-
الشعرای بهار
الشعرای بهار
<h3 dir="rtl" style="margin: 12pt 0in 3pt;">
میرزا محمد تقی بهار متخلص به بهار12 ربیع الا ول سال 1304 ه.ق
در مشهد بدنیا آمد .وی پسر ملک الشعرا محمد کاظم صبوری می باشد
، بهاربی تردید یکی ازبزرگترین گویندگان پارسی در چند قرن اخیر
تاریخ ادبی ایران است او نه تنها شاعری زبان آور بلکه محققی
بزرگ و فعال واستادی لایق و روزنامه نگاری مبتکر و پر ارزش
بود .
وی از هفت سالگی به سرودن شعر پرداخت ودر چهارده سالگی به
همراه پدرش در مجامعآزادیخواهان حاضر شد و به مشروطه خواهی
دل بست سخن او در سطحی بالاتر از آثار همه ی شاعران عهد
انقلاب قرار می دهد :
باشه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست
کار ایران با خداست
مذهب شاهنامه ایران ز مذهب ها جداست
کار ایرن با خداست ...
به هنگام جنگ جهانی اول بهار که به تهران تبعید شده بود به مشهد
بازگشت و روزنامه ((نوبهار)) را تاسیس کرد وی در اواخر عمر
بکار تحقیق و تدریس و نویسندگی می پر داخت .
بهار در سال 1370 ه.ق در گذشت .
دیوان اشعار :
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه تر کن
زاه شرر بار این قفس را
بر شکن و زیرو ز بر کن
بلبل پر بسته ز کنج قفس در آ
نغمه ی آزادی نوع بشر سرا
و از نفسی عرصه ی این خاک تیره را
پر شرر کن
</h3>
-
کلمات کلیدی این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
- شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
- شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
- شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
-
مشاهده قوانین
انجمن