مجسمه آزادی یا تندیس آزادی (Statute Of Liberty) که نام رسمی آن Liberty Enlightening The World (آزادی روشنگر جهان) است در سال 1886 میلادی توسط فرانسه به ایالات متحده آمریکا هدیه داده شد. (1) در 28 اکتبر آن سال «استیفن گراور کلیولند» رئیس جمهوری وقت آمریکا مجسمه آزادی را در محل فعلی آن (دهانه رود هودسن - Hudson) در جزیره آزادی که تا محله منهتن شهر نیویورک دو هزار و ششصد متر و تا شهر جرسی سیتی ایالت نیوجرسی 600 متر فاصله دارد قرار داد. این مجسمه بنا بود در سال 1876 به مناسبت یکصدمین سالگرد استقلال آمریکا به اتمام برسد. ولی به علت پاره ای از مشکلات مانند حمل آن به آمریکا طولانی شدن جریان ساخت و ... با ده سال تأخیر بر فراز آب‌های آتلانتیس ایستاد. این مجسمه با دست راست خود مشعلی فروزان را بالای سر نگه داشته و در دست چپش نیز یک لوح سنگی وجود دارد که بر روی آن با شماره‌های رومی نوشته شده JULY IV MDCCLXXVIکه نشانگر 4 ژوئیه 1776 میلادی (تاریخ استقلال آمریکا) است. (2)
مجسمه آزادی فقط یک تندیس ساده نبود. بلکه نماد رازگونی از یک جریان مخفی و مخوف بود که سال‌ها بعد نبض حیات سیاسی اقتصادی فرهنگی و نظامی جهان را به دست گرفت. لذا آنچه قرار است در این جستار به آن پرداخته شود نگاهی جدید و از زاویه ای دیگر به اسرار پشت پرده مجسمه ای است که آنرا به اصطلاح تندیس آزادی می خوانند.
سال‌ها قبل‌تر از آن یک یهودی دریانورد به نام کریستوفر کلمپ با مشورت با محافل یهودی اسپانیا و با توجه به اطلاعات و شواهدی که از وجود سرزمینی در آنسوی اقیانوس اطلس داشت با نیت پیدا کردن ارض موعود عهد عتیق سرزمین خالی از سکنه ای (!) را می یابد (3) كه اندكی بعد مورد توجه پیوریتن‌های انگلیسی قرار می گیرد. این مسیحیان یهودی به محض ورود به امریکا آنرا ارض موعود نامیده و بومیان آن سرزمین را کنعانیان پنداشته و تا جایی که می توانند آنها را قتل‌عام می‌کنند. (4)
اولین کتابی که در امریکا به چاپ می رسد «مزامیر داوود» است. پیوریتن‌ها نام‌های عبری بر فرزندان خیابان‌ها و شهرهای خود می گذارند. تا جایی که باید پسوند «DC» در نام شهر «Washington DC» را David Capital یعنی (پایتخت داوود) دانست. (5) نهایتآ پس از مدت‌ها جنگ داخلی سرانجام در چهارم ژوئیه 1776 اولین کشور تمام فراماسونری جهان یعنی امریکا استقلال خود را اعلام می نماید. بعد از یک قرن یعنی درسال 1886 میلادی فرانسه به مناسبت یکصدمین سالگرد استقلال امریکا مجسمه آزادی را در چند تکه مجزا توسط کشتی به امریکا هدیه می کند. (6)

فردریك آگوست بارتولدی طراح مجسمه آزادی - فراماسونر
طراح اصلی این مجسمه «فردریک آگوسته بارتولدی» مجسمه‌ساز ماسون فرانسوی بود. البته سازه درونی آن را «الکساندر ایفل» مهندس فرانسوی برج ایفل طراحی نمود. مهندسان و طراحان دیگری نظیر «ژوزف پولیتزر» و «اوژن ویوله لودوک» نیز در جریان ساخت آن نقش داشتند. (7) ویژگی مشترک تمامی این مهندسان و طراحان عضویت در لژهای فراماسونری فرانسه بود. تا جایی که به عنوان مثال بسیاری از نماد شناسان برج ایفل را یک «ابلیسک» فانتزی می دانند. (8)
در ابتدا سازندگان فرانسوی آن اعلام نمودند که این مجسمه نماد «تائیس» معشوقه اسکندر است. اما نکته ظریفی که در این میان نادیده ماند چیز دیگری بود که بعدها نشریه ماسون ترک آنرا فاش ساخت و آن شباهت بسیار زیاد چهره این مجسمه با «ایسیس» اسطوره مصر باستان و الهه مورد تقدیس ماسونها بود. بعدها فردریک بارتلدی در پاسخ به انتقاد افرادی که بیان می‌داشتند این مجسمه از نظر فرم صورت به «تائیس» هیچ شباهتی ندارد گفت: من در طراحی این مجسمه از چهره مادر بیوه خودم الهام گرفته ام. (9) آری! بارتلدی راست می‌گفت. ولی منظورش از مادر بیوه «ایسیس» بود که در واقع مادر بیوه معنوی تمامی ماسون‌ها منجمله خود او بود. (10)
پس از انتقال این مجسمه به نیویورک امریکایی‌ها با هزینه ای نزدیک به 200 هزار دلار پایه‌ای 46 متری از جنس گرانیت برای آن ساختند تا مجسمه را بر روی آن قرار دهند. حال که فراماسون‌های فرانسوی برای امریکا سنگ تمام گذاشته بودند ناپسند می‌نمود اگر طراحان امریکایی دست روی دست می گذاشتند و البته در عمل نیز چنین نشد و درنهایت پایه گرانیتی آنها یک کپی محض از معبد کذایی سلیمان از آب در آمد. معبدی که ماسون‌ها برای رسیدن به نظم نوین جهانی و تشکیل حکومت ماسونی - یهودی خویش بالاخره باید آنرا بر بقایای مسجد الاقصی بنا کنند. با این تفاسیر جای تعجب هم نخواهد داشت اگر ارتفاع این ساختمان 46 متر یعنی مجموع 33+ 13 (دو عدد مورد علاقه فراماسون‌ها) باشد و خود تندیس نیز دارای 168 پله به علاوه 1 نیم پله (مجموعآ 169 پله) باشد که بازدیدکنندگان را تا بالای برج راهنمایی کند! (169 = 13 X13)
بارتلدی بر روی تاج این مجسمه هفت شعاع نور قرار داد تا بیش از پیش نمادهای ماسونی این تندیس ننگ و نیرنگ را آشکار سازد. عدد هفت در کنار سمبل‌های گوناگون نور از دیر باز ستوده مصریان باستان و یهودیان و کابالیست‌های مصر زده بود. همانگونه که آن را در شمعدان هفت شاخه یهود «MENORAH» خورشید هفت شاخه مصریان و یا هفت ستاره منقوش در آسمان معبد سلیمان دیده اید.