عدالت خداوند ونقص عضو

[soheil_g]

تا حالا از خودتون پرسیده اید چه رابطه ای می تواند بین عدالت خداوند و فرزندان معصومی که به صورت ناقص العضو به دنیا می آیند باشد؟

خداوند متعال ، نظام آفرينش را براساس علم و حكمتش ، نظام علّى و معلولى و سببى و مسببى قرار داده است ; به اين معنا كه براى هر حادثه و پديده اى در عالم ، علتى وجود دارد ، و هر علتى نيز معلولى مختص به خود دارد ; مانند آتش كه سبب گرما ، و نور كه سبب روشنايى هستند ، و هيچ معلولى از علت خود و هيچ علتى هم از معلول خود جدا نيست . نمى شود آتش باشد ; ولى نسوزاند ، پدر و مادر ، آنچه بايد رعايت كنند را رعايت نكنند ; در عين حال اين بى توجهى در سلامت فرزند اثر نكند و اين مسأله با تجربه علمى ثابت شده و در روايات هم آمده است كه مثلا آميزش در حال مستى يا در حال حيض و يا در حال مسموميت غذايى يا دلهره ، آثار سويى روى نوزاد مى گذارد و همان گونه كه آتش سوزنده است ، چه انسان بداند و چه نداند هر غذا و روحيه اى هم اثر ذاتى و طبيعى خود را دارد ; چه والدين و افراد ديگر از آن آگاه باشند و چه آگاه نباشند ; مگر اينكه چيز ديگرى مانع اثر گذارى آن شود يا اثر آن را خُنثا كند ; بنابراين هر يك از كرى ، كورى ، فلجى و.. . علت خاصى دارد كه تغذيه هاى ناصحيح ، نسل هاى گذشته ، افراد جامعه و اراده پدران و مادران در آن مؤثر بوده و باعث شده اين گونه افراد در جامعه پيدا شوند .
در اين موارد ، نوزادان بى گناهند و خداوند نيز منزه است . علت آن والدين و كسانى هستند كه آگاهانه يا ناآگاهانه باعث شده اند كه اين افراد ، ناقص الخلقه به دنيا آيند و اين ، اثر ذاتى و بازتاب عمل آنهاست ; اما از آنجا كه خداوند رحمان و رحيم است ، براى افرادى هم كه به عللى در دنيا گرفتار اين نوع بيمارى ها و حوادث ديگر مى شوند ، وظيفه و اجر و پاداشى خاص قرار داده است كه اگر وظايف خود را انجام دهند و گناه نكنند ، سختى هاى آنان به نحو احسن جبران خواهد شد ; به گونه اى كه صد در صد راضى خواهند شد ; «إنّما يوفّى الصّـبِرونَ أَجرَهُم بغَير حِساب ;(زمر ، 10) بى ترديد ، صابران ، اجر و پاداش خود را بى حساب دريافت مى دارند»

[soheil_g]

بنام خدا
با عرض سلام وارادت
اگر كسي بگويد كه:
آيا انصاف است كسى 60 يا 75 سال شكنجه و محروميت و ساير گرفتارى ها را تحمل كند به اميد آنكه بهشت ارزانى او شود ... ،
اين فكر ناشى از تصور غير واقعى ما در مورد عالم آخرت و نعمت هاى آن ، و عدم آگاهى از عوضى است كه خداوند در برابر گرفتارى ها قرار داده ، و اگر عظمت عالم آخرت و حقيقت و ارزش اندك اين عالم در برابر آن را درك كنيم ، هيچ گاه اين گونه فكر نخواهيم كرد . اگر ما از آن عالم خبر داشتيم كه يك لحظه معلوليت چه عوضى دارد ، همه آرزو مى كرديم كه اى كاش معلول بوديم «فَلاتعلم نَفس ما أُخفى لَهُم مِن قُرّة أعيُن ... ;(سجده ، 17) هيچ كس نمى داند كه چه پاداش هاى مهمى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده .» ; و اگر معلولى خداوند عالم را نافرمانى و از هواى نفس و شيطان پيروى كرد و جهنمى شد ، مقصر خود او است (همانند دوزخيان ديگر) ; و معلوليت ، گرچه ممكن است باعث تخفيف و تسهيل در عذاب شود ; ولى بالاخره معلول ها هم انسان و تمام انسان ها داراى تكليف و حساب و كتاب هستند ; البته اين اميد وجود دارد كه حساب آنها آسان تر از ديگران باشد .
ثانياً ، دنيا مزرعه آخرت و محل مسابقه و كوشش و آزمايش است ، و همه چيز دنيا ; مال ، فرزند ، مقام ، صحت و سلامت ، لذت و آسايش ، درد و بيمارى ، كورى و كرى ، و تمام بدى ها و خوبى هاى دنيا وسيله آزمايش است . قرآن كريم مى فرمايد : «نَبلُوكم بِالشّر وَ الخير فِتنة وَ إلَينا ترجعون ;(انبياء ، 35) شما را با بدى ها و خوبى ها آزمايش مى كنيم ; و سرانجام به سوى ما بازگردانده مى شويد» ، و در آيه 155 بقره مى فرمايد : «قطعاً همه شما را با چيزى از ترس ، گرسنگى و كاهش در مال ها و جان ها و ميوه ها آزمايش مى كنيم ; و به استقامت كنندگان بشارت ده » ; بنابر اين ، دنيا جاى تلاش و آزمايش بوده ، جاى آسايش و لذت بردن نيست ; زيرا اين لذت ها و آسايش هاى دنيايى نيز خود وسيله آزمايشند و افراد ، با وسايل مختلف آزمايش مى شوند . يكى با بينايى و شنوايى و ديگرى با كورى و كرى و يا درد و رنج و يا... ; و در نظر اهل حقيقت و معرفت ، هر كدام از اين ها كه انسان را به قرب الهى برساند ، بهتر است ; به همين جهت چه بسا درد دنيايى از لذت آن بهتر باشد .•
منبع::عدل الهي