-
مدیر بازنشسته
-
-
مدیر بازنشسته
بيماري كه تشخيص آن دشوار است
در قسمت اول اين مطلب با عنوان " پاركينسون، زلزله‌اي در بدن"، درباره ي عوامل موثر در بروز اين بيماري و علائم و نشانه هاي آن براي شما صحبت کرديم. حال راه هاي تشخيص و درمان آن را مي گوييم.
يك آزمايش مشخص به تنهايي براي تشخيص پاركينسون وجود ندارد. تشخيص پاركينسون در مراحل اوليه بسيار دشوار است. بعضي از علائم بيماري با فرآيند طبيعي كهولت سن اشتباه گرفته مي‌شوند، مانند علائمي چون لرزش دست ها، اختلال در نوشتن و تغيير در قدم برداشتن.
يكي از روش‌هاي تشخيصي، آزمون ژنتيك است. آزمون ژنتيكي، امكان مشاوره ژنتيك را براي والدين فراهم مي‌كند و آنها مي‌توانند متوجه شوند كه آيا حامل ژن جهش يافته هستند يا نه و چقدر احتمال دارد كه آن را به فرزند خود انتقال دهند.
روش‌هاي تصويربرداري مغزي مانند SPECT و PET مي‌توانند ما را در تشخيص اين بيماري ياري دهند.
افراد مبتلا به پاركينسون دچار اختلال در سيستم بويايي مي‌شوند، بنابراين در بعضي موارد مي‌توان با تست بويايي پاركينسون را تشخيص داد.
سيستم اتونوم در بدن مامور تنظيم فعاليت‌هايي چون فعاليت قلب، تنفس و گوارش است. علاوه بر آن در ترشح بزاق، گشاد شدن مردمك‌ها، ترشح ادرار و ... نيز موثر است. آزمون سيستم اتونوم معمولا شامل ارزيابي تنفس، ضربان قلب، رفلكس‌ها و پاسخ به تغييرات دما مي‌شود. نتايج غيرطبيعي در اين آزمون مي‌تواند ما را به سمت پاركينسون هدايت كند.
زندگي با پاركينسون
انكار بيماري، عصبانيت و دوري از فعاليت‌هاي اجتماعي ممكن است در مبتلايان به پاركينسون ديده شود. غيرطبيعي نيست كه اين افراد از مراجعه به پزشك امتناع كنند، يا داروهايشان را مصرف نكنند.
تبديل شدن از يك فرد طبيعي و مستقل به يك بيمار با بيماري پيشرونده و مزمن براي بيماران قابل قبول نيست و به همين دليل بسياري از افراد، بيماري خود را انكار مي‌كنند.
مساله وقتي وخيم‌تر مي‌شود كه بيمار متوجه شود بيماري وي به طور كامل درمان نمي‌گردد و از علائم بيماري خلاص نمي‌شود. در اين حالت بهترين راه، كنار آمدن با بيماري است.
بهتر است اين افراد شغل‌هايي را انتخاب كنند كه بيشتر كار را بتوان در منزل انجام داد، يا از شغل‌هاي پاره‌وقت استفاده كنند.
همچنين اين افراد بايد به طور مداوم توسط پزشك ويزيت شوند. عضويت در گروه‌‌هاي حامي بيماران مبتلا به پاركينسون از نظر روحي و رواني كمك شاياني به اين افراد مي‌نمايد.
راه‌هايي براي بهبود علائم بيماري
هر چند بيماري پاركينسون درمان ندارد، اما مصرف بعضي از داروها يا بعضي روش‌هاي جراحي، وضعيت زندگي شخص را بهبود مي‌بخشد.
لوودوپا شاخص‌ترين دارويي است كه مورد استفاده قرار ميگيرد. اين دارو در مغز به دوپامين تبديل مي‌شود.
سگلين، يك مهاركننده آنزيم مونوآمين اكسيداز B است. مهار اين آنزيم موجب جلوگيري از شكسته شدن دوپامين شده و نيمه عمر آن را در مغز افزايش مي‌دهد.
داروهاي آنتي كولينرژيك نيز موجب كاهش علائمي چون لرزش و آبريزش از دهان مي‌شوند.
در مواردي كه بيماري بسيار شديد باشد، يا اين كه عوارض داروها براي فرد غيرقابل تحمل باشد، از درمان‌هاي جراحي استفاده مي‌شود.
در پاليدوتومي قسمتي از مغز كه شامل سلو‌ل‌هاي كنترل‌كننده حركات هستند تخريب مي‌شود و موجب كاهش 70 تا 90 درصدي در حركات غيرارادي فرد مي‌شود.
تحريك عميق مغز (DBS) روشي است كه در آن يك الكترود فلزي كوچك در مغز كار گذاشته مي‌شود. اين الكترود به يك ژنراتور كوچك كه زير پوست سينه ي فرد قرار ميگيرد متصل است و از طريق ژنراتور، پالس‌هايي به مغز فرد فرستاده مي‌شود. اين روش در كنترل عوارض دارو بسيار موثر است.
هر كدام از اين داروها و روش‌هاي جراحي، عوارض جانبي خاص خود را دارند و بايد روشي انتخاب شود كه بهترين فايده را براي بيمار داشته باشد.
-
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
- شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
- شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
- شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
-
مشاهده قوانین
انجمن
پاركینسون؛ زلزله‌ای در بدن
پاسخ با نقل قول
