دانشمندان از قبل می دانستند که تغییرات مداری، توسط فعل و انفعالات گرانشی میان اجرام منظومه‌ی شمسی و سرعت رفت و آمد نور خورشید، که بر روی زمین تابیده می شود، تغییر می کند.

در خلال چرخه‌های عصر یخبندان، آب زیادی بین اقیانوس ها به جلو و عقب رفته و یخ انباشته شده بر روی زمین به صورت تکه های یخ حرکت می کنند، این کاهش و افزایش سطح دریا به سمت بالا از 200 متر هم بیش‌تر بوده است.

کاهش و افزایش سطح دریا به سمت بالا باعث ایجاد فشار بر پوسته‌ی اقیانوس ها می شود.

در حال حاضر، محققان به رهبری متخصص ژئو فیزیک دانشگاه هاروارد، جان کراولی، در یک مدل رایانه‌یی نشان دادند که تغییرات فشار در زیر اقیانوس ها متفاوت است.

این، به نوبه‌ی خود، بسته به مقدار ضخامت پوسته‌ی اقیانوس، که از سرد شدن سنگ های مذاب عمق زمین به وجود آمده، متفاوت است.

این گروه نشان داد که در ساحل شمال غربی اقیانوس آرام، کف اقیانوس مانند صفحه‌ی گرامافون در طول میلیون ها سال با تغییرات مداری زمین، شیاردار شده است.