شعر مثنوی زیبا

[sami rad]

باز این شیرین زبان را باز کرد

مریم ما مثنوی آغاز کرد

مریم ما شور می ریزد به شعر

پرتوی از نور می ریزد به شعر

باده ی عرفان به جامم می کند

شهد نابش را به کامم می کند

روشن از مریم شود آوای دل

وای دل ای وای دل ای وای دل