*•.¸♥¸.•*´عاشق تنــها *•.¸♥¸.•*´

[!ALIPOUR!]

در تاکسی خودت را به خواب زدی تا

سر هر پیچ وزنت را بیندازی روی من


وقتی زنی موقع زایمان فریاد کشید

حتی در فیلم تو بلند

گفتی:"زهرمار!"

در خیابان دعوایت شد و تمام

ناسزاهایت، فحش خواهر

و مادر بود

در پارک، به خاطر بودن تو

نتوانستم پاهایم را دراز کنم

نتوانستم به استادیوم بیایم، چون

تو شعارهای آب نکشیده می دادی

من باید پوشیده باشم تا تو دینت را

حفظ کنی

مرا ارشاد می کنند تا تو ارشاد شوی

تو ازدواج نكردی و به من گفتی زن

گرفتن حماقت است

من ازدواج نكردم و به من گفتی ترشیده

عاشق که شدی مرا به زنجیر

انحصارطلبی کشیدی

عاشق که شدم گفتی مادرت باید مرابپسندد

من باید لباس هایت را بشویم و اتو

بزنم تا به تو بگویند خوش تیپ

من باید غذا بپزم و به بچه ها برسم

تا به تو بگویند آقای دکتر

وقتی گفتم پوشک بچه را

عوض کن، گفتی بچه مال مادر است

وقتی خواستی طلاقم بدهی، گفتی بچه

مال پدر است

در تمام زندگیم جای یک جمله خالی بود:

خسته نباشی زن ...

[!ALIPOUR!]

آن گاه

که دلتنگی می رسد از راه
نمی دانم : از کیست تقصیر
از آن که می نامندش تقدیر
یا پذیرا شدن اندیشه

به ناچار های بود و هست
آنزمان که می شکند فریاد
دل ست که می رسد به داد
می آید با قلم هفت رنگ در دست
سرخ ، زرد ، کبود
سایه نبود و سبز بود
به زندگی رنگ می زند
می دمد در نای عشق
تا نمیرد شادی
شاد آهنگ می زند
نقش تو می بیند در حریر ابر خیال
می پرد و مرا می برد
تا پرواز هزار سپید گشوده بال
به دادم می رسد هر از گاه
که نخواند کسی اندوهم از نگاه
آن زمان که بر ساز لحظه ها
زخمه ی پریشانی می زند دستم
زمزمه می کند دل : اندوه چرا !
هنوز او هست و من هستم

[!ALIPOUR!]

می خواهم عمرم را


با دست های مهربان تو اندازه بگیرم

برگرد!

باور کن


تقصیر من نبود

من فقط می خواستم

یک دل سیر برای تنهایی هایت گریه کنم

نمی دانستم گریه را دوست نداری

حالا هم هروقت بیایی

عزیز لحظه های تنهایی منی

اگر بیایی

من دلتنگی هایم را بهانه می کنم

تو هم دوری

وکسانی که دور نیستند در راهند

رفته اند برای تاریکی هایت

یک آسمان خورشید بیاورند

یادت باشد

من اینجا


کنار همین رویاهای زودگذر

به انتظار آمدن تو

خط های سفید جاده را می شمارم

[!ALIPOUR!]

تو نفهمیدی ... که برای داشتنت


دلم را نه ...



عشقم را نه ...


رویاهایم را نه ...


براي داشتنت حسي را دادم که


بدون آ ن دیگر من، آ ن " من " سابق نیستم!


حالا يکي هستم مثل بقيه ... نه ...


يکي مثل يخ، سرد ...


يکي مثل ديوار، بي روح ...


يکي مثل خودم اما بي حس ...!


و اين کشنده است، اما نمي کشد !


دلم مالِ تو ،


عشقم مال ِ تو ،


روياهايم را هم نمي خواهم


اما " من ِ " خودم را پس بده ...


با اين " من ِ الآن " خیلی غريبه ام !!!



اين حس کشنده است اما نمي کشد

[!ALIPOUR!]

سردردها یم
کابوس هایم
و تمام این کز کردن هایم را در این روزها مدیون توام...
نه
مدیون خودم هستم

تو که گناهی نداری
گناه را من دارم
و این ها تنها بخشی از تاوان این گناه است
اما... برای تو درد کشیدن هم زیباست

کاش آخر این غصه قصه ای زیبا باشه که تو شاعرش باشی...

[!ALIPOUR!]

من پذیرفتم که عشق افسانه نیست

این دل درداشنا دیوانه نیست
میروم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم اغوشت کنم

میروم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم ازاد باش
گرچه تو تنهاتر از ما میروی
ارزو دارم ولی عاشق شوی
ارزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخوردهای سرد را
میرسد روزی که بی من
لحظه ها را سر کنی
میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی...

[!ALIPOUR!]

دیگراین ناله هافایده ندارد.حالااشکهایت رابه پای سنگی بریز


که برروی مزارم می گذارند.من رفته ام،

خیلی پیش ازآن که توبه خودبیایی رفته ام.

رفتم تالحظه های تنهایی ام راپشتحصاری ازفراموشی هاپیداکنم.

دیگراین گریه هاوفریادهانه توراتخلیه می کند

ونه مرازنده می کند.

ولی بااین حال قول می دهم همیشه به سراغت بیایم.

هنوزهم باگریه هات می گریم وباخنده هات می خندم.

مثل همیشه برات ازخودم،

ازدنیای ساکت کودکی هام می گویم.

من تورامثل همان سادگی هاخواهم بخشید،

توتقصیری نداری.آنهانمی دانندچه رنج هایی تحمل کردی.

آنهانمی دانندچه قدرهمیشه تنهابودی.

وطعم تلخ غربت وبی همدمی راسالهاوسالهاتنها،به دوش کشیدی.

نمی دانند چه قدرفلاکت وبدبختی راتحمل کردی.

من تورامی بخشم چون می دانم باتوچه کردند:

باتو،بابچه ات بااحساس وغرورت بازی کردند

وازطعم تلخ این بازی به نفع خودسودبردند

وباصدای بلن خندیدند.

من توراقبل ازاین نیزبخشیده بودم،

وقتی ابرازعشق کردی،

وقتی ترکم کردی،

وقتی طعنه هات روبه پام ریختی،

وحتی وقتی منوکشتی.بازهم توروبخشیده بودم،

قبل ازاین که بمیرم.

خانه دلم همیشه تاریک وتنها بود،

قلبم همیشه تورامی طلبید،

ولی حالامن مرده ام درآرامش ابدی،

آسایشی دورازهرگونه رنج وتنهایی وحسرت،

دراین بسترسردخاک دیگرجسم وروحم ازدوری تونمی لرزه

وبهانه گیری نمی کند،ولی می دانم که دلم برات تنگ می شه.

برای نگاه عاشقت،

برای عشق نوجوونی ات.

من مرده ام واین آرامش زیرخاک رومدیون توهستم.

توهم منوببخش،اگردرکشاکش زندگی وگریزوناگریز

این حیات تلخ،بهانه ات راکردموبه سراغت آمدم.

مراببخش برای هر آنچه خواستم وبودی،


خواستی وبودم،وبرای هرآنچه که نمی دانم.

[!722!]

از نگاهت خواندم که چقدر دوستم داری ، اشک از چشمانم ریخت و از چشمان خیسم فهمیدی که عاشقت هستم حس کن آنچه در دلم میگذرد ، دلم مثل دلهای دیگر نیست که دلی را بشکند! تو که باشی چرا دیگر به چشمهای دیگران نگاه کنم ، تو که مال من باشی چرا


بخواهم از تو دل بکنم! وقتی محبتهایت ، آن عشق بی پایانت به من زندگی میدهد چرا بخواهم زندگی ام را


جز تو با کسی دیگر قسمت کنم ، چرا بخواهم قلبم را شلوغ کنم؟ همین که تو در قلبمی ، انگار یک دنیای عاشقانه در قلبم برپاست ، عشقت در قلبم

بی انتهاست ! همین که تو در قلبمی بی نیازم از همه کس ، تو را میخواهم و یک کلام فقط تو را ،

همین و بس! دلم بسته به دلت ، هیچ راهی ندارد حتی اگر مرگ بخواهد مرا جدا کند از قلبت ! دیگر تمام شد ، تو در من حک شده ای، ای جان من ،تو همه چیز من شده ای! از نگاهت خواندم که مرا میخواهی ، از آن نگاه شد که در قلب مهربانت گم شدم ، تا


خواستم خودم را پیدا کنم اسیر شدم ، تا خواستم فرار کنم ، عاشقت شدم! از نگاهت خواندم تو همانی که من میخواهم ، آنقدر پیش خود گفتم میخواهت ، که


آخر سر تو شدی مال من ، شدی یار و عشق بی پایان من! از نگاهت خواندم ، چند سطر از شعر زندگی را … نگاهم کردی و خواندی آنچه چشمانم مرا دیوانه کرده است ، و آخر فهمیدی که قلبم


تو را انتخاب کرده است! چه انتخاب زیبایی بود ، از همان اول هم دلم به دنبال یکی مثل تو بود ، و اینک پیدا


کرده ام تو را ، تویی که دیگر مثل و مانندی نداری، در قلبت جز من ، جایی برای

کسی نداری!

[!722!]

دوست دارم بدانی هر روز که پلک هایم را باز میکنم

چشمانم به دنبال چه میگردد

اولین چیزی که چشمانم دوست دارد ببیند

این است که جایت کنارم خالی نباشد

[!722!]

لیاقت میخواد...اره لیاقت میخواد...

عشق لیاقت میخواد...
دوست داشتن لیاقت میخواد...
که تو نداشتی...نه نداشتی....تو لیاقت نداری....
برگشتی...!!!!اما کاش ازت خبری نمیشد
نمیدونم!!!
حالاکه برگشتی فهمیدم بزرگترین اشتباهه زندگیم بودی یانه...خلاصه برگشتیو اینو بهم فهموندی...
خوش حالم...خوش حال ازاینکه دیگه دوست ندارم...
خوشحال ازاینکه توی خاطراتم دفنت کردم...
خوشحالم ازاینکه دیگه وقتی میرم توی خیابونا وجاهایی که باهم گذشتیم از اونجاها
دیگه خاطراتت اذیتم نمیکنه...دیگه هرشب که سرمو میزارم روی بالشت بغضم
نمیگیره...دیگه ساعت ها به عکست خیره نمیشم...دیگه اس ام اس هاتو ندارم که
هرشب همشونو بخونم و تک تک شونو بوس کنم...دیگه عاشقونه هاتو ندارم...اس
هایی که توش پراز عشق دروغ بودو پاک کردم...دیگه هرجا که میرم نمیگم کاش توبودی...دیگه حرف اولو آخرم نیستی...دیگه دلیل فال گرفتنام نیستی...دیگه آرزوی
افتادن اسمت روی گوشیمو ندارم...دیگه به خاطرت با مامانم بحث نمیکنم...!!دیگه
تنها آرزوم رسیدن به تو نیست...دیگه نمیخوامت...
میدونی چرا؟؟؟؟؟
آخه بی لیاقتی...آره آقای...تو بی لیاقتی...
بی لیاقت از زندگیم گمشو
میفهمی؟؟؟؟؟
گمشو...