گروه کارپنترز The Carpenters

[SENATOR]

گروه کارپنترز (The Carpenters)، با ملودیهای با روح و ساده ای که با دقت فراوان تنظیم شده بود، در تضاد کاملی با موسیقی پاپ / راک پر زرق و برق و افراطی دهه هفتاد بود، با این وجود آنها توانستند با 12 ترانه در فهرست Top Tenو سه ترانه شماره یک، از محبوبترین هنرمندان دهه 70 باشند.

گروه سه نفری کارپنترز در سال 1966 (وس جیکوبز نوازنده کنتر باس)

صدای آرام و زیبای کارن کارپنتر (Karen Carpenter)، بارزترین صفت ممیزه موسیقی آنها بود که به خوبی در تنظیمهای دقیق و پرمایه برادرش ریچارد (Richard) جا افتاده بود.

علی رغم اینکه این گروه دو نفری، بیشتر تحت تاثیر موسیقی پاپ دوره قبل از راک بودند، به مذاق بسیاری از طرفداران راک اند رول و عده فراوانی از علاقمندان موسیقی در سبکهای دیگر خوش می آمدند. هنگامی که محبوبیت آنها در اواخر دهه 70 رو به کاهش گذاشت،موسیقی کارپنترز همچنان از شناخته شده ترین و آشناترین محصولات هنری دهه 70 باقی ماند.

گروه کارپنترز در اواخر دهه 60، هنگامی که خانواده آنها از نیو هاون به کالیفرنیا مهاجرت کردند، شکل گرفت. در آنجا ریچارد با سابقه نوازندگی پیانو با یک تریو جاز در نیو هاون، به یادگیری پیانو حرفه ای پرداخت و در ضمن همراه با کارن و وس جیکوبز (Wes Jacobs) نوازنده توبا و بیس، گروهی تشکیل دادند.

کارن با همراهی این دو با یک کمپانی محلی به نام Magic Lamp قراردادی امضا کرد که دو تک ترانه ناموفق از او را منتشر کرد. با این وجود آنها موفق شدند در مسابقه ای به نام Battle of the Bands، که در سال 1966 در هالیوود برگذار شده بود، برنده شوند و قراردادی به نام Richard Carpenter Trio با کمپانی RCA امضا کنند.



آنها چهار ترانه ضبط کردند که هرگز منتشر نشد. در سال 1968 جیکوبز گروه را ترک کرد و پس آن با پیوستن جان بتیس (John Bettis)، گروه با نام Spectrum به فعالیت ادامه داد. با از هم پاشیده این گروه، ریچارد و کارن کارپنتر با نام خودشان به کار ادامه دادند و با ضبط تعدادی نمونه کار موفق شدند نظر هرب آلپرت (Herb Alpert)، رییس کمپانی A&M Records را به خود جلب کرده و در اوایل سال 1969 با او قراردادی منعقد کنند.



اولین آلبوم کارپنترز به نام Offering در ماه نوامبر همان سال منتشر شد اما نه این آلبوم و نه تک ترانه همراه آن که بازخوانی ترانه Ticket to Ride از گروه بیتلز Beatles بود، نظر چندانی را به خود جلب نکرد.

اما بازخوانی ترانه Close to You ساخته برت باکاراک (Burt Bacharach)، سرنوشت آنها را تغییر داد. این تک ترانه اولین رتبه اول را برای آنها به ارمغان آورد و چهار هفته در صدر جدولهای موسیقی آمریکا باقی ماند.

ترانه Close to You به یک موفقیت جهانی مبدل شد و آغازگر دوره 5 ساله ای شد که در طی آن این گروه دونفره از محبوبترین گروهها در سطح جهانی بودند.

در همین دوران کارپنترز موفق به دریافت دو جایزه گرمی (از جمله یکی برای بهترین هنرمند تازه وارد) شدند و مجموعه ای از ترانه هایی که مگی در فهرست Top Ten قرار داشت را منتشر کردند که از جمله این ترانه ها میتوان به Rainy Days and Mondays، Superstar و Yesterday Once More اشاره کرد.

