فریدون مشیری
فریدون مشیری
فریدون مشیری در سی ام شهریور ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. جدپدری اش به واسطه ماموریت ادرای به همدان منتقل شده بود و ازسرداران نادرشاه بود. پدرش ابراهیم مشیری افشار فرزند محمددر سال ۱۲۷۵ شمسی در همدان متولد شد و در ایام جوانی بهتهران آمد و از سال ۱۲۹۸ در وزارت پست مشغول خدمت گردید .او نیز از علاقه مندان به شعر بود و در خانواده اوهمیشه زمزمهاشعار حافظ و سعدی و فردوسی به گوش می رسید.
مشیری سالهای اول و دوم تحصیلات ابتدایی را در تهران بود وسپس به علت ماموریت اداری پدرش به مشهد رفت و بعد از چندسال دوباره به تهران باز گشت و سه سال اول دبیرستان را دردارالفنون گذراند و آنگاه به دبیرستان ادیب رفت. به گفته خودش:«در سال ۱۳۲۰ که ایران دچار آشفتگی هایی بود و نیروهایمتفقین از شمال و جنوب به کشور حمله کرده و در ایران بودند مادوباره به تهران آمدیم ومن به ادامه تحصیل مشغول شدم . دبیرستانو بعد به دانشگاه رفتم. با اینکه در همه دوران کودکی ام به دلیلاینکه شاهد وضع پدرم بودم و از استخدام در ادارات و زندگیکارمندی پرهیز داشتم ولی مشکلات خانوادگی و بیماری مادرمو مسائل دیگر سبب شد که من در سن ۱۸ سالگی در وزارتپست و تلگراف مشغول به کار شدم و این کار ۳۳ سال ادامه یافت.در همین زمینه شعری هم دارم و با عنوان عمر ویران».
او از دوران نوجوانی به شعر علاقمند شد و ازهمان سالها شعرسرودن را آغاز کرد بطوری که دراولین سالهای دوران دانشجوییدفتری از غزل و مثنوی داشت و از 1330 به بعد آثارش را انتشارداد و علاقمندان بسیاری پیدا کرد.
مادرش اعظم السطنه ملقب به خورشید به شعر و ادبیات علاقه مندبوده و گاهی شعر می گفته، و پدرمادرش، میرزا جواد خان مؤتمنالممالک نیز شعر میگفته و"نجم "تخلص می کرده و دیوان شعریدارد که چاپ نشده است.فریدون مشیری در سال ۱۳۳۳ ازدواج کرد. همسر او اقبال اخواندانشجوی رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود.او هم پس از ازدواج، تحصیل را ادامه نداد و به کار مشغول شد.فرزندان فریدون مشیری، بهار (متولد ۱۳۳۴) و بابک (متولد۱۳۳۸) هر دو در رشته معماری در دانشکده هنرهای زیبایدانشگاه تهران و دانشکده معماری دانشگاه ملی ایران تحصیلکردند .دیوان اشعار :چرا کشور ما شده زیر دست
چرا رشته ملک از هم گسست
چرا هر که آید زبیگانگان
پی قتل ایران ببندد میان
چرا جان ایرانیان شد عزیز
چرا بر ندارد کسی تیغ تیز
برانید دشمن ز ایران زمین
که دنیا بود حلقه، ایران نگین
چو از خاتکی این نگین کم شود
همه دیده ها پر زشبنم شود
پاسخ با نقل قول
