَلُّوا النِّعَمَ ؛
امام حسين عليه ‏السلام :نياز مردم به شما از نعمت هاى خدا بر شما است ؛ از اين نعمت افسرده و بيزار نباشيد .
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسین (ع):
« لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب »
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار ، یا صاحب مروت ، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
(تحف العقول ، ص 251)
*************احادیث امام حسین (ع)***************
امام حسین(ع) :
« مَن عَبَدَ اللهَ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللهُ فَوقَ أمانِیهِ وَ کفایتِهِ »
هر که خدا را ، آن‌گونه که سزاوار اوست ، بندگی کند ، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند.
(بحار الأنوار، ج 71، ص 183)