« سالروز بزرگداشت مولوي»



سرزمين دانش خيز ، ادب پرور و سرافراز عزيزمان ايران، دانشمندان، علما، رياضي دانان، حکيمان، منجمين، اديبان، شعراء و... بي شماري را در دامان پاک و پر برکت خود پرورده است که هر يک به گونه اي مايه مباهات و فخر ميهنمان هستند .
شعراي نامدار و پر آوازه ايران با سبکهاي خاص ، الفاظ و معاني شيرين و اشعار بديع خويش که از مبدأ فيض الهي ، قرآن مجيد، احاديث نبوي و ... نشأت گرفته ؛ ايراني ساختند سرشار از ادب ، عرفان و هنر.


اينان به گلزار ادبيات ايران و حتي جهان، صفا و طراوت ويژه اي بخشيدند و آثار ، اشعار و کتبشان چون چشمه هاي معرفت از مرزهاي پهناور ايران گذر کرد و تشنگان وادي معرفت را سيراب نمود.
از ميان آن همه بزرگان ادب ، سرايندگان نظم و نويسندگان نثر، مي توان مولانا جلال الدين محمد بلخي مولوي، مشهور به ملاي رومي را نام برد. وي در عرصه دين، عرفان، فلسفه، منطق، تفسير قرآن کريم، قصص قرآن، روايات پيامبر اکرم و ائمه هدي عليهم السلام، علم رجال و علم تاريخ تبحري کم نظير داشت.


مولوي در ششم ربيع الاول سال 604 ه.ق در بلخ متولد شد. پدرش بهاء الدين ولد از بزرگان و مشايخ عصر خويش بود و به علت شهرتي که داشت مورد حسد سلطان محمد خوارزمشاه واقع گرديد پس به قصد زيارت بيت الله الحرام تصميم به هجرت گرفت. در مسير ميهمان شيخ عطار شد . در آن زمان مولانا که 5 سال بيشتر نداشت مورد توجه شيخ عطار قرار گرفت و عطار در وصف مولانا به پدرش چنين گفت: فرزندت شخص بزرگي خواهد شد.
جلال الدين تحصيلات مقدماتي را نزد پدر به پايان رسانيد و پس از فوت وي در خدمت يکي از شاگردان پدر، برهان الدين ترمذي، تحصيل علم عرفان نمود. و پس از آن تحت ارشاد عارفي به نام شمس الدين تبريزي درآمد. مولوي مريد شمس گشت و به احترام او در تمام غزليات خود به جاي نام خويش نام شمس تبريزي را ذکر نمود.


مولانا در پنجم جمادي الاخر سال 672 ه.ق در شهر « قونيه» رخ در نقاب خاک کشيد. آرامگاه او در قونيه زيارتگاه دوست داران شعر فارسي است .
آثار مولوي از نظم و نثر عبارتند از: 1- مثنوي 2- ديوان غزليات معروف به کليات شمس
3- رباعيات 4- مکتوبات مولانا 5- فيه ما فيه 6- مجالس سبعه و ...