همانطور كه غيبت كردن حرام است، گوش دادن به غيبت هم گناه به حساب آمده و حرام مي باشد. از برخي روايات استفاده مي شود كه گوش كننده غيبت همانند غيبت كننده است؛ چنان كه امام علي(ع) فرمود:" گوش كننده به غيبت، نيزغيبت كننده است."
از برخي روايات استفاد مي شود كه رد كردن غيبت واجب است و در روايتي از رسول اكرم(ص) رد كردن غيبت را باعث دفع شر و بدي از غيبت كننده عنوان نموده اند. امام صادق عليه السلام به نقل از رسول خدا فرمود:" آگاه باش كسي كه بر برادر خود منت بگذارد و غيبتي را كه در مجلسي درباره او شنيده است رد كند، خداوند متعال هزار باب از بدي در دنيا و آخرت از او رد مي كند و اگر با وجود توانمندي از اين كار خودداري ورزد، براي او مثل گناه كسي است كه هفتاد بار او را غيبت كرده باشد، خواهد بود."
روايت ديگري در اين زمينه از رسول خدا(ص) آمده است. آن بزرگوار فرمود:
" اي علي! كسي كه نزد او برادر مسلمانش غيبت شود و بر ياري كردن برادرش- دفع غيبت او- توانا باشد و او را ياري نكند، خداوند او را در دنيا و آخرت رسوا مي كند."
نكته ظريفي را مرحوم شيخ انصاري در تفسير اين روايات آورده و آن اين است كه مقصود از ياري رساندن غيبت شونده غير از نهي از غيبت است؛ بلكه منظور آن است كه هرگاه غيبت كننده عيبي دنيايي را مطرح كرد، شخص در جواب بگويد اينها كه عيب نيست؛ بلكه گناه كردن عيب است؛ و اگر عيبي اخروي مطرح كند، براي ياري كردن برادر ديني اش بگويد: بالاخره افراد گاهي مرتكب خطا مي شوند بهتر است براي او طلب آمرزش شود نه عيب جويي و غيبت.
نكته ديگر اين كه گاه شنونده غيبت با برخي حركات مشوق غيبت كننده مي شود، مثلاً وقتي غيبتي مي شود مكرر" استغفار" كند يا كلامي مثل " عجب" و... بگويد.
اين حركات غيبت كننده را به ادامه كار تشويق مي كند و طبعا حرمت آن محرز و مسلم است.