[SENATOR]

پس از ترانه Only Yesterday که مقام چهارم را کسب کرده بود، محبوبیت گروه رو به کاهش نهاد و در نیمه آخر دهه 70، آنها با مشکلات خانوادگی و خصوصی درگیر بودند. ریچارد معتاد به داروهای مسکن و تخدیر کننده شد و در سال 1978 با بستری شدن در یک کلینیک ترک اعتیاد، به رفع مشکل خود پرداخت. در این حین کارن به بیماری بی اشتهایی عصبی (anorexia nervosa) دچار شد و این بیماری تا آخر عمر با او همراه شد.

در اوج مشکلات سلامتی این دو، تک ترانه های آنها دیگر به مقامهای بالا صعود نمیکرد و در سال 78، آنها حتا در فهرست 40 تایی نیز جایی نداشتند.

در نتیجه کارن تصمیم گرفت که به تنهایی کار کند و در سال 79 آلبوم سولویی را با فیل رامون Phil Ramone آغاز کرد که هرگز تکمیل نشد و او در اواخر همان سال دوباره به کارپنترز پیوست.



آنها آخرین آلبوم خود به نام Made in America را با اشعاری تازه در سال 1980 منتشر کردند. این آلبوم نوعی بازگشت تجاری به شمار می آمد و ترانه Touch Me When We're Dancing به رتبه 16 رسید. اما شرایط بیماری کارن رو به وخامت میرفت و در 4 فوریه 1983، کارن را بیهوش در منزل والدینش پیدا کردند. او همان روز در اثر ایست قلبی ناشی از بی اشتهایی عصبی، درگذشت.

مرگ کارن موجب از بین رفتن شهرت و محبوبیت کارپنترز نشد و در اواخر سال 83، یک آلبوم جدید به نام Voice Of The Heart که شامل ترانه های منتشر نشده ای از پروژه قبلی آنها بود منتشر شد.

این آلبوم با فروش بالایی مواجه شد و در بریتانیا به مقام شم رسید.آلبوم دیگری از ترانه های قبلی گروه به نام Yesterday Once More، منتشر شده در سال بعد نیز با موفقیت مشابهی روبرو شد.

انتشار آثار کارپنترز در سال 1984 با آلبوم An Old Fashioned Christmas ادامه یافت که با شش ترانه از صدای کارن که برای آلبوم Christmas Portrait ضبط شده و تکمیل نشده بود، همچنین ترانه Santa Claus Is Coming To Town مربوط به سال 74 و چند موسیقی بدون کلام، یک ترانه بدون موسیقی با صدای ریچارد تکمیل شده بود.

در سال 1990، آلبوم Only Yesterday که مجموعه بیست ترانه برگزیده کارپنترز بود، 9 هفته در مقام اول باقی ماند و دومین آلبوم پر فروش سال شناخته شد.



شهرت کارپنترز در ژاپن از سال 1971 آغاز شده بود اما در سال 1995، برای این خانواده سالی پر از موفقیت بود. یک نویسنده مشهور برنامه های تلویزیونی ژاپن به نام شینجی نوجیما Shinji Nojima، ترانه های I Need To Be In Love و Top Of The World را برای عنوان بندی سریال 13 قسمتی خود انتخاب کرد و ترانه های دیگر آنها مانند For All We Know نیز در طی ماجرای سریال استفاده شد. این سریال که Miseinen به معنای "کوچکترها" نام داشت، گروه سنی 13 تا 21 سال را مخاطب قرار داده بود که شاید تنها نام کارپنترز را از والدین خود شنیده بودند.

این سریال و موسیقی آن به شهرتی ورای تصور همه دست یافتند و CDاین دو تک ترانه موفق به دریافت صفحه پلاتین چهارگانه quadruple platinum شد. آلبوم Twenty-Two Hits of the Carpenters که توسط ریچارد انتخاب شده بود، پر فروشترین آلبوم خارجی در تاریخ ژاپن شناخته شد.