فردوسی








حکیم سید ابوالقاسم فردوسی طوسی در سال 329 هجری شمسی در

روستا باژ از ناحیه طبرستان طوس متولد شد و در سال 411 هجری

شمسی در همان روستا و در باغی ملک او بود و الان همان آرامگاه

اوست مدفون گردید .

وی سی و پنج سال برای سرودن شاه نامه رنج برد و تمام دارایی خود

را ازدست داد و در پایان عمر تهی دست شد چرا که عاشق ایران بود

وبه ایرانی بودنش عشق می ورزید .

فردوسی حدود (369_376) به نظم داستان های حماسی بود که به

عنوان مثال می توان از : ((بیژن و گرازان)) یا ((منیژه و بیژن)) این

ابیات می تواند دلیل اثبات این گفته باشد :




"شبی چون چاه بیژن تنگ و تاریک

چو بیژن در میان چاه و او من

ثریا چون منیژه بر سر چاه

دو چشم من بر او چون چشم بیژن"






و دریک قطعه منسوب به فردوسی نیزاشاراتی به داستان بیژن

می بینیم :




"در ایوان ها نقش بیژن هنوز

به زندان افراسیاب اندر است"




روحش شاد یادش گرامی





دیوان اشعار :



از آغاز باید بدانی درست

سرمایه گوهران از نخست

که یزدان ز ناچیز چیز آفرید

بدان تا توانایی آرد پدید

سرمایه گوهران این چهار چیز

برآورده بی رنج و بی روزگار

یکی آتشی بر شده تابناک

میان آب و باد از بر تیره خاک

نخستین که آتش به جنبش دمید

ز گرمیش پس خشکی آمد پدید

وزان پس ز آرام سردی نمود

ز سردی همان باز تر می فزود

چو این چار گوهر به جای آمدند

ز بهر سپنجی سرای آمدند

گهرها یک اندر دگر ساخته

ز هرگونه گردن بر افراخته

پدید آمد این گنبد تیز رو

شگفتی نمایند نوبه نو

ابر ده و دو هفت شد کدخدای

گرفتند هر یک سزاوار جای

در بخشش و دادن آمد پدید

ببخشید دانا چنان چون سزید

فلک هایک اندر دگر بسته شد

بجنبید چون کار پیوسته شد

چودریاوچون کوه وچون دشت وراغ

زمین شد به کردار روشن چراغ


+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و یکم شهریور 1386ساعت 20:36 توسط عرفان | 7 نظر