دکتر علی شریعتی
کبوتران من
اما نه ، او باید برگردد.
کبوتران معصوم ، چشم به راه بازگشت اویند .
اگر بر نگردد ، آن ها بی آب و دانه می مانند.
سراسیمه می شوند.
غمگین می شوند.
غمگین می شوند …
ای کبوتران من ،
که بر سر برج عاشقی آشیان دارید ،
فردا همراه با نخستین پیک خورشیدی بامدادی ،
به سوی شما پرواز می کنم .