«محمّد بن عبد الوهّاب» در سال 1115، در شهر عُیَینه، از توابع نجد عربستان به دنیا آمد، او فقه حنبلى را در زادگاه خود آموخت و آنگاه براى ادامه تحصیل رهسپار مدینه منوره شد.

او در دوران تحصیل مطالبى به زبان مى آورد كه نشانگر انحراف فكرى او بود به طورى كه برخى از اساتید او نسبت به آینده او اظهار نگرانى مى كردند.

گفتنى است كه وى مبتكر و بنیانگذار فرقه وهّابیّت نبود، بلكه قرنها پیش از او این عقاید یا بخشى از آن توسّط برخى از عالمان كج اندیش حنبلى مانند «ابن تیمیّه»، و شاگردان او اظهار شده بود، ولى باتوجّه به مخالفتهاى صریح علماى اهل سنّت و شیعه در بوته فراموشى سپرده شده بود، و مهمترین كارى كه «محمّد بن عبد الوهّاب» انجام داد این بود كه عقاید ابن تیمیه را به صورت یك فرقه و یا مذهب جدیدى در آورد كه با تمام مذاهب چهارگانه اهل سنّت و مذهب شیعه تفاوت داشت.