بد نیست به هزار و چهار صد قبل سفری بنماییم. می خواهم یکی از بزرگترین یاران و اصحاب پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم) و حضرت علی (علیه السلام) را برایتان معرفی کنم.
او را به «سیف الاسلام» یعنی شمشیر برنده اسلام می خواندند. هنگامی که حضرت رسول (صلی الله علیه وآله و سلم) وفات کردند او با حضرت علی علیه السلام بیعت کرد. وی در شب تدفین حضرت زهرا علیها السلام از معدود اصحاب حاضر در آن مراسم غایب از انظار بود.
هنگامی که حضرت علی علیه اسلام را برای بیعت با خلیفه اول ریسمان برگردن به سوی مسجد می کشیدند برای دفاع از امام شمشیر کشید و فریاد برآورد بر سر او ریختند و آنقدر او را کتک زدند و شمشیر برنده ی او را به سنگ شکستند.
در شورای شش نفره پس از وفت خلیفه دوم، او رای به خلافت علی بن ابیطالب علیه السلام داد.
اما...
اکنون اگر می خواهید انذارهای خداوند را بشناسید باید سراغ ایاتی را بگیرید که بوی عذاب می دهد، آیاتی که در آن نهی شده است، آیاتی که خداوند دوست ندارد، آیاتی که «وَیل» در آن به کار رفته است.
اما بشارت های خدا را اگر می خواهید بیابید باید در قرآن به دنبال آیاتید باشید که بوی بهشت، رضایت خدا، مغفرت، رحمت از آنها به مشام می رسد.

... در جنگ جمل حضرت علی علیه السلام در میان کشتگان حرکت می کرد، ناگهان چشمش به کشته ای از دشمنان خویش افتاد. با تمام عظمتش نشست. اشک از چشمان او جاری شد و فرمود: چه بسیار اندوه ها که تو از چهره پیامبر می زدودی!!
آری او زبیر سیف الاسلام بود. همان که جنگ جمل را به پا کرد.
آری! این شیطان است که همواره در کمین ماست لذا نمازنیز همواره نیازهمیشگی ماست تا بدینوسیله گرد و غبار غفلت شیطانی از روح ما زدوده شود.
تعجب خواهید کرد اگر بدانید شمربن ذی الجوشن نیز از یاران حضرت علی علیه السلام در جنگ صفین بود.
و چندین بار با پای برهنه به خانه خدا رهسپار شده است.
هنگامی که حضرت علی علیه اسلام را برای بیعت با خلیفه اول ریسمان برگردن به سوی مسجد می کشیدند برای دفاع از امام شمشیر کشید و فریاد برآورد بر سر او ریختند و آنقدر او را کتک زدند و شمشیر برنده ی او را به سنگ شکستند.


در شورای شش نفره پس از وفت خلیفه دوم، او رای به خلافت علی بن ابیطالب علیه السلام داد.

اصلاً کربلا و عاشورا را صحنه «عاقبت به خیر شدن » و «عاقبت به شر شدن» بندگان است.
بنابراین خداوند متعال در آیه 14، سوره حجرات می فرماید:
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِكُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یلِتْكُمْ مِنْ أَعْمَالِكُمْ شَیئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ

عربهای بادیه‌نشین گفتند: «ایمان آورده‌ایم» بگو: «شما ایمان نیاورده‌اید، ولی بگویید اسلام آورده‌ایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی‌کند، خداوند، آمرزنده مهربان است.»
پیر ما امام خمینی چه زیبا فرمود:
"اگر ایمان وارد قلب شود همه امور اصلاح می شود"
و ختم کلام از خیر الکلام که ایمانی ما را به بهشت می برد که همراه با تقوی باشد.
«یا ایها الذین امنوا اتقوا الله حق تقاته و لا تموتنَّ اِلاّ و انتم مسلمون (102/ آل عمران)
ای کسانیکه ایمان آوردید، نهایت تقوی الهی را مراعات کنید و نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید.
خداوندا! قلب هایمان را پس از آنکه هدایت نمودی دستخوش انحراف مگردان و رحمت خاص خود را ارزانیمان کن چه به حقیقت تنها بخشنده راستین تو هستی وبس.