قطاری به مقصد بهشت

[Pari *]

قطاری به مقصد بهشت نوشته عبدالله خسروي


آخرین ایستگاه بود و نگهبانان آسمان بر بالای سر مسافران دنیا پرواز میکردند ..در ایستگاه همه جور آدم بود و همه مثل هم بودند ولی هیچکدام شبیه زندگی دنیایشان نبودند. هنگامه عجيبي بود هيچ كس به فريادش مطوءن نبود ناگهان صداي فرشته اي همه جا پيچيد: مسافران بهشت آماده شويد وقت رفتن است ...

تابلويي از جنس نور آنجا خودنمايي مي كرد ... سبز نوشته بود : قطار تا بهشت توقف نمي كند .

مرد عابد سخت در خود فرو رفته بود و با نگراني پير مرد سيگار فروش شهرش را تماشا مي كرد كه زودتر از او سوار قطار ميشد .
فرشته ي ديگري جار ميزد : اينجا دنيا نيست اشتباه نكنيد هيچكس با بليط ديگري سوار نمي شود .

در ورودي قطار جمله ي زيبا نقش بسته بود : سبك وارد شويد اثاث دنيا در ايستگاه مي ماند. قطار از مسير آسمان ميگذشت و من از دور براي صندلي خالي مانده حسرت مي خورم ...

در ايستگاه مسافران زيادي مغموم و در هم ريخته روي بارهاي سنگين دنيايشان لم داده و در خود فرو رفته بودند . آنان بايد منتظر قطار ديگري باشند كه به جاي دورتري از بهشت مي رود.

كاش زود متوجه شويم در مسير زندگي براي رسيدن به اثاث دنيا سوار هر قطاري نشويم تا در ايستگا ه آخر به قطار بهشت برسيم .