آغاز ترویج وهّابیّت و برخورد مردم با آن

[azadeh]

آغاز ترویج وهّابیّت و برخورد مردم با آن
دكتر منیر العجلانى مى نویسد:
محمّد بن عبد الوهّاب در آغاز كارش به بصره آمد، و عقایدش را اظهار نمود، كه با مخالفت شدید بزرگان بصره مواجه شد، كه در نتیجه مردم علیه او قیام نموده و او را از شهر بیرون كردند.

او سپس به بغداد و كردستان وهمدان واصفهان روانه شد و سر انجام به زادگاه خویش برگشت.

او در زمان حیات پدرش جرأت اظهار عقائد خویش را نداشت ولى پس از آن كه پدر او در سال 1153 در گذشت محیط را براى اظهار عقاید خویش مساعد یافت و مردم را به آیین جدید خود فرا خواند

ولى اعتراض عمومى مردم كه نزدیك بود خونش را بریزند، او را ناگزیر كرد تا به زادگاه خویش عُیَیْنه باز گردد، و بر اساس پیمانى كه با امیر آنجا «عثمان بن مَعْمَر» بست كه هر دو بازوى یكدیگر باشند، عقاید خود را تحت حمایت او بى پرده مطرح ساخت، ولى طولى نكشید كه حاكم عیینه به دستور فرمانرواى احساء، وى را از شهر عیینه اخراج كرد.

محمد بن عبد الوهاب به نا چار شهر دِرْعِیّه را براى اقامت برگزید و با پیمان جدیدى كه با محمد بن سعود حاكم درعیه بست كه حكومت از آن محمد بن سعود و تبلیغ به دست محمد بن عبد الوهاب باشد.

او در آغاز كار به مطالعه زندگى نامه مدّعیان دروغین نبوّت مانند «مُسَیْلمه كذّاب»، «سَجاج» «أسود عَنْبسى» و «طلیحه أسدى» علاقه خاصّى داشت، برخى از اساتید و علماء و حتّى پدرش وى را گمراه دانسته و مردم را از اطاعت وى منع مى كردند

اوّلین كتابى كه بر ردّ عقاید باطل وى نوشته شد توسّط برادرش «سلیمان بن عبد الوهّاب» به نام «الصواعق الإلهیّة فی الردّ على الوهّابیّة» بود.

اوّلین كارى كه «محمّد بن عبد الوهّاب» انجام داد، ویران كردن زیارتگاههاى صحابه، و اولیاء در اطراف عُیَیْنه بود، كه از جمله آنان تخریب قبر «زید بن خطّاب» برادر خلیفه دوّم بود، كه با واكنش شدید علماء و بزرگان مواجه گردید، به دنبال آن امیر عُیَیْنه به ناچار، شیخ را از این شهر بیرون كرد.