Ethyl alcohol, (spirits wine, beer), drink, booze, ethanol
گروه دارویی:
تضعیف کننده های سیستم اعصاب مرکز، مسکن ها
قدرت اعتیادآوری:
چونکه پاسخ هر فرد در برابر الکل بسیار متفاوت است اندازه گیری قدرت اعتیادآوری آن مشکل میباشد. اما در بیماری الکلیسم، ناتوانی شخص در خودداری از مصرف الکل کاملا مشهود است.
نوشیدن منظم و افراطی الکل به تنهایی عامل اعتیاد به الکل نیست. بلکه وابستگی روانی و جسمی تواما معرف این بیماری هستند.
مصرف:
از راه دهان بصورت شراب، آبجو، ویسکی و غیره مصرف میشود
.
استفاده های مجاز از نظر طبی:
الکل که حاوی ایزوپروپیل یا الکل اتیل است، در جراحی به عنوان یک عامل ضد عفونی کننده برای انواع جراحی ها و نیز در محل تزریق مصرف میگردد. برای سخت کردن پوست و جلوگیری از زخمهای بستر و زخمهای پا در دوچرخه سواران و دوندگان نیز به کار میرود.
تاثیرات کوتاه مدت:
الکل بر سیستم اعصاب مرکزی تاثیر میگذارد و اضطراب و تنش را کاهش میدهد. به مقدار کم احساس اعتماد و آرامش میدهد، فرد را حراف و خوش مشرب میکند اما کارایی ذهنی را تقویت نمیکند.
رگهای خونی کوچک، بویژه رگهای زیر پوست را باز میکند و احساس برافروختگی و گرما به شخص میدهد.
مصرف بیشتر الکل، تمرکز و قضاوت را مختل میکند و واکنشهای بدن را لحظه به لحظه کندتر میسازد. احتمال تصادفات ویژه سوانح رانندگی بالا میرود. با بالا رفتن میزان الکل در خون، رفتار تهاجمی و پرخاشگرانه ظاهر میشود. صحبت کردن با لکنت و کندی همراه است و شخص دچار بی ثباتی و تزلزل میشود و ممکن است تشخیص دید او بهم خورد و تعادلش رل از دست بدهد. تهوع و استفراغ و بی اختیاری ادراری از عواقب آن است.
اگر میزان الکل خون همچنان بالا رود امکان از دست دادن هوشیاری وجود دارد و شخص ممکن است بیهوش شود و به خاطر استنشاق بخارات استفراغ یا توقف تنفس جان خود را از دست بدهد.
تاثیرات و خطرات بلند مدت:
بسیاری از الکلی های حرفه ای دچار بیماریهای کبدی از جمله هپاتیت الکلی، سیروز، سرطان کبد یا کبد چرب (رسوب فراوان چربی که در کبد منجر به سیروز میگردد.) میشود.
بیماری کرونر قلب، فشار خون بالا و سکته های مغزی نیز از عواقب افراط در نوشیدن مشروبات الکلی است. از دیگر بیماریهای شایع التهاب معده (گاستریت) و زخمهای معده میباشد. معتادین به الکل بیشتر در معرض فراموشی و تخریب مغز و ذهن قرار دارند. افراط در نوشیدن الکل به مدت طولانی معمولا ناشی از وابستگی فیزیکی است.
یک الکلی ممکن است حتی با افراط در نوشیدن الکل هوشیار به نظر برسد این به علت تحمل الکل یا عادت به آن است، اما خیلی از الکلیها عاقبت تحمل خود را نسبت به از دست میدهند بطوریکه مقدار نسبتا کمی الکل میتواند نشانه های مسمومیت را در آنها ظاهر کند.
وابستگی به الکل علاوه بر خطراتی که برای سلامتی انسان دارد، مشکلات و گرفتاریهای شخصی و اجتماعی نیز بهمراه می آورد.
اشخاص الکلی دچار اضطراب و افسردگی هستند و چون اشتهای طبیعی خود را از دست میدهند خود را از دست میدهند در معرض بیماریهای ناشی از کمبود تغذیه یا سوء تغذیه، بویژه کمبود تیامین (ویتامین ب1) قرار میگیرد.
نوشیدن الکل در دوران حاملگی ناهنجاریهایی در جنین ایجاد میکند و رشد جسمی و فکری اطفال را ضعیف و نا مناسب میکند. حتی مصرف مقدار کمی الکل میتواند منجر به سقط جنین، کاهش وزن تولد و عقب ماندگی ذهنی نوزاد شود.
سوء مصرف:
علایمی که مصرف الکل را خارج از کنترل شخص نشان میدهند عبارتند از:
تغییر در زمان و نوع مصرف الکل (مثلا صبح زود یا ترک آبجو و نوشیدن الکل با غلظت بالا) تغییر در عادت نوشیدن (مثلا تنهایی نوشیدن یا قبل از قرار ملاقات یا ورود به یک محل الکل استعمال کردن) تغییر شخصیت، عدم توجه به ظاهر شخص، بدغذایی یا کم اشتهایی، رفتارهای ناپایدار و گذرا، فراموشی های موقت و مسمومیت های طولانی، نشانه های جسمی عبارتند از:
تهوع، استفراغ و لرزش بخصوص هنگام صبح، دل درد، گرفتگی عضلات، ضعف دست و پا، قرمزی و بزرگ شدن رگهای صورت، بی ثباتی، حافظه ضعیف و بی اختیاری در دفع ادرار.
اگر ناگهان مصرف الکل ترک شود میتواند ایجاد هذیان و توهم، لرزش های شدید و گاهی اوقات تشنج های کشنده کند. این علایم بعد از یک تا چهار روز از ترک الکل شروع و سه روز ادامه دارند.
نشانه های ترک الکل را میتوان با داروهایی مثل کلرومتیازول یا بنزودیازیپینها از قبیل دیازپام که به مدت کوتاه تحت نظر پزشک تجویز میشود برطرف کرد.
تداخل با داروهای دیگر:
الکل با بسیاری از داروها تداخل میکند. بویژه خطر تسکینی داروهایی را که بر سیستم اعصاب مرکزی اثر تسکینی دارند افزایش میدهد. این داروها عبارتند از داروهای ضد افسردگی، خواب آورها، ضد دردهای مخدر، آنتی سایکوتیکها (ضد جنونها)، ضد افسردگیهای سه حلقه ای، آنتی هیستامینها و برخی از داروهای کاهنده فشار خون مثل متیل دوپا و کلونیدین، مصرف الکل با دیگر داروهایی چون مخدرها، باربیتوراتها یا حلالها میتواند منجر به کما شود که ممکن است کشنده باشد.
مصرف الکل با آسپرین و ضد دردهای مشابه، خطر خونریزی معده را بویژه در کسانیکه زخم معده دارند بالا میبرد. کسانیکه دی سولفیرام مصرف میکنند اگر حتی مقدار بسیار کمی الکل بنوشند دچار واکنشهای بسیار ناخوشایند میشوند. دی سولفیرام دارویی است که برای دوری کردن از الکل تجویز میشود. این واکنشها منجر به داغ شدن صورت، سردرد نبض دار، طپش قلب، تهوع و استفراغ میگردد. الکل میتواند از تجزیه برخی از داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون و ضد انعقادهای خوراکی جلوگیری کند و در نتیجه اثرات این داروها را افزایش دهد.
جنانچه مهار کننده های مونوآمین اکسیداز، بویژه اگر شراب قرمز باشد، مصرف شود میتوانذ فشار خون را بطور خطرناک افزایش دهد.
مواد اعتیاد آور
پاسخ با نقل قول
اکستاسی
