خصوصيات يک دوست خوب
در عصر امروز، اغلب ما با اطرافيان خود رابطه اي دوستانه و گاه صميمي برقرار مي کنيم. برخي مواقع به آن ها اطمينان مي کنيم و مسايل شخصي زندگيمان را برايشان بازگو مي کنيم و حتي اولويت هايي برايشان قائل مي شويم يا امکاناتي در اختيارشان قرار مي دهيم، با آن ها به گردش و تفريح مي رويم و رفت و آمد خانوادگي برقرار مي کنيم.
دليل تمام اين اعتمادها و محبت ها اين است که ما نسبت به آن ها احساس نزديکي، صميميت و رفاقت مي کنيم، اما تا به حال به اين موضوع فکر کرده ايد که رفاقت و دوستي هم مشخصه هايي دارد؟ البته اين مشخصه ها به صورت رسمي گردآوري و تدوين نشده و در آداب اجتماعي چندان مورد توجه قرار نمي گيرد اما نکاتي هست که معمولا در رابطه هاي کاملا صميمي و دوستانه بيشتر به چشم مي خورد و احساس مي شود شايد همين جزييات کوچک است که يک رابطه معمولي را به يک رابطه دوستانه و صميمي تبديل مي کند!
مشخصه هاي دوستي واقعي
-دوستان معمولي تنها به صورت اتفاقي و اجباري، مانند حضور در محل کار يا دانشگاه و... يکديگر را ملاقات مي کنند اما دوستان واقعي هرگاه که فرصت يابند در کنار يکديگر خواهند بود.
-دوستان معمولي حتي اسم پدر و مادر يکديگر را نمي دانند اما دوستان واقعي شماره تلفن آن ها را هم در اختيار دارند.
-يک دوست معمولي در ميهماني هاي شما هديه مي آورد و خيلي رسمي برخورد مي کند اما يک دوست واقعي زودتر مي آيد تا در انجام کارهاي ميهماني به شما کمک کند و ديرتر مي رود تا همه چيز را سروسامان دهد.
-دوستان واقعي مرتبا با يکديگر تلفني صحبت مي کنند اما دوستان معمولي هرگاه که کاري با همديگر داشته باشند، تماس مي گيرند.
-دوست معمولي سعي مي کند از مشکلات شما باخبر شود اما دوست واقعي تلاش مي کند تا مشکل شما را حل نمايد.
-دوستان واقعي در غياب يکديگر حامي و مدافع هم هستند اما دوستان معمولي در غياب طرف مقابل از او بدگويي مي کنند.
-يک دوست معمولي ضعف هاي شما را ناديده مي گيرد اما دوست واقعي سعي بر رفع آن ها دارد.
-دوستان معمولي وقتي بينشان بحثب پيش بيايد، رابطه شان را تمام شده مي دانند يا ارتباطشان کم تر مي شود اما دوستان واقعي بعد از يک دعوا به همديگر تماس مي گيرند.
-يک دوست واقعي ناموس، فرزند يا والدين شما را مانند نزديکان و نواميس خود مي داند اما دوست معمولي چنين احساسي ندارد.
-دوستان معمولي هميشه از يکديگر انتظار دارند اما دوستان واقعي خواهان اين هستند که ديگري روي کمک آن ها حساب کند.
-دوست معمولي کم تر از شما قدرشناسي مي کند اما دوست واقعي هميشه خود را مديون شما مي داند.
-يک دوست معمولي تمايلي به شنيدن توانايي ها و موفقيت هاي شما ندارد اما دوست واقعي خوبي ها و موفقيت هاي شما را براي ديگران تعريف و به آن ها افتخار مي کند.
-دوست واقعي وقتي دلگير است به شما تماس مي گيرد اما در چنين مواقعي دوست معمولي از شنيدن صداي شما بيزار است.
-دوست واقعي براي رفع نگراني ها و مشکلات شما از منافع خود مي گذرد اما دوست معمولي سعي دارد از منافع شما سود ببرد.
-دوست واقعي در غياب شما مشکلاتتان را حل مي کند اما دوست معمولي نسبت به آن ها بي تفاوت است.
-دوست واقعي آبروي شما را حفظ مي کند اما دوست معمولي تنها به فکر لذت خويش است.
-هنگامي که شما بيراهه مي رويد دوست معمولي کم تر به شما گوشزد مي کند اما دوست واقعي به شما سيلي هم مي زند.
-دوست معمولي تمايلي به درک خواسته هاي شما ندارد اما دوست واقعي همه چيز را درک مي کند.
-دوست معمولي هزينه ها را به گردن شما مي اندازد اما دوست واقعي تمام هزينه ها را گردن مي گيرد.
-دوست معمولي کم تر براي شما وقت مي گذارد اما دوست واقعي از اين کار لذت مي برد.
-دوست واقعي هميشه با شما يک گونه رفتار مي کند اما دوست معمولي بسته به شرايط و موقعيت رفتارش با شما تغيير مي کند.
-دوست واقعي به شما دروغ نمي گويد.
-وقتي در بيمارستان بستري هستيد يک دوست معمولي به ملاقات شما مي آيد اما دوست واقعي کنار شما مي ماند.
با شناخت اين موارد بهتر مي توان نوع رابطه دوستي با ديگران را تعيين کرد، بهتر است هرگونه که طرف مقابل مي پسندد با او رفتار کنيد تا ارتباطي بهتر و طولاني تر داشته باشيد.
پاسخ با نقل قول
.gif "icon-2"){kind=icon}
