تحرک و جنب*وجوش، از اصول مهم حیات و هستی می*باشد. از طبیعت می*توان آموخت که اگر هرچیز راکد بماند، تباه می*شود. رودخانه*ای که از جریان بازمی*ماند، خشک و فاسد می*گردد. این مثال در مورد آدم*هایی که از تحرک دست می**کشند نیز صدق*می*کند که چگونه از لحاظ روحی یا جسمی، راکد و تباه می*شوند.

ورزشکارانی که به ورزش*های تن*به*تن می*پردازند، از این نکته آگاه*اند که بازیکنانی که آرام در نقطه*ای می*ایستند، بیش*تر مورد هجوم و آسیب قرارمی*گیرند. آن*هایی که به کسب*وکار و دادوستد مشغول*اند، این*را می*دانند که اگر جریان معامله متوقف شود، کارشان تمام است. البته برای نفس*تازه*کردن، باید لحظه*ای وقفه و استراحت داشت ولی پیام اصلی، این است که هیچ*گاه از تحرک و جنب*وجوش، دست*نکشید و پیش*بروید و بیاموزید.

آمار نشان*می*دهد میانگین عمر سالخوردگان بعد از دوران بازنشستگی، بسیار پایین است و به*عبارتی دیگر، تا زمانی*که انسان به کاری مشغول می*باشد، عمرش طولانی*تر می*شود. اگر با پیرمردی 94ساله به گفت*وگو بنشینیم و راز طول عمر او را بپرسیم، اغلب، این جواب را خواهیم شنید که «من در تمام این*مدت، دست از کار نکشیدم و همین باعث شد جسم و روحی سالم داشته باشم.»

پاداشی که از کار و فعالیت خود به*دست می*آوریم، این است که در هنگام کار و فعالیت، فرصت پرداختن به دلهره*ها و اضطراب*های شخصی را نداریم. در فعالیت و جنب*وجوش ما، شادی نهفته است. اصل «جنب*وجوش و حرکت»، ما را از دلواپسی*ها و اختلال*های فکری و جسمی جدا می*سازد و شادمانی و نشاط را برای*مان به*همراه می*آورد.

اگر از چیزی استفاده نکنیم، آن*را از دست می*دهیم؛ این اصل به*خصوص در مورد وضع جسمانی ما صدق می*کند. فرص*کنید که تصمیم*می*گیرید مدت 3سال روی صندلی چرخ*دار بنشینید و هیچ تحرکی نداشته باشید. در آن*صورت، پس از گذشت آن*مدت، وقتی می**خواهید از صندلی پایین*بیایید، باشگفتی درمی*یابید که قدرت تحرک خود را از دست داده و حتی قادر به راه*رفتن هم نیستید.

این مثال در مورد هر مهارتی، صادق است. هر نوازنده*ی ماهری، اگر به مدت 12ماه، نواختن را کنار بگذارد، مدتی طول خواهد کشید تا باز بتواند به مهارت و استادیِ سابق، سازش را به صدا درآورد. به این*ترتیب، ناچاریم همواره خود را مشغول به*کار سازیم یا به*عبارتی پیوسته در حال تمرینِ زیستن باشیم.

هنگامی*که به آموختن می*پردازید و بر دانش و معلومات خود می*افزایید، احساس می*کنید از شهامت و شجاعت بیش*تری برخوردار شده*اید و درضمن افکار منفی و نگران*کننده را از سر رانده**اید. هیچ*کس نمی*تواند با پناه*بردن به رختخواب و در را به روی خود قفل*کردن، شهامت و دلیری خویش را نگاه داشته و آن*را پس*انداز کند! هنگامی* می*توانیم به قدرت و جرأت خود پی*ببریم که وارد آوردگاه زندگی شده و به مصاف مشکلات و ناملایمات برویم.

باید ذهن خود را همواره در حال خلاقیت و باروری نگاه داریم. هیچ*دلیلی وجود ندارد که با مرور خاطرات گذشته، خود و به*ویژه نیروی فکری خویش را ناتوان*تر و ضعیف*تر از پیش احساس کنیم.

این قاعده را در مورد پول نیز می*توان به*کار گرفت. پول را باید به*کار انداخت و از آن استفاده کرد و بهره*ی لازم را به*دست آورد. پول، نیاز به گردش دارد. کسانی*که ثروتی سرشار و پولی هنگفت دارند، به*طور معمول سرمایه*ی خود را راکد نگذاشته*اند.

نظام گیتی، ما را تشویق و ترغیب به*کار و فعالیت می*کند. با کار و تمرین، می*توان بر دانش و معلومات خود، افزود و از آن* بهره برد.