هر سگی، از هر نژادی که باشد تنها یک زبان را می شناسند. شما و سگتان احتمالاً اشاره های یکدیگر را بدون فکر زیاد به خوبی درک می کنید. اما زمانیکه سگ شما رفتاری متفاوت ارائه دهد، یا زمانیکه شما سعی به برقراری ارتباط با یک سگ جدید دارید یا زمانیکه با سگی که هیچ شناختی از آن ندارید مواجه اید، شناخت زبان اشاره بین المللی آنها به شما کمک شایانی خواهد کرد.

در نظر بگیرید به همراه سگتان عازم کشوری هستید و قرار است با یکنفر و سگش ملاقات داشته باشید، تنها چند دقیقه برای دو سگ فرصت کافی خواهد بود تا به درک همدیگر نائل شده و نسبت به هم شناخت پیدا کنند. پس از سپری شدن یک ساعت، شما هنوز در فکر این هستید که آیا تا به آن لحظه رفتاری شایسته داشته اید یا حرکات اشاره دستتان درست بوده است و..... اما در عوض سگها به خوبی می دانند چگونه عمل کنند، سگ رهبر اول غذا می خورد.



کاربرد علامت و نشانه در سگها

درست است که یک سگ قادر به صحبت نیست و برعکس انسانها، فاقد هر نوع حرکات دست و اشاره می باشد، اما شما می توانید بخشهای کلیدی از رفتار یک سگ را برای تخمین چگونگی احساسات و عکس العمل ه ای او در دنیای اطراف، بررسی و مشاهده نمائید.

صورت: اگر چه ماهیچه های صورت سگ، مانند انسان نمی باشد، اما آنها قادرند در زمان گیجی یا در حین تصمیم گیری پیشانی خود را چین انداخته و صاف کنند . در صورتیکه سگ شما مایل به ابراز مسائل بیشتری باشد، ممکن است پلک خود را بطور عجیبی بالا انداخته و سر خود را به یک سمت کج کند.

چشمها: چشمهای یک سگ زمانیکه به یک موجود زنده ای که نسبت به آن حس دوستی دارد و همینطور زمانیکه تمایل به بازی دارد، شروع به درخشش می کنند. زمانیکه نگران است، مردمکهای چشمش گشاد شده و سفیدی چشمهایش به خوبی نمایانگر می شود. زمانیکه خشمگین است یا قصد دفاع از خود دارد، چشمهایش را باریک کرده و هرگونه حرکت شما را دنبال می کند. در این مرحله، نگاه نکردن به چشمهای سگ بسیار حائز اهمیت است چرا که درصورتیکه به او نگاه کنید، برداشت سگ از نگاه شما نزاع به جهت دفاع از خود می باشد.

لبها، دندانها و زبان: گاهی در شرایطی معمولی زبان یک سگ در حالت استراحت بیرون است. در صورتیکه تقاضای چیزی از سوی شما یا زمانیکه شاد است و تمایل به بازی دارد، لبهای خود را به شکل لبخند میکشد به نحوی که دندانهایش مشخص می شود. این حالتی است که یک سگ تنها با انسانها و نه با سایر سگها ابراز می دارد. اما دقت کنید زمانیکه سگ دندان های خود را روی هم گذاشته و به شما نشان می دهد و بینی خود را چین می اندازد، بی شک او آماده حمله است.

گوشها: حس شنوایی سگها بسیار تیزتر از ما و حتی سگهایی است که دارای گوشهای نرم می باشند. آنها قادرند گوشهای خود را به دنبال صدا به حرکت در آورده و یا به سمت صدا برگردانند. زمانیکه گوشهای سگ تیز می شود، او در حال استراحت، گوش سپردن یا وانمود به پذیرش کاری است. اگر گوشها به سمت عقب رفته اند، گاهی به نشانه احترام و تسلیم بوده و گاهی صراحتاً احساس ترس دارد.

دم: زمانیکه سگ شاد است یا تمایل به بازی دارد، دم خود را تکان می دهد. این حرکت به راستی شاخصی است از انرژی سگ. زمانیکه او مطیع و فرمانبردار است دم او بین پاها قرار دارد. دم سفت و سخت شده در پشت سگ، نشانگرآن است که سگ آماده پرش است، زیرا سگها از دم خود را در حین پریدن استفاده می کنند.

