باغ سازی نزد ایرانیان سابقه دیرینه ای دارد. باغ در فرهنگ ایرانی همانند كشتی نوح كه موجودات زنده را حفظ كرد، دارای اهمیت است. در این میان چهار باغ به خاطر چهار عنصر مقدس و گردونه زندگی، از اهمیت خاصی برخوردار بود.باغ سازی در كردستان به دلیل علاقه مندی والیان كردستان به سبك معماری ایرانی و باغ سازی ایران، رونق و گسترش یافت. از چندین چهار باغ، اكنون فقط نام برخی از آنها در كردستان باقی مانده است.
باغ امیریه

یكی از باغ های قدیمی شهر سنندج كه در دامنه كوه آبیدر قرار دارد باغ امیریه است. این باغ كه از باغ های شاخص استان كردستان محسوب می شود، توسط " امیر نظام گروسی" كه مدتی نماینده دولت در كردستان بود، ساخته شد.باغ امانیه

از دیگر باغ های دامنه آبیدر، باغ " امانیه" است كه به وسیله " امان الله خان اردلان" ایجاد شد. هر چند شكل و فرم این باغ ها با تغییرات فراوان مواجه بوده، اما هنوز به نام های قدیمی شناخته می شوند.چهارباغ خسروآباد

یكی از چهارباغ های معروف منطقه غرب كشور كه شاید بتوان آن را پس از چهارباغ اصفهان قرار داد، چهارباغ خسروآباد سنندج است كه احتمالاً در زمان كریم خان زند و خسروخان اول اردلان ایجاد شده بود. این چهارباغ در مقابل عمارت با شكوه خسرو آباد، درحد فاصل خیابان های كشاورز و بلوار شبلی و خیابان اردلان واقع بود.این باغ كه دقیقاً به وسیله چهار خیابان به چهار قسمت تقسیم شده بود، تا حدود سال 1345 نیز موجود بود، اما شهر سازی جدید موجب شد تا به جای آن خانه هایی كه اكنون پیرامون این عمارت وجود دارند، احداث شوند. جز درختان پیرامون عمارت و جوی آب مركزی، دیگر عناصر چهار باغ از بین رفته و بسیاری از درختان و حوضچه ها نابود شده اند. ( توضیح مفصل در مورد این چهار باغ در كتب تحفه ناصری، حدیقه ناصری و تاریخ مستوره آمده است.)
از دیگر چهارباغ های قدیمی

باید ازچهارباغ گروس در جنوب بیجار نام برد كه اعتماد السلطنه در" مرآت البلدان" توصیف جامعی از آن ارایه و احداث آن را به سال 1104 هـ.ق نسبت داده است.چهارباغ سنندج نیز از چهار باغ های نابود شده است . به نظر می رسد كه محله قدیمی چهار باغ سنندج، در قدیم جایگاه این چهارباغ بود. در تاریخ اردلان به این چهارباغ اشاره شده است.