خواجه عبدالله انصاری






خواجه عبدالله انصاری ملقب به شیخ الاسلام و معروف به پیر انصار و

پیر هرات ازدانشمندان و عارفان قرن پنجم است که در سال 481 ه.ق

در هرات در گذشت .

از آثار مشهور او الهی نامه ، زادالعارفین ، مناجات نامه و رساله ی دل

وجان را می توان نام برد . مناجات های خواجه عبدالله انصاری مسجع

، لطیف ، دلنشین ساده و سرشار از مضامین عرفانی است .




یکی از مناجات وی :



"به نام خدای که نام او راحت روح است و مفتاح فتوح است و سلام او

در وقت صباح مومنان را صبوح* است و ذکر او مرهم دل مجروح

است و مهر او بلانشینان را کشتی نوح است . ای کریمی که بخشنده ی

عطایی و ای حکیمی که پوشنده ی خطایی و ای صمدی که از ادراک

خلق جدایی و ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی و ای خالقی

که راهنمایی و ای قادری که خدای را سزایی ، جان ما را صفای خود

ده و دل ما را هوای خود ده و چشم ما را ضیای* خود ده و ما را آن

ده که آن به و مگذار ما را به که و مه* .

الهی ، عبدالله عمر بکاست اما عذر نخواست .

الهی ، عذر ما را بپذیر ، بر عیب های ما مگیر .

الهی ، ترسانم از بدی خود ؛ بیامرز مرا به خوبی خود .

الهی ، در دل های ما جزتخم محبت خود مکار و بر تن و جان های ما

جز الطاف و مرحمت خود منگار و بر کشته های* ما جز باران رحمت

خود مبار ."

·کلمات مبهم :

صبوح = شراب / ضیای = نور / کشته های = عبادات / که و مه =

کوچک وبزرگ