صدا: سگها، حیواناتی صوتی هستند. آنها زوزه می کشند، پارس می کنند، ناله می کنند، فریاد می زنند و خرناس می کشند. درجه صدای سگها در حالتهای مختلف احساسی افزایش می یابد. پارس کردن ممکن است از سر بازی یا خشم باشد. برخلاف نشانه های بدنی، صداهای سگ می تواند دارای معانی مختلف در سگهای مختلف باشد.



حالتها دنیایی از حرف هستند

زمانیکه دو سگ همدیگر را ملاقات می کنند، در مدت زمانیکه صاحبان آنها در کشمکش آشنایی با یکدیگرند، آنها به نوعی حرکات نمایشی رقص مانند را اجرا کرده اند. با بدن و دم منقبض شده، به دور هم می چرخند و یکدیگر را می بویند، در سکوت نتیجه گیری می کنند و به مبادله اطلاعات می پردازند و ضمناً آماده اند تا در صورت نیاز از یکدیگر دفاع کنند. گوشهای خود را به عقب می دهند. معمولاً در لحظه اول از نگاه مستقیم با یکدیگر می پرهیزند، به تخمین جثه و اندازه هم می پردازند، قوی و ضعیف بودن، نوع جنثیت و وحشی یا رام بودن طرف مقابل را تجزیه و بررسی می کنند. غالباً یکی از سگها، سرش را پشت گردن سگ مقابل می برد یا بینی سگ مقابل را گاز می گیرد. این به معناست که آنها آماده دعوا و پرخاشگری با یکدیگرند و نهایتاً یکی از آنها تسلیم شده و دراز می کشد. کمی بعد، از یکدیگر جدا شده و ادرار میکنند. این زمانی است که آنها بر اینکه کدامیک سگ غالب و قویتری است به توافق رسیده اند.

سگها زبان اشاره را از مادرشان در هشت هفته ابتدایی تولدشان می آموزند و این نوع ارتباط را با خواهران یا برادران خود آزمایش می کنند. در صورتیکه سگی این آموزش را از دست دهد، در نحوه ارتباطاتی خود در طول دوران زندگی اش با دیگر سگها با مشکل مواجه خواهد شد.

حالت عمومی: زمانیکه سر سگ رو به بالا قرار دارد، نشانه هشیاری او است. دم او آزادانه حرکت کرده و فک او انبساط دارد.

دعوت به بازی: سگ خرسند و شاد، خواسته خود را برای دعوت به بازی با جنباندن دم و کمی در حالت خم در می آورد. دستهای جلوی او خم ، ستون فقراتش پشتش به سمت پائین انحنا می یابد و باسن او رو به بالا قوس پیدا میکند. سر او در حالت انتظار به سمت بالا است تا بتواند توجه شما را بخود جلب نماید. ممکن است یک دست خود را بالا برده یا سرش را به یک سمت خم کند.

تفویض: سگ به سمت پائین خیز بر میدارد و در ظاهر تظاهر به آرامش می کند. ممکن است دست خود را مانند زمان دعوت به بازی بالا ببرد، اما گوشهایش رو به عقب و دم او پائین است. او یا به سمت جلو می رود، یا می خروشد و می خواهد او را در مقابل مردم یا دیگر سگها آرام نمائیم.

پرخاشگری از روی ترس و واهمه: سگی که احساس اضطراب و خطر می کند، بدنش منقبض و دمش سفت می شود، هر چند که دمش در حال حرکت باشد. پاهای عقبی او آماده دویدن یا پرش است. دندانهایش را نشان می دهد، گوشهایش رو به عقب و موهای پشت او سیخ می شود. پی در پی از روی خشم می غرد و خرناس می کشد تا به عاملی که موجب توحشش شده، هشدار دهد.

پرخاشگری غالب: سگ دندانها را نشان داده، به شما خیره می شود و با دمی که به آرامی تکان میدهد با اطمینان خاطر به سمت جلو پیش می آید و گوشهایش به نشانه هشیاری رو به جلو است.

فرمانبرداری جامع (کلی):سگ دم را می اندازد و آن را بین پاهای خود گرد میکند. سرش برای پرهیز از تماس چشمی با شما پائین است. اگر سگ نگران نباشد، سرش را کمی کج کرده و گوشهای خود را به نشانه اعتماد بالا می برد.