آموزش پزشکی علاوه بر دروس نظری نیاز به گذراندن کارگاه عملی نیز می باشد، و به ناچار برای یادگیری، باید به اعضا و جوارح انسان، نگاه کرد، بنابراین آیا نگاه کردن به اعضاى جدا شده از جسد نامحرم كه گاه در سالن تشریح و به هنگام آموزش مسائل پزشكى، رخ مى‌دهد، اشکال دارد یا خیر؟ همچنین آیا نگاه مستقیم به عورت بیمار، براى یادگیرى مسأله مهمّ پزشكى، یا درمان جایز است؟
با فرض اینكه در حال حاضر در محیط هاى آموزشى از طریق نگاه مستقیم به عورت بیمار آموزش داده مى‌شود و شرایط و مقدّمات نگاه غیر مستقیم فراهم نشده است.
اگر درمان بیماریها و یا نجات نفس محترمى متوقف بر درسى باشد كه یاد گرفتن آن مستلزم نگاه به عورت دیگران است، اشكال ندارد. و معاینۀ بیماران غیر مجانس و نگاه و لمس بدن و عورت آنان توسط دانشجویان اگر جزء موارد ضرورى- معالجۀ بیماران هرچند در آینده منحصراً متوقّف بر آن باشد- براى كسب تجربه و آگاهى از نحوۀ درمان و نجات جان بیماران باشد و این هدف، با معاینه بیماران همجنس تحقق نیابد، اشكال ندارد، ولى باید به مقدار ضرورت اكتفا نمایند.
پی نوشت ها:
احکام پزشکی آیت الله مکارم س16، استفتاءات آیت الله خامنه ای س1317، احکام پزشکان و بیماران آیت الله فاضل، ص29.