دکتر علی شریعتی
نزدیک تر به خدا
من باید فرود آیم ،نباید بنشینم ،سال هاست ، از آن لحظه که پر بر اندامم روییدو از آشیان ، از بام خانه پرواز کردمهمچنان می پرم. هرگز ننشسته ام ،و دیگر سری نیز به سوی زمین و به شواد پلید شهرهاو بام های کوتاه خانه ها بر نگرداندم ،چشم به زمین ندوختم ،پروازی رو به آسمان ،در راه افلاکو هر لحظه دورتر و بالاتر از زمینو هر لحظه نزدیک تر به خدا !