هر كجا بوى خـــــــــــــــــــــدا مى آيد خلق بين بى سر و پا مى آيد

زانك جان ها همه تشنه ست به وى تشنه را بانگ ســــقا مى آيد

شـــــــيرخوار كرمـــــــند و نگـــــــران تا كه مــــــــادر ز كجا مى آيد

در فراقــــــــند و هـــــمه منـــــتظرند كز كجا وصــــــل و لقا مى آيد


از مســـــــلمان و جــــــهود و ترســا هر سحر بانــــگ دعــا مى آيد


خــــنك آن هوش كه در گوش دلــش ز آســـمان بانگ صــلا مى آيد


گـــــــوش خـــــود را ز جفا پاك كنـيد زانك بانـــگى ز سمــــا مى آيد


گـــــوش آلوده ننوشــــد آن بانــــــگ هر سزايى به ســـــزا مى آيد


چشـــــم آلوده مكـــن از خد و خــال كـــان شهنشـــــاه بقا مى آيد


ور شد آلوده به اشكش مى شــوى زانـك از آن اشـــك دوا مــى آيد


كاروان شكر از مصـــــر رســـــــــــيد شـــــرفه گــــــام و درا مـى آيد


هين خمــــــــــش كز پى باقى غزل شــــــــاه گوينــــده مـا مى آيد