سرزمين هند نه تنها در زمينة آب و هوا و مردمان، سرزمين عجايب است، در زمينة اديان هم سرزمين عجيبي است. تنوع و پيچيدگي عقايد در مبدأ هندوئيسم بسيار دامنه دار است. گفته‌اند در ميان اديان دنيا، دين هندويي مانند يك انبان فروشندة دوره گردي است كه هم اشياء نفيس و عتيقه در آن ديده مي‌شود و هم ملزومات روزمرة خريداران. دين هندو عبارت است از مجموعه اعتقادات و سازمانهاي بيشمار و در هم آميخته‌اي كه زمان پيدايش وداها به ظهور رسيده و تا كنون هم ادامه دارد. اين دين داراي يك سلسله عقايد فوق العاده گوناگون و اعمال مختلف و متضادي مي باشد.
مردم سرزمين هندوستان مردماني داراي عقايد و دينهاي گوناگون هستند. در آنجا از گاو پرستي و بت پرستي و ... گرفته تا آلت پرستي در بين مردم رواج دارد. تا جايي كه به زشت‌‌ترين و قبيح‌ترين عضو بدن انسان، ارزش قائل شده و آنرا مي‌پرستند. يكي از هفت معبد بسيار مقدس شيوا (لينگايي هند) است. در اين معبد آلت تناسلي مردانه‌اي كه از نقره ساخته شده در وسط معبد قرار دارد، زيارت كنندگان مرد و زن هر دو به نيايش و استغاثه به درِ خانه اين مجسمه (معبود) مشغول بوده هر كدام فرمولها و اوراد نيايشي خاصي را زمزمه مي‌كنند و حاجات خود را طلبند.[1]
نحوة پرستش «لينگا» (آلت مردانه) بدين صورت است كه آنرا با آب و يا شير، پاك و استحمام مي‌كنند، ديگران آنرا لمس كرده، روغنهاي خوشبويي به آن ماليده، آن را با گلهاي تزئيني زينت مي‌كنند و عده‌اي نيز نذورات خود براي آنرا به كاهن (روحاني) معبد مي‌دهند. اين لينگا در يك يوني كه محل خاصي است قرار داده شده است. بالاي آن نيز يك مخزن طلايي قرار داده‌اند تا دايماً قطرات آب روي لينگا (آلت مردانه) چكيده و آنرا مرطوب نگه دارد. اين آب را بعداً جمع كرده و به عنوان (آبي مقدس) بين زايرين معبد تقسيم مي‌كنند كه حالت (داروي) باروري را دارد.
استفاده از مخازن و يا حوضچه‌هاي مصنوعي آب در بيرون از معابد كه راه پله‌هايي در كنار آنها تعبيه شده كه شخص نيايشگر از طريق آنها به داخل حوضچه رفته و قبل از زيارت معبد خود را تطهير کند، از ديگر رسوم اين معابد است. در بعضي از اجتماعات و محلّات شيوايي، داماد مجسمه‌اي طلايي از اين لينگا و يا آلت تناسلي مردانه را كه روي زنجيري از طلا نصب شده به گردن عروس مي‌اندازد و او هم هرگز به هيچ دليلي آنرا از خود جدا نمي‌سازد.[2]
تمثال لينگا يا آلت تناسلي مردانه همچنين در نمازخانه منازل مسكوني نيز يافت مي‌شود و نمونه‌‌هاي نسبتاً بدتراشيده شدة آن نيز در كنار جاده‌هاي روستايي و يا راههاي كوهستاني به چشم مي‌خورد. در مذهب لينگا پرستان كه همان آلت پرستي است، تعدادي فرقه‌هاي (گروههاي) فرعي نيز وجود دارد. پيروان اين آئين همواره يك لينگاي كوچك سنگي (آلت) را كه در يك جعبة نقره‌اي قرار داده شده با خود حمل مي‌كنند.
در خرابه‌هاي شهرهاي هند هزاران مجسمه و نمونة آلات تناسلي پيدا شده است كه به صورت اولين تمثال و يا مجسمه براي پرستش و نيايش شيوا در آمده است. در تمام معابد شيوايي در نقطة مركزي معبد كه مقدسترين مكانهاي مقدس معبد مي‌باشد مجسمه‌اي از يك آلت تناسلي قرار داده شده است.[3]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تاريخ جامع اديان، تأليف جان بي ناس.
2. تاريخ مختصر اديان بزرگ، تأليف فليسين شاله.
3. هندوئيسم، تأليف ك. م. سين.
4. آشنايي با تاريخ اديان، تأليف غلامعلي آريا
5. جامعه شناسي اديان، تأليف دكتر علي شريعتي.

[1] . اديان در جوامع امروز، ترجمة عبد الرحيم گواهي، انتشارات دفتر نشر و فرهنگ اسلامي، چاپ اول، 1374، ج1، ص246 و 247.
[2] . آريا، غلامعلي، آشنايي با تاريخ اديان، انتشارات پايا، چاپ سوم، 1379، ص 60.
[3] . رابرت. ا. هيوم، اديان زندة جهان، انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ اول، 1369، ص